Έκτακτος Απολογισμός

22

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 11:10 π.μ.

Άλλα σκεφτόμουν να γράψω σε αυτήν την ανάρτηση! Μέχρι και σημειώσεις κρατούσα όλο τον χρόνο! Έτσι για να είναι πραγματικός απολογισμός, να τα γράψω όλα με την σειρά, με τα δυσάρεστα, τα ευχάριστα, τα ανούσια, τα χλιαρά. Αλλά τελικά για ακόμα μια φορά η ζωή με πρόλαβε! Και όλος ο χρόνος ήρθε και χώρεσε σε δύο συγκεκριμένες μέρες! 
Όλα σε μερικές ώρες ήρθαν μπροστά στα μάτια μου, με γέμισαν εικόνες, δάκρυα χαράς, δάκρυα ευτυχίας, δάκρυα νοσταλγίας.
Τα Χριστούγεννα ήταν η μια εκ των δύο ημερών!
Στο σπίτι στο χωριό, όλοι μαζεμένοι, στο μεγάλο στρογγυλό τραπέζι! Είμασταν όλοι εκεί! Εγώ, τα γονίδια, ο παππούς, η θεία! Μετρηθήκαμε και βγήκαμε τα ίδια άτομα, όπως πάντα! Περίεργο μας φάνηκε... Μα η λύση ήταν ακριβώς μπροστά μας..... Ένας αγαπημένος μας, έλειπε.. και γέμισαν τα μάτια δάκρυα... και μιλήσαμε πολύ.. και θυμηθήκαμε... και τα δάκρυα στέγνωσαν.. και ξαναμετρηθήκαμε.... και πάλι ίδιοι βγήκαμε.... Ένας νέος αγαπημένος, προστέθηκε στην παρέα μας! Και τα έφερε έτσι η ζωή και νιώσαμε σαν να μην έλειπε κανείς! 
Και το χαμόγελο σχηματίστηκε αυθόρμητα στα χείλη, και το μυαλό γέμισε με όμορφες, ζεστές εικόνες!

Η χθεσινή μέρα! Η πιο υπέροχη του χρόνου που με αποχαιρετά!
Η επίσκεψη στο Σκατούλι μου, να της πάω τα δώρα της, αν της μιλήσω για πρώτη φορά στην γλώσσα της, να μάθω τα νέα της, χωρίς να χρειάζεται να αυτοσχεδιάζουμε και οι δύο!
Εκεί στο σπίτι της κουμπάρας μου, και πάλι με τα γονίδια, και πάλι με τον έρωτα μου και το ζουζούνι μου, να γυρνάει γύρω γύρω όλο το σπίτι να μου κάνει μαθήματα! Για όσα δεν έχω μάθει ακόμα στην σχολή, για όσα έκανα λάθος, να με διορθώνει, να γελάει με τις γκριμάτσες μου, να με αγκαλιάζει, να με φιλάει!
Βάλαμε και είδαμε το βίντεο απο την Χριστουγεννιάτικη Γιορτή που έκανε στο σχολείο! Κλάμα η χαζονονά! Να γελάει το μικρό και να με κοροιδεύει! Και για το τέλος, η πιο γλυκιά κουβέντα. 
"Σε ευχαριστώ".... 
Το μικρό της χεράκι, να ακουμπάει το στήθος της, να προσπαθεί να το πεί με τα χειλάκια της και να μου χαμογελάει....

"Μαθαίνω Νοηματική Αθηνά μου!"
"Σε ευχαριστώ"!!!!!!!

Καλή Χρονιά να έχουμε!
Να μας φέρει όσα με στέρησε το 2010, να μας κάνει πιο δυνατούς, πιο χαμογελαστούς!
Σας αφήνω με μια φωτογραφία!
Το σκατούλι που έφτιαξε κουραμπιέδες στο σχολείο της!

Θα τα πούμε του χρόνου!!!!!!!
Σας φιλώ γλυκά όλους και σας στέλνω τις καλύτερες ευχές μου!!!!!!!!

Αταξία για καλό σκοπό!

18

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 3:44 μ.μ.

Μαντέψτε ποιός σας γράφει... όχι μαντέψτε....

.......

.......

........


Εγώ είμαι! Η Αθηνά!
Και θα μου πείτε τώρα γιατί σας γράφω εδώ ε? Και δίκιο θα έχετε! Αλλά να! Είπα να κάνω μια αταξία κι εγώ! Μπήκα στο σπιτάκι της νονάς, για να δώ αν γράφει τί δώρο θα μου πάρει.. Ψάχνω απο δώ, ψάχνω απο κεί, τίποτα δεν βρίσκω... Και απευθύνω έκκληση σε εσάς, να μου πείτε!
Ξέρετε, θα έρθει αύριο το απόγευμα απο το σπίτι, να με δεί και θέλω να πιστεύω ότι δεν θα έρθει με άδεια χέρια! Με έχει φάει η αγωνία όπως καταλαβαίνετε, να δώ τί θα μου πάρει. Βλέπετε, έχω κι αυτές τις βλακείες για αυτιά που δεν ακούνε τίποτα και δεν μπορώ να καταλάβω τί λένε με την μαμά στο τηλέφωνο!

