Posted by next_day | Posted in Ζουζούνα μου , καθημερινές ιστορίες , Νοηματική , σκέψεις | Posted on 1:02 μ.μ.
Με αφορμή το υπέροχο απόγευμα Σαββάτου που μου χάρισε η μικρή μου, αλλά και την ανάρτηση της Μαρίνας Π. που δημοσίευσαν και οι μαμά...δες Μπαμπά....δες! οι σκέψεις ήρθαν η μια μετά την άλλη!
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή! Το τριήμερο 27.05.2011 - 29.05.2011 έλαβε χώρα το 34ο Φεστιβάλ Παιδιού του Δήμου Πεύκης. Ένα φεστιβάλ γεμάτο πιτσιρίκια από όλες τις ηλικίες, με μουσικοχορευτικά δρώμενα, δραστηριότητες, θεατρικές παραστάσεις, κοινωνικά μηνύματα δοσμένα μέσα από τα μάτια των παιδιών! Σε αυτό το φεστιβάλ λοιπόν συμμετείχε και το Σχολείο Κωφών και Βαρήκοων Πεύκης, το σχολείο της μικρής μου! Παρουσίασαν μια θεατρική παράσταση με τίτλο "Το σχολείο μας υποδέχεται τις καλοκαιρινές διακοπές"!
Στην σκηνή ήταν στημένη μια σχολική τάξη..... Το τελευταίο μάθημα της χρονιάς... Μας συνεπήρε... Η δασκάλα ρωτούσε και τα παιδιά απαντούσαν.. Όλα στην Νοηματική, με παράλληλη μετάφραση στην Ελληνική!
Το μάθημα τελείωσε και μεταφερόμαστε στο σαλόνι ενός σπιτιού, ο μπαμπάς διαβάζει εφημερίδα, τα παιδιά παίζουν και η μαμά τρέχει να ετοιμάσει τα πράγματα για τις καλοκαιρινές διακοπές! Φωνάζει, γκρινιάζει και προσπαθεί να τους βάλει όλους σε μια σειρά, γιατί.... το πλοίο φεύγει σε λίγες ώρες και εμείς είμαστε ακόμα έτσι.....
Η ώρα περνά, τελικά η οικογένεια καταφέρνει και ετοιμάζεται, προλαβαίνει το πλοίο και μεταφερόμαστε στην παραλία όπου μαζί με άλλες οικογένειες επικρατεί πανικός! Πιτσιρίκια με ρούχα παραλίας, μπρατσάκια, σωσίβια, κουβαδάκια, να τρέχουν γύρω γύρω, οι μαμάδες να τα πασαλείβουν αντηλιακό και από τα μεγάφωνα να ακούγεται στην διαπασών το "Καλοκαιρινές Διακοπές για πάντα" και τα παιδιά όλα να τραγουδάνε!!!
Και τραγουδούσαν και όλοι από κάτω! Τραγουδούσαμε ο καθένας όπως ξέρει και μπορεί! Εμείς με την φωνή μας και τα παιδιά μας με τα χέρια τους! Και οι φωνές οι δικές μας με τις φωνές της ψυχής τους ενώθηκαν και έγιναν δυνατές! Και γίναμε όλοι ένα!
Και αυτό που ήταν υπέροχο ήταν ότι κανείς δεν λυπήθηκε για αυτά τα παιδιά, κανείς δεν είπε "α, τα καημένα", κανείς δεν φοβήθηκε να τους μιλήσει... Κωφά, βαρήκοα και ακούοντα παιδάκια παίζανε όλα μαζί, χωρίς διακρίσεις, χωρίς προκαταλήψεις... Έβλεπες στα μάτια τους μόνο όρεξη για παιχνίδι και τίποτα παρά πέρα....
Και αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον μας! Που μεγαλώνουν ήδη σε ένα περιβάλλον βλέποντας την διαφορετικότητα, αλλά παίζοντας μαζί της!
