Στα Γρήγορα!

40

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 10:21 π.μ.

Έβγαλα χαλάζιο στο μάτι. Stop.
Δεν επιτρέπεται να κάθομαι πολύ στον υπολογιστή. Stop.
Έχω τα νεύρα μου γιατί έχω πρηστεί. Stop.
Σήμερα βγαίνω σε άδεια. Stop.
Την Δευτέρα πετάω για Βαρκελώνη! Stoooooooop!!!!!

Θα τα πούμε σε 3 εβδομάδες!
Καλά να περάσετε όλοι σας!
Θα τα πούμε στην επιστροφή, με γεμάτες μπατάριες!!!!!!!!

Φιλιάααααααααα!!!!!!!!!

Ένα Φιλί και μια Νονά!

18

Posted by next_day | Posted in , , | Posted on 10:32 π.μ.

Σήμερα η μέρα μου έκρυβε πολλές συγκινήσεις, πολλά δάκρυα, άλλα πόνου, θυμού και στεναχώριας και άλλα ευτυχίας και περηφάνιας!
Το πρωινό φιλί του μπαμπά επέστρεψε! Δεν ήθελα να του δείξω ότι έχω ξυπνήσει και μόλις έφυγε, έσταξαν τα δάκρυα στα μάτια.... Το λάτρεψα το σημερινό φιλί, σαν να μην το είχα ξανανιώσει.. Ζεστό, τρυφερό, πατρικό, γεμάτο αγάπη, γεμάτο συγχώρεση!

Μετά, έφυγα για το νοσοκομείο. Η γλυκιά μου Αθηνούλα, πάλι έπρεπε να μπεί χειρουργείο. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να περάσετε απο το σπιτάκι της. εδώ!!Όλα πήγαν καλά, με τις όποιες δυσκολίες, μας περιμένουν και κυρίως το μικράκι μας!

Φεύγοντας απο το νοσοκομείο, με προλαβαίνει στο ασανσέρ ο χειρουργός της! Ένας γλυκύτατος κύριος, με υπέροχα ζεστά μάτια και μια φώνη ήρεμη, καθυσηχαστική!

-Ξαδέρφη?, με ρώτησε,
-Νονά!!!!, απάντησα και έτρεξαν πάλι δάκρυα στα μάτια!
-Πρέπει να είσαι πολύ περήφανη!
-ΕΙΜΑΙ!!!!!!!!

Και βγήκαμε στον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου..
Κάθησα να κάνω ένα τσιγάρο!
Παρά τα στραβά της επέμβασης, παρά τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε, η μέρα τελικά ξεκίνησα πολύ πολύ όμορφα!

Με ένα γλυκό φιλί και μια περήφανη νονά!

Κι ένα κορμάκι που έχει υποφέρει πολύ και θα υποφέρει κι άλλο, αλλά είναι τόσο δυνατό! Μας δίνει μαθήματα ζωής κάθε μέρα! Σφίγγει τα δόντια, χαμογελάει,ακόμα και όταν πονάει, και μας δίνει κουράγιο!

Ένα φιλί και μια Νονά!
Αυτό κρατάω για σήμερα!

.......

32

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 10:43 π.μ.

Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό...
Ειλικρινά δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου....
Ένα συγνώμη δεν είναι αρκετό...
Δεν είσαι ο φίλος μου, δεν είσαι η κολλητή μου, δεν είσαι ένας ακόμα άνθρωπος στην ζωή μου..
Είσαι ο μπαμπάς μου.. 
και σε πλήγωσα...
σε πόνεσα...
όσο δεν είχα κάνει στα  προηγούμενα 27 μου χρόνια, το έκανα τώρα....
και δεν φτάνει το συγνώμη....
σήμερα το πρωί δεν ήρθες να με φιλήσεις, προτού πάς δουλειά... ήταν η πρώτη φορά....
Η λογική λέει ότι θα περάσει.... αλλά εγώ φοβάμαι τόσο πολύ.... 
Δεν θέλω να ξαναπώ συγνώμη....
Θα σου δείξω με τις πράξεις μου, πόσο λάθος ήμουν και πόσο το έχω μετανιώσει....
Απλά να, είναι αυτός ο κόμπος στον λαιμό απο χθές... είναι  που δεν μπορώ να σε κοιτάξω στα μάτια.. είναι που σήμερα τρώμε συνήθως όλοι μαζί κι εγώ νιώθω τόσο άσχημα να κάτσω στο ίδιο τραπέζι μαζί σου...
Θα περάσει.......
Αλλά αναρωτιέμαι.. πόσο εύκολο είναι να κάνεις κάτι, που πίστευες ότι ποτέ δεν θα έκανες... :(


Σκέφτηκα να κλείσω τα σχόλια, αλλά τελικά δεν το κάνω...
Αν δεν ήθελα να το μοιραστώ, απλά δεν θα το έβαζα εδώ...
Απλά είχα τόσο πολύ ανάγκη να το κάνω...
Να το πώ εδώ, να ξορκίσω το κακό..
Να μοιραστώ το βάρος μου.....
Ευχαριστώ τον πολύ αγαπημένο blogger Νυχτερινή Πένα,που άθελα του με έκανε να βρώ το θάρρος να  μοιραστώ αυτό τον κόμπο που με σφίγγει.....
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)