Πάντως χαίρομαι πολύ που θα την δώ, γιατί έχει καιρό να έρθει και μου έχει λείψει! Μην μου την κατηγορίσετε όμως! Δεν φταίει εκείνη! Εμείς τρέχουμε όλη την μέρα!
Μου είπε η μαμά ότι ξεκίνησε κι εκείνη να μιλάει με τα χέρια και τώρα θα μπορώ να της πώς πιο εύκολα όσα θέλω!
Αφήστε που έχω κι ένα μυστικό! Δυστυχώς η μαμά το έχει μάθει, αλλά κανείς άλλος! Και στην νονά μου θέλω να το πώ!
Είναι ένα αγοράκι στο σχολείο, που έρχεται κάθε μέρα και μου δίνει φιλιά! Είναι τόσο καλός! Μόνο μια μέρα του νευρίασα πάρα πολύ! Ήταν η μύτη του γεμάτη μύξες και ήρθε πάλι για φιλί και με γέμισε κι εμένα! Μπλιαααχχχ....

Έχω πάρα πολλά νέα να σας πώ, αλλά δεν προλαβαίνω και είμαι και πολύ κουρασμένη τον τελευταίο καιρό! Γι'αυτό θα αφήσω αυτή την φορά την νονά να σας τα πεί, μόλις έρθει να με δεί!

Στο θέμα μας λοιπόν....

Ξέρει κανείς τί δώρο θα μου φέρει??????

Αθηνά!

Κουράγιο Αγάπη μου!

14

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 4:57 μ.μ.

Με αφορμή την ανάρτηση απο ένα πολύ πολύ αγαπημένο και γλυκό σκατζοχοιράκι, θυμήθηκα μια απο τις γλυκές εικόνες που έχω δεί ποτέ....
Χειμώνας, κάπου στο κέντρο της Αθήνας... Το κρύο τσουχτερό, ο κόσμος συνωστισμένος στις στάσεις, τα λεωφορεία να αργούνε και τα πόδια να πονάνε απο την ορθοστασία.

Δίπλα μου, όρθιος ένας κύριος, με λευκό, γλυκό ζαρωμένο πρόσωπο, με ένα μαύρο σκουφάκι και ένα μακρύ καφέ παλτό.
Κοιτάζω τα χέρια του... Μπλεγμένα δάχτυλα, ζαρωμένα κι αυτά, να τρίβονται μεταξύ τους...

Και μια ήρεμη φωνή...

"Κουράγιο αγάπη μου.... Κάνε λίγο υπομονή και όταν πάμε σπίτι μας, θα σου ζεστάνω τα χέρια στην σόμπα και θα σου ψήσω κάστανα"!

Ένα ζευγάρι, ηλικιωμένων, μα τόσο νέων στην καρδιά...

Κουράγιο λοιπόν και θα ψήσουμε κάστανα στην φωτιά και θα ζεσταθούν πάλι τα χέρια μας.....

Η Γνωριμία μου με την Ε.Ν.Γ.

18

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 11:03 π.μ.

