Διαμαντένια_Προβλήτα Το σήμερα είναι το υπέροχο αύριο που ονειρεύτηκες χθές...

..τότε όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος συνομωτούν για να το πραγματοποιήσουν"....

Η παραπάνω πρόταση πέρα απο το ότι υπάρχει στο βιβλίο "Αλχιμιστής",το οποίο είναι γνωστό, υπάρχει απο τις 10/10 στα πρόχειρα μου...
Ειλικρινά δεν θυμάμαι για τί ήθελα τότε να μιλήσω..
Ξέρω όμως ότι κάθε μέρα το νιώθω...
Μόνο που αυτό που ζητάω σήμερα δυστυχώς όσο κι αν το θέλω δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί...
Έχει περάσει περίπου 1,5 χρόνος από την στιγμή που η ζωή μου σταμάτησε σε ένα γαμημένο τηλέφωνο που χτύπησε...Το μυαλό κόλλησε σε μια συγκεκριμένη φράση.."Πάει η νονά"..
Παέι...πού πάει??
Ο.Κ. παιδικές απορίες..ξέρεις που πάει....καρκίνο είχε (εκείνη με έμαθε να το λέω και να μην φοβάμαι τίποτα..Συγνώμη αν τώρα ακούγεται άχαρη αυτή η λέξη, αλλά είναι η αλήθεια)...
Πάει λοιπόν....Για ένα ταξίδι, το τελευταίο όπως συνηθίζουμε να λέμε....

Και πίσω άφησε πολλά...
Άφησε αγάπη, δύναμη, αναμνήσεις, στοργή....
Άφησε δυνατά συναισθήματα...
Άφησε όμως και πολλά μάτια βουρκωμένα, καρδιές βυθισμένες στην θλίψη....

Εγώ αρνούμαι να το δεχτώ....
Δεν άφησε τίποτα πίσω..Είναι ακόμα εδώ...Στο μυαλό μου, στην καρδιά μου, στην ψυχή μου...
Και εξακολουθεί να μου δίνει αγάπη, δύναμη, στοργή, δυνατά συναισθήματα...
Είναι εδώ και μου σκουπίζει τα βουρκωμένα μάτια και χαιδεύει με τα απαλά της χέρια την καρδιά μου...

Δεν θα πώ αντίο.....
Σου είπα μια φορά......Τότε......
Τώρα όμως είσαι εδώ.....

Ίσως να αρχίζω να το ξεπερνάω...όμως δεν σε ξεχνάω....Είσαι πάντα κοντά μου....

"Αιώνια θα το τραγουδώ, πώς οι στιγμές που μου έδωσες αξίζουν μια ζωή".....