Δεν έχει σημασία που κάποια δεν ακούγανε... Την ίδια μπάλα μπορούσαν να παίξουνε... Στις ίδιες κούνιες μπορούσαν να ανέβουν... Στις ίδιες τσουλήθρες μπορούσαν να παίξουν...
Αυτά τα παιδιά θα βγουν αύριο στην κοινωνία και θα μάθουν κι εκεί να συνυπάρχουν με την διαφορετικότητα.... Και θα είναι εύκολο, αφού θα είναι τα ίδια παιδιά με τα οποία έπαιζαν το Σάββατο στο Φεστιβάλ!
Για αυτό θυμηθείτε όλοι εσείς εκεί έξω που έχετε γύρω σας παιδιά... Μαμάδες, μπαμπάδες, παππούδες, γιαγιάδες, θείοι, θείες, όλοι......
Κανένα παιδί δεν είναι διαφορετικό...
Ακόμα και όταν....
...το δερματάκι τους έχει διαφορετικό χρώμα...
...τα αυτάκια τους, τα ματάκια τους, τα χεράκια τους ή τα ποδαράκια τους δεν είναι τόσο δυνατά...
...κάποιες φορές οι συμπεριφορές τους δεν θυμίζουν αυτές των δικών σας παιδιών...
Θυμηθείτε....
...ότι προσπαθούν το ίδιο και ίσως και κάποιες φορές παραπάνω...
...τα σχολεία τους μπορεί να λέγονται "ειδικά", αλλά είναι δίπλα σε αυτά που πάνε και τα δικά σας παιδιά...
...παίζουν στις ίδιες παιδικές χαρές..
Βλέπετε δεν υπάρχουν "ειδικές" παιδικές χαρές.... αυτό να θυμάστε... αυτό να θυμόμαστε....
Και αυτό που ήταν υπέροχο ήταν ότι κανείς δεν λυπήθηκε για αυτά τα παιδιά, κανείς δεν είπε "α, τα καημένα", κανείς δεν φοβήθηκε να τους μιλήσει... Κωφά, βαρήκοα και ακούοντα παιδάκια παίζανε όλα μαζί, χωρίς διακρίσεις, χωρίς προκαταλήψεις... Έβλεπες στα μάτια τους μόνο όρεξη για παιχνίδι και τίποτα παρά πέρα....
Και αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον μας! Που μεγαλώνουν ήδη σε ένα περιβάλλον βλέποντας την διαφορετικότητα, αλλά παίζοντας μαζί της!
Δεν έχει σημασία που κάποια δεν ακούγανε... Την ίδια μπάλα μπορούσαν να παίξουνε... Στις ίδιες κούνιες μπορούσαν να ανέβουν... Στις ίδιες τσουλήθρες μπορούσαν να παίξουν...
Αυτά τα παιδιά θα βγουν αύριο στην κοινωνία και θα μάθουν κι εκεί να συνυπάρχουν με την διαφορετικότητα.... Και θα είναι εύκολο, αφού θα είναι τα ίδια παιδιά με τα οποία έπαιζαν το Σάββατο στο Φεστιβάλ!
Για αυτό θυμηθείτε όλοι εσείς εκεί έξω που έχετε γύρω σας παιδιά... Μαμάδες, μπαμπάδες, παππούδες, γιαγιάδες, θείοι, θείες, όλοι......
Κανένα παιδί δεν είναι διαφορετικό...
Ακόμα και όταν....
...το δερματάκι τους έχει διαφορετικό χρώμα...
...τα αυτάκια τους, τα ματάκια τους, τα χεράκια τους ή τα ποδαράκια τους δεν είναι τόσο δυνατά...
...κάποιες φορές οι συμπεριφορές τους δεν θυμίζουν αυτές των δικών σας παιδιών...
Θυμηθείτε....
...ότι προσπαθούν το ίδιο και ίσως και κάποιες φορές παραπάνω...
