Η Σκιά απο τα Κουλουράκια

Posted by next_day | Posted in | Posted on 2:20 μ.μ.

Ο πρωινός ήλιος έχει απλώσει τα δίχτυα του στην Αθήνα και προσφέρει απλόχερα γλυκά, ζεστά χάδια σε αυτή την πόλη που μόλις ξύπνησε.
Εκείνη έχει μόλις ανοίξει τα βλέφαρα της και προσπαθεί να οργανώσει την μέρα της.
Δύσκολη μέρα η επερχόμενη καθώς σήμερα κρίνονται πολλά στην καριέρα της. Μια πολύ σημαντική συνάντηση η οποία είτε θα την ρίξει στα Τάρταρα είτε θα την ανεβάσει σε μια σκάλα με πολλά υποσχόμενη καριέρα σε κάθε σκαλοπάτι.
Δύσκολη απόφαση να σηκωθεί από το κρεββάτι, να βγει από το ζεστό της πάπλωμα που σήμερα της φαίνεται ακόμα πιο βαρύ.
Δεν υπάρχει άλλη λύση… Είναι όμως νωρίς ακόμα και αποφασίζει να κάνει δώρο στον εαυτό της, έναν ζεστό καφέ και φρέσκα κουλουράκια.. Να τα απολαύσει παρέα με το αγαπημένο της ραδιόφωνο, στον κήπο της…
Βγαίνοντας έξω, ο δροσερός αέρας, της χάρισε μια υπέροχη αίσθηση φρεσκάδας.. Στάθηκε ένα λεπτό να το απολαύσει, να την ξυπνήσει, να της καθαρίσει το μυαλό για να μείνει χώρος να αποφασίσει τις κινήσεις της μέρας της….
Το τραπεζάκι στον κήπο, της θύμισε κάτι από ρομαντική ταινία… Σιδερένια πόδια και μάρμαρο από πάνω, περίμενε άδειο την κούπα της και τις σκέψεις της…. Κοιτάζει γύρω της.. Λουλούδια υπέροχα, πολύχρωμα, με πολύ έντονες και μεθυστικές μυρωδιές. Και ο φράκτης… Καλυμμένος από τα αγαπημένα της δεντράκια, κρύβει την κάθε άσχημη εικόνα από την μεριά του δρόμου…
Η μυρωδιά του καφέ άρχισε να εισχωρεί βίαια στον οργανισμό της.. Γέμισε την κούπα της, έβαλε τα κουλουράκια σε ένα πιάτο και βγήκε με αργά βήματα στον κήπο με το υπέροχο σιδερένιο τραπεζάκι… Είχε και κάποια χαρτιά, χθεσινοβραδινές σημειώσεις, γραμμένες με πολύ κόπο και ξενύχτι για την σημερινή συνάντηση… Τελικά, ακούμπησε πάνω τους μια ζωγραφισμένη πέτρα για να μην τα πάρει ο αέρας και αποφάσισε να μην ασχοληθεί άλλο με αυτές…Εξάλλου ότι είχε κάνει μέχρι τώρα ήταν αρκετό, κι ακόμα κι αν δεν ήταν, δεν υπήρχε άλλος χρόνος πλέον….
Σκέφτηκε ότι πάντα της άρεσαν τα ταξίδια και όπου κι αν πήγαινε πάντα έπαιρνε κάτι για να της θυμίζει τα μέρη και τους ανθρώπους που έχει γυρίσει….
Άρχισε να ρίχνει στοργικά το βλέμμα της σε όλα αυτά τα μικρά ή μεγάλα αντικείμενα και γέμισε αναμνήσεις…
Το πιατάκι με τα κουλουράκια ήταν δώρο από μια πολύ αγαπημένη της φίλη, η οποία έφυγε από την ζωή ξαφνικά… Πόσες λέξεις, πόσα συναισθήματα, πόσα δάκρυα αλλά και πόσα γέλια είχε να θυμάται παρέα με την φίλη της, όταν γεμίζανε το πιάτο με κομμάτια από το αγαπημένο τους κέικ και καθόντουσταν στην ταράτσα του σπιτιού της μίας ή της άλλης και συζητάγανε ώρες ατέλειωτες…
Η πέτρα που τώρα κρατάει τις σημειώσεις της, πριν χρόνια κρατούσε μια τράπουλα, καθώς εκείνη και ο τότε αγαπημένος της παίζανε χαρτιά σε ένα υπέροχο μπαλκονάκι που είχε θέα το Αιγαίο. Και την τελευταία μέρα, όντας καλλιτέχνης εκείνος με τα υπέροχα γαλάζια μάτια, ζωγράφισε την πέτρα και της την χάρισε μαζί με την καρδιά του.
Το τραπέζι ήταν ενθύμιο από την γιαγιά της… Όταν πήρε το δικό της σπίτι, της το χάρισε για να έχει να θυμάται τα υπέροχα καλοκαίρια που περνούσε στο χωριό… Αυτά τα υπέροχα κουλουράκια, βαλμένα ομοιόμορφα στο λευκό πορσελάνινο πιατάκι, δίπλα από την υπέροχη γαλάζια πέτρα…
Αναμνήσεις υπέροχες…
Σκιές του παρελθόντος…
Σηκώθηκε να πάει να ετοιμαστεί.. Χαμένη στις σκέψεις της, είδε την σκιά της και τρόμαξε!
Άδικα… Είναι ωραία η σκιά..
Σε ακολουθεί παντού και σου θυμίζει τον εαυτό σου και τις υπέροχες στιγμές που έχεις ζήσει και κουβαλάς πάντα μαζί σου….

Αχ αυτά τα κουλουράκια…………






Η Σκιά απο τα Κουλουράκια #2

Comments (0)

Δημοσίευση σχολίου