Μέσα απο τα μάτια της #4

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:13 π.μ.

Είναι περίεργο... 
Στέκομα πολλά χρόνια εδώ, στο ίδιο ακριβώς σημείο... 
Κάποτε δεν υπήρχε τίποτα γύρω μου... Μόνο χωράφια... 
Σιγά σιγά με τα χρόνια η περιοχή άλλαξε... έκαναν την εμφάνιση τους τα πρώτα σπίτια... Κάτι μικρά, χαμηλά, ξύλινα σπιτάκια... 
Με όμορφους κήπους, πολλά λουλούδια, χωρίς φράκτες και κάγκελα... 
Παιδιά να παίζουν στις αυλές και στους δρόμους... 
Γελάνε, παίζουν, κλωτσάνε τις μπάλες τους και παίζουνε κρυφτό... και η μόνη στιγμή που σταματάνε είναι σπάνια... μόνο όταν θα κάνει την εμφανίση του κάποιο αυτοκίνητο... Πράγμα σπάνιο και όλοι το κοιτάνε εξτασιασμένοι... 
Σιγά, σιγά, τα σπίτι πληθαίνουν, αλλάζουν μορφή, αλλάζουν χρώμα, γίνονται πιο ψηλά, πιο άχαρα, με πιο λίγα παράθυρα αλλά πιο πολλά κάγκελα, με πιο μεγάλους χώρους στο εσωτερικό τους.. 
Και ο δρόμος.... αλλάζει κι αυτός.... Απο χωμάτινος, αρχίζει και παίρνει ένα μουντό, γκρί χρώμα... Και δεν λερώνεις πια τα παπούτσια σου, αλλά φαίνεται σαν να μην σε νοιάζει... και πληθαίνουν κι άλλο τα αυτοκίνητα.... 
Και ψηλώνουν τα σπίτια, και πλαταίνουν οι δρόμοι, και αυξάνονται τα αυτοκίνητα, και λιγοστεύουν τα παιδικά γέλια...

Κι εγώ πάντα εδώ....

Να κοιτω και να παρατηρώ.....

Και ένα μόνο ελπίζω.....

Όσοι είναι ακόμα παιδιά, να παραμείνουν... 

Να μην μεγαλώσουν, να μην πάψει να υπάρχει το παιδικό γέλιο...

Comments (19)

Τα παιδάκια πρέπει να μεγαλώνουν δεν γίνεται αλλιώς άλλα να κάνουν τα δικά τους παιδάκια και αυτά με τη σειρά τους τα δικά τους και έτσι να ακούγονται πάντα τα γελάκια τους και κάθε γενιά να προσπαθεί να κάνει όμορφα πράγματα για την επόμενη και να μην αδιαφορούν όπως οι άδικες μας γενιάς ( είμαι εκτός θέματος; αν ναι συγνώμη )...........:)))))))

Σιγουρα πιο αισιοδοξο.Ζητωωωωωωωωωωωωωωωωωωω.Δηλωνω ακομα παιδι.Οι αλλοι απλα με λενε χαζοχαρουμενη.

Δεν είναι πάντα εφικτό..
Δυστυχώς..
Όλα αλλάζουν τις περισσότερες φορές προς το χειρότερο..
Ό,τι μένει είναι αυτό που δεν μπορεί να αλλοιωθεί..

Όσοι είναι παιδιά θα είναι πάντα παιδιά! Απλά στην πόλη πρέπει να βρουν άλλο τρόπο!
Θα τον βρουν όμως. Αν δεν υπάρχει εξαθλίωση και πόλεμος, θα τον βρουν...

κράτα εικόνες γιατί θα δεις και άλλες
αλλαγές στο μέλλον
Φιλιά...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

Με κάλυψε 100% ο Μπάτλερ. Φτάσαμε σε σημείο να βλέπουμε χαρούμενο άνθρωπο και στην καλύτερη να μην τον καταλαβαίνουμε, στη χειρότερη να θέλουμε να τον ξεσκίσουμε!

Προσπαθώ να μην ξεχνώ ότι όσο κι αν μεγαλώνουν τα σπίτια, γκριζάρουν οι δρόμοι, κρύβεται ο ορίζοντας, ότι μέσα σε αυτά κατοικούν άνθρωποι.
Εμείς, που έχουμε ψυχή και κρίση και μπορούμε να ομορφύνουμε το τοπίο.

Το να μπορείς να είσαι και παιδί σήμερα, μόνο καλό μπορεί να προσφέρει.