...τα σχολεία τους μπορεί να λέγονται "ειδικά", αλλά είναι δίπλα σε αυτά που πάνε και τα δικά σας παιδιά...
...παίζουν στις ίδιες παιδικές χαρές..
Βλέπετε δεν υπάρχουν "ειδικές" παιδικές χαρές.... αυτό να θυμάστε... αυτό να θυμόμαστε....
Κανένας δεν είναι διαφορετικός.. όλοι ίσοι και όμοιοι.. να μπει στο μυαλό μας..
Πόσο δίκιο έχεις! Έτσι είναι! όλοι ίσοι και όμοιοι με Ίδιες ανάγκες. Φιλιά Πολλά!!
ολοι ισοι ειμαστε..ευτυχως τα παιδια το ξερουν καλα!!
με μας να δουμε τι θα γινει... :/
να ειστε καλα!! :)
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΧΑΡΕΣ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ κανεις δεν ειναι διαφορετικος!! τι ωραια που περασατε!τι ομορφες εικονες!! :) σε ευχαριστουμε που τα μοιραστηκες μαζι μας :)
Πόσο δίκιο έχεις!!
Πως μπορούμε να σβήσουμε τα κόμπλεξ του καθενός & το ψώνιο (με την κακή έννοια) που έχει στο κεφάλι του;
Άλλο η διαφορετικότητα & άλλο η μοναδικότητα!!
Τα σέβη μου!!
τέλειο ποστ! πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι γονείς! όλα τα παιδάκια αξίζουν τις ίδιες ευκαιρίες, την ίδια αγάπη και φροντίδα.
είμαι σίγουρη πως περάσατε πανέμορφα εκείνη τη μέρα. πάντα να περνάτε τόσο όμορφα!
φιλάκια πολλά!
Συγχαρητήρια για την ανάρτηση σου. Όλοι ίσοι όλοι ίδιοι. Δεν υπάρχουν "ειδικες" παιδικές χαρές, θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει σύνθημα.
Φιλιά.
Κανένα παιδί δεν είναι διαφορετικό...
Ακόμα και όταν....
...το δερματάκι τους έχει διαφορετικό χρώμα... μπράβο, όμορφη ανάρτηση..
Με συγκίνησε αυτή η ανάρτηση, όπως κ τόσες δικές σου! :) Φιλιά!
Τίποτα και κανείς δεν είναι "ειδικό" .. πόσο μάλλον η "χαρά" παιδιών
είχες ένα πολύ όμορφο Σάββατο και μας το΄φερες μαζί σου.
μπράβο κορίτσι μου
Μακάρι να βλέπαμε τον κόσμο με τα μάτια των παιδιών μας. όλα θα ήταν αλλιώτικα και καλύτερα.
Καλησπέρα!
Θέλω να σε συγχαρώ για την ανάρτηση σου και για τα μηνύματα που περνάς από αυτή την εμπειρία σου.
Τα παιδιά αυτά κάποιες φορές προσπαθούν παραπάνω και είναι σίγουρα πιο δυνατά.
Aν θές δες αυτό http://doupleouraniotoxo.blogspot.com/2011/06/blog-post.html
σκεφτόμουνα να το αναρτήσω κάποια στιγμή αλλά τώρα το έκανα εξαιτίας της δικής σου γλυκιάς ανάρτησης.
Καλό μήνα!
Kalo mhna kouklitsa mou! Na kamarwneis panta thn mikrh sou!
@Ηφαιστιωνάκο μου,
έτσι είναι! Απλά μάλλον πρέπει να το λέμε πιο συχνά για να το καταλάβουν όλοι!
@Μανταρίνι μου,
φαντάζομαι εσύ θα το ξέρεις καλύτερα! ;)
@Punkoid,
πόσο δίκιο έχεις! Ας ενημερώνουμε λοιπόν όσο πιο συχνά μπορούμε!
