Διαμαντένια_Προβλήτα Το σήμερα είναι το υπέροχο αύριο που ονειρεύτηκες χθές...

Τα Χρόνια μου Πολλά σε όλους τους εορτάζοντες σήμερα!

Και τις καλύτερες ευχές μου, για τον μπαμπά μου! Εύχομαι να είναι πάντα γερός, χαμογελαστός να χαίρεται την ζωή του και να τον χαίρομαι κι εγώ!!!!!!

Πατερούλη μου, να μείνεις πάντα, αυτό το τρυφερό παιδί που είσαι πάντα, να μας χαρίζεις δύναμη και αγάπη! Και η ζωή να σου φέρει όλα όσα ακόμα σου έχει στερήσει!

Χρόνια Πολλά όμως και στην θεία μου, η οποία έχει τα γενέθλια της σήμερα!!!

Μπορεί να είναι δύσκολη μέρα η σημερινή γλυκιά μου θεία, αλλά θα δείς ότι όλα θα πάνε καλά!

Έναν χρόνο μετά απο την περσινή γιορτή και είναι ημέρα περισυλλογής!

Πόσα πράγματα αλλάξανε σε αυτό το διάστημα! Πέρυσι είμασταν στο χωριό και ετοιμαζόμασταν για γλέντι! Φέτος, οι δικοί μου στο χωριό, εγώ στην Αθήνα, να μου αφήνουν τον χώρο μου να ξεκινήσω την ζωή μου! 

Άνθρωποι έφυγαν, ένας μεγάλος έρωτας ήρθε στην ζωή μου, έχασα φίλους, βρήκα καινούριους, συνάντησα παλιούς.... 

Η κάθε μέρα είναι τόσο διαφορετική τελικά απο την προηγούμενη και βλέπω πλέον καθαρά ότι η ζωή προχωράει και τα δύσκολα περνάνε!

Φέτος δεν θα γιορτάσουμε... ποτέ δεν κατάλαβα ακριβως το ορισμό του πένθους.  Είναι λένε η λύπη που νιώθουμε, η έλλειψη ανάγκης να ασχοληθούμε με πράγματα που μας ευχαριστούσαν. Είναι όμως και τα έθιμα που ακολουθούνται για ένα χρονικό διάστημα απο την απώλεια του αγαπημένου μας προσώπου. 

Συγχωρέστε με, αλλά εγώ δεν συμφωνώ μετά... Θα ήθελα σήμερα να κάναμε μια μεγάλη γιορτή! Για τον μπαμπά μου, για την θεία μου, για την ζωή που προχωράει! Αλλά κυρίως για εμάς.... Γιατί παρά τις δυσκολίες και τις αναποδιές που μας έχουν βρεί είμαστε δυνατοί και στεκόμαστε στα πόδια μας και σήμερα ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλον!!

Εγώ σήμερα, θα κάνω μια μικρή γιορτή.. έστω και μόνη μου... θα πιώ ένα ποτήρι κρασί για τον μπαμπά μου, ένα για την θεία μου, ένα για οσους λείπουν απο δίπλα μας, ένα για όσους είναι κοντά μας...

Κοινώς  εγώ σήμερα θα γίνω κουρούμπελο!!!!! ;)

Χρόνια Πολλά λοιπόν σε όλους!!!!!!!!!!

Χρόνια Πολλά και σε εμάς τους ίδιους!!

Μα κυρίως.......Χρόνια Πολλά στην ζωή!!!!!

Στο Σπιτάκι της μικρούλας μου, 

μπορείτε να διαβάσετε τις πρώτες εντυπώσεις της 

απο το σχολείο της!!

Και εκεί που λές ότι όλα πάνε καλά..

Και εκεί που πατάς σε όμορφα ρόζ συννεφάκια...

Και εκεί που χαμογελάς όλη την μέρα..

Έρχεται μια σκέψη και σου σφηνώνεται στο μυαλό.....

Και σε βασανίζει ώρες...

Και δεν μιλάς σε κανέναν γι'αυτήν... ούτε καν στον άμεσα ενδιαφέρομενο... Ίσως γιατί και ο ίδιος δεν ξέρεις αν είναι σωστή.. ίσως γιατί φοβάσαι ότι είναι χαζομάρα... ίσως γιατί φοβάσαι τελικά να παραδεχτείς ότι μπορεί και να είναι αλήθεια....

Και ακούς τραγούδια που πονάνε.. και ξύνεις την πληγή συνέχεια... και όταν για λίγο στεγνώνει το αίμα, βάζεις τα νύχια ακόμα πιο βαθιά, να ματώσει πάλι.. η απόλυτη σκληρότητα, αλλά έτσι έχεις μάθει....

Και απλά ελπίζεις ότι το αίμα θα στεγνώσει, η σκέψη θα χαθεί, η ψυχή θα ηρεμήσει.....

Και ηρεμώ κάθε φορά που βρίσκομα στην αγκαλιά σου... και ξέρω ότι θα κοιμηθώ ήρεμα, γιατί θα έχω δίπλα μου το κορμί σου....

Όμως αύριο πάλι θα με βασανίζουν οι σκέψεις....

Απλά γιατί φοβάμαι..........

Φοβάμαι την μοναξιά...

Φοβάμαι το μετά που μπορεί να είναι χωρίς εσένα...

Φοβάμαι το αύριο χωρίς εσένα.....

Και όσο φοβάμαι ίσως και να σε διώχνω... Αλλά έτσι είναι τώρα.......

Φοβάμαι.......

Τον τελευταίο καιρό είμαι εντελώς στον κόσμο μου.... Μου συμβαίνουν τόσα πολλά, κυρίως ευχάριστα και προσπαθώ να είμαι όσο πιο μακριά απο τον υπολογιστή γίνεται, τις ώρες που είμαι εκτός γραφείου. 

Μου έχει λείψει όμως πολύ το blogging.. Κάθε μέρα, εδώ και αρκετό καιρό, προσπαθώ να στίψω το κεφάλι μου να κατεβάσει καμιά ιδέα να σας γράψω. Τίποτα όμως... Ίσως γιατί πάντα είχα συνδιάσει το γράψιμο με πεσμένη ψυχολογία, πίεση ή νεύρα.. Είναι κάτι σαν το αγχολυτικό μου. 

Μου είναι αρκετά δύσκολο να σας διαβάζω απο την δουλειά, ή να γράφω, γιατί πάντα το έκανα με καφεδάκι απο τον καναπέ μου.. Όπως είπα όμως προσπαθώ στο σπίτι να μην τον ανοίγω καθόλου.

Κατέληξα όμως ότι θα βρώ μια ημέρα της εβδομάδας την οποία θα την αφιερώνω στα αγαπημένα μου blogs, στις ιστορίες σας, στις σκέψεις σας. Είναι κάτι που αγαπώ και μου έχει λείψει πολύ. Τώρα που θεωρητικά μπαίνει και  ο χειμώνας, απολαμβάνω ακόμα περισσότερο το διάβασμα.

Δεν ξέρω τί άλλο να σας πώ...

Επανήλθα, να σας απειλήσω ότι είμαι ακόμα εδώ! ;)