Αγαπημένοι μου,
γεια σας! 
Πόσο πολύ μου έχετε λείψει όλοι εσείς εδώ!!! Τρέχω όμως! Για ευχάριστα πράγματα, αλλά τρέχω!!! Η κάθε μου μέρα είναι γεμάτη, απο χρώματα, μουσικές, γνώσεις, αγαπημένα πρόσωπα, λατρεμένες καθημερινές ασχολίες!
Ίσως και να περνάω μια απο τις καλύτερες φάσεις της ζωής μου!!!!!!!
Δεν θέλω να χάνομαι, αλλά κάποιες φορές, η ζωή εκεί έξω είναι τόσο όμορφη, που η οθόνη του υπολογιστή, δεν έχει και πολλά πράγματα να σου προσφέρει!
Ήρθα όμως να σας πώ τα νέα μου, να διαβάσω τα δικά σας και θα δούμε πώς θα πάει!!!!!!
Θέλω να ξεκινήσω να σας πώ για την μαθήματα στην Σχολή! Την Νοηματική ντέ!!!!!!!
Δεν έχω λόγια για να περιγράψω το πόσο υπέροχη γλώσσα είναι η Ε.Ν.Γ (Ελληνική Νοηματική Γλώσσα).
Τόσο πολύ εκφραστική.. πρέπει να δίνεις όλο σου το είναι για να μπορέσει να κάνεις πλήρως κατανοητό, αυτό που θές να πείς! Χρησιμοποιείς τα δάχτυλα, τα χέρια, το σώμα, το πρόσωπο!  'Εχουμε επιστρατεύσει, με τα υπόλοιπα παιδιά, τις πιο περιέργες γκριμάτσες, αλλά ακόμα ο δάσκαλος μας δεν είναι πλήρως ικανοποιημένος! Το προσπαθούμε όμως αλήθεια σας λέω! Το προσπαθούμε γιατί εκτός απο υπέροχη γλώσα, για εμάς είναι και δύσκολη! Περιττό, βέβαια να σας πώ,ότι κάθε φορά που τελειώνει το μάθημα τα χέρια μου πονάνε! Απο τα δάχτυλα, μέχρι τους ώμους! Νιώθω σαν να έχω κάνει δύο ώρες γυμναστική, αντί για μάθημα!!!!
Κάθε φορά, γυρνάω σπίτι, κάθομαι μπροστά στον μεγάλο καθρέφτη και μιλάω μόνη μου! Κάνω εξάσκηση όσα κάναμε στο καινούριο μάθημα! Και κάθε μέρα, το δουλεύω και απο λίγο! Μου λένε ότι θα γίνω καλή, ότι επειδή πάντα έκανα γκριμάτσες και χρησιμοποιούσα πολύ τα χέρια μου όταν μιλούσα, ότι τώρα θα τα καταφέρω! Η νευρόσπαστηόπως με λέγανε οι ακούοντες, έχει γίνει η εκφραστική Μάρθα για τους κωφούς!
Τόσο ίδιοι, αλλά και τόσο διαφορετικοί! Αρχίζω και μπαίνω σιγά σιγά στον κόσμο των κωφών! Γνωρίζουμε άτομα, προσπαθούμε να μιλήσουμε, τους κάνουμε όλους φίλους στο facebook, στο msn, οπουδήποτε μπορούμε κι εμείς να επικοινωνήσουμε μαζί τους! Σε ένα πάρτυ που είχαμε πάει ένα Σαββατόβραδο, γνωρίσαμε ένα παιδί! Θέλαμε τόσο πολύ να προσπαθήσουμε να μιλήσουμε, αλλα μας ήταν πολύ δύσκολο! Ξεκινήσαμε λοιπόν, να λέμε όσα είχαμε μάθει μέχρι τότε! Φανταστείτε λοιπόν την σκηνή... Να είσαστε κάπου με την παρέα σας, να πίνετε το ποτό σας και να συναντήσετε μια άλλη παρέα, η οποία αφού με το ζόρι συστήθηκε, μετά άρχισε να λέει στην σειρά όλα τα χρώματα!!!! :)))
Ο δάσκαλος μας! Ο Γιώργος!Λατρεύω τις εκφράσεις, λατρεύω τον τρόπο που κινείται, λατρεύω τον τρόπο που κινεί τα χέρια του! Δοτικός, προσπαθεί να μας κάνει πλήρως κατανοητό το κάθε νεύμα, την κάθε λέξη, την κάθε έκφραση! Με χιούμορ, με καλή διαθέση και ανοικτός να μας βάλει μέσα στην κοινωνία των κωφών!
Τα παιδιά στην σχολή! Μεγάλα σούργελα!!! Ήρθε και έδεσε το γλυκό με όλους μας! Είμαστε μια παρέα, το διασκεσάζουμε και προσπαθούμε! Βοηθάμε ο ένας τον άλλον, όσο μπορούμε, γνωριζόμαστε δενόμαστε!!!!!!
Την άλλη εβδομάδα θα πάω να δώ την μικρούλα μου, να της πώ μια ιστορία που μάθαμε στην Σχολή, να την ρωτήσω επιτέλους αν είναι καλά! Αν είναι χαρούμενη! Να την ρωτήσω για το σχολείο της, για τις δασκάλες τις, για τους φίλους της! Θα είναι η πρώτη μας πραγματική κουβέντα και ανυπομονώ τόσο πολύ γι'αυτό!!!!

Σας αφήνω προς το παρόν με ένα βίντεο, απο έναν ακόμα δάσκαλο της σχολής! Τον κο. Νίκο. Ένα βίντεο στην Νοηματική με υπότιτλους! Έαν βίντεο, με μεγάλες αλήθειες! Και ένα ανέκδοτο στο τέλος, που εμένα με ανατρίχιασε, αλλά τελικά κρύβει μια δόση αλήθειας μέσα! Έτσι για να μπείτε κι εσείς μαζί στον υπέροχο κόσμο της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας!!!!!!


Περιμένω τα νέα σας και σιγά σιγά θα με δείτε και στα δικά σας μέρη!!

Σας φιλώ γλυκά όλους!!!
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)