@Ηλία μου,
πρέπει να το μάθουμε! Γιατί τα παιδιά, όσο κι αν το ξέρουν αν δεν τους το θυμίζουμε συχνά με πράξεις, χάνονται κι αυτά!
@Μαρία μου,
ήταν καταπληκτικά! Δεν θα μπορούσα να μην το μοιραστώ! Είμαστε μια παρέα εδώ!
@Vangel,
είπες το πιο σωστό απο όλα! Άλλο η διαφορετικότητα και άλλο η μοναδικότητα!!!! Μακάρι να το καταλαβαίνουμε όλο και περισσότεροι!
@DaisyCrazy,
μακάρι ένα απλό πόστ να άλλαζε κάποιες αντιλήψεις! Όμως σίγουρα είναι μια αρχή! ;)
@Σ'αγαπώ μου,
δεν είναι τα συγχαρητήρια το θέμα! Το βασικό είναι να γίνει κοινή αντίληψη όλο αυτό! Δεν θα με χάλαγε για σύνθημα! Ποιός θα το γράψει σε τοίχο?
@Φούλη μου,
έτσι δεν είναι? Όλα παιδιά είναι! Στην ίδια γη πατούν, το ίδιο νερό πίνουν! Πότε θα το καταλάβουμε επιτέλους?
@_Μαρία_ μου,
εμένα με συγκίνησε το σχόλιο σου! ;) Σε ευχαριστώ καλή μου!
@Meggie μου,
ακριβώς! Η χαρά δεν μπορεί να είναι ειδική! Σε φιλώ!
@Μana,
ποτέ δεν είναι αργά ε? Εγώ μέσω της βαφτιστήρας μου βλέπω πολλά πράγματα διαφορετικά!
@Μυστήριο Κορίτσι,
δεν θέλω να με ευχαριστεί κανείς! Απλώς να μπορούμε να διαδίδουμε αυτά τα μηνύματα! ;)
@SorroWords,
καλό μήνα γατούλι μου!!! Το ξέρεις ότι την καμαρώνω!! :)
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ!!!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!! Είναι η ΠΙΟ όμορφη ανάρτηση που έχω δει, στους δύο μήνες της μπλοκοζωής μου.
Έχεις απόλυτο δίκαιο, απλά εγώ θα πρόσθετα: Με τον ίδιο τρόπο σκέφτονται, με τον ίδιο τρόπο αγαπάνε, με τον ίδιο τρόπο εκφράζονται, με τον ίδιο τρόπο αισθάνονται.
Οι ψυχές δε διαφέρουν σε τίποτα. Μόνο στο πώς τις ακροτηριάζουμε και αυτό δεν έχει να κάνει με διαφορετικότητα ή μη, γιατί η ψυχή είναι στον έσω άνθρωπο, και εκεί είναι όλη η ουσία.
Και τελικά, ποιος είναι αυτός που θα ονομαστεί "με ειδικές ανάγκες"; Αυτός που εξωτερικά φαίνεται να διαφέρει, ή αυτός που μέσα του έχει ακροτηριαστεί;
Ελπίζω να έγινα κατανοητή.
Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα!!
Καλή εβδομάδα.
@Ροδούλα,
φυσικά και έγινες κατανοητή και μάλιστα περιέγραψες πολλά απο αυτά που θα ήθελα κι εγώ να πώ!
Κρατάω και θέλω να τονίζω συνέχεια αυτό που λες κι εσύ.. "με τον ίδιο τρόπου σκέφτονται, με τον ίδιο τρόπο αγαπάνε"!!!!
Σε ευχαριστώ για το πέρασμα και για το όμορφο σχόλιο!
Με συγκίνησες για ακόμα μια φορά! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΧΑΡΕΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΔΙΚΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΔΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ....
Συγκινητικό ! :)
όμορφο το κείμενο σου !
Μακάρι να ήταν όλοι ευαισθητοποιημένοι με τέτοια θέματα ... Αλλά ΜΠΑ !