Καλό βράδυ
:-)

Πόσες φορές έχω πει "Θέλω την παλιά μου γειτονιά", μα πόσες...
Κάθε μέρα η πόλη μου αλλάζει ως προς το χειρότερο. Παλιά έβλεπες παιδάκια στους δρόμους να παίζουν ανέμελα ενώ τώρα στην καλύτερη περίπτωση μέσα στις παιδικές χαρές και φυσικά με συνοδεία.
Γνωστοί μου με κριτικάρουν για την συμπεριφορά μου - έχω μία τάση να φέρομαι σαν παιδί - αλλά βρε φίλη έτσι είμαι και δεν θέλω να αλλάξω. Τι πιο όμορφο από το να γελάς και να κάνεις μαλακιούλες και πειράγματα με τους φίλους και την οικογένεια σου.
Σε φιλώ και εύχομαι να έχεις πάντα το παιδί μέσα σου:-)

Εγώ δεν έχω τίποτα να παρατηρήσω... παρατήρησα πολλά εκεί έξω και τίποτα δεν με εντυπωσίασε... όλα έχουν αλλάξει και έχουν γίνει τρομερά αδιάφορα και δεν φταίω εγώ που είμαι απαισιόδοξη, αλλά η γειτονιά μου έτσι όπως έχει γίνει...

Σόρρυ που άργηα να έρθω!!
Φιλιά

αλλιως η παιδικη ματια αλλιως η ενηλικη
εμας ολα μας φαινονται αχρωμα ενω σε ενα παιδι ολα μοιαζουν παραμυθενια
ετσι ειναο η ζωη ομως

Τα πράγματα άλλαξαν και ακόμα και η παιδική ψυχή έτσι όπως έχουμε γίνει διαβρώνεται πιο γρήγορα από ποτέ.. Αλλά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, οι λίγοι και σπάνιοι που συνεχίζουν να αισθάνονται και να είναι παιδιά όσα χρόνια κι αν περάσουν.. Απλά πια δεν το βλέπεις συχνά δυστυχώς.. Θα δει κι αλλά πολλά αυτή η λάμπα με τα χρόνια μα το γέλιο πιστεύω δεν θα λείπει!! Φιλάκια πολλά πολλά!!!

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΕΝΑ ΦΙΛΙΚΟ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ.ΑΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ:)))
ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ.ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ.

Και ποιός δεν θέλει να μείνει παιδί, μόλις δει τα προβλήματα του να είσαι μεγάλος;

παιδι δεν θα θελα να ειμαι..αλλα 18 χρ θα θελα

Παιδιά στην καρδιά και στην ψυχή
με δυνατά χαμόγελα και πιο δυνατά χτυποκάρδια
αλλιώς η ζωή δεν θα μας βγάλει πουθενά !!

Φιλί γλυκό!!

@♥ Palirroia ♥ ,
xaxaxa!! δεν πειράζει καλή μου!!
Είναι εξίσου σημαντικό αυτό που λές κι εσύ!

@meanan,
είδες?? τήρησα την υπόσχεση μου!
Κι εγώ παιδί και ας λένε οι άλλοι ότι θέλουνε!

@Ηφαιστιωνάκο,
μπορεί να μην είναι εφικτό, αλλά νομίζω ότι όλοι έχουμε χαλαρώσει πίσω απο αυτή την δικαιολογία και δεν κάνουμε τίποτα...

@Δήμο μου,
ότι κι αν υπάρχει τα παιδιά και όσοι νιώθουν παιδιά, βρίσκουν τον τρόπο! Μου άρεσε το σχόλιο σου! Πολύ αισιόδοξο!

@Φούλη μου,
δεν έχεις άδικο.. αλλά με τρομάζει λίγο όλο αυτό!

@Μπατλεράκο και @Μάγισσα Κίρκη,
έχεις απόλυτο δίκιο! Με κράζανε στο γραφείο την προηγούμενη εβδομάδα επειδή ήμουν χαρούμενη χωρίς προφανή λόγο! Όμως πιστεύω ότι τίποτα δεν έχει χαθεί, απλά δεν ξέρουμε πού να ψάξουμε να ξετρυπώσουμε όσα μας έχουν κρυφτεί!

@Βάσσια μου,
πόσο μα πόσο δίκιο έχεις! Αν σηκώσουμε το βλέμμα θα δούμε ουρανό και αν δούμε μέσα στα σπίτια θα δούμε ανθρώπους... ας δούμε και μέσα στην ψυχή μας λοιπόν!

@Μαριάννα μου,
και καλά κάνεις και είσαι έτσι και σου ευχομαι να παραμείνεις!
Εξάλλου, μπορεί όλοι να μας κράζουν, αλλά το ότι φτιάχνει και η δική τους διάθεση, θα έπρεπε κάτι να τους λέει!

@Sweet truth μου,
καλή μου... πρέπει να δείς παραπέρα απο όλο το γκρίζο και το μουντό... Προσπάθησε και θα δεις όμορφα χρώματα!

@σκουλικί μου,
όντως.... μήπως να κλέψουμε λίγο απο την δική τους ματιά????? ίσως να δούμε έτσι κι εμείς πολλά χρώματα!!

@Συννεφούλα μου,
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου... μπορεί πολλά να αλλάξουν αλλά το γέλιο πάντα θα μας περιμένει στην γωνία! ;)

@Σκρουτζάκο μου,
το μέσα μας είναι τελικά που έχει σημασία!!!!

@Creep,
ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι.. με προβλημάτισες.....

@Σιωπηλή κραυγή μου,
τα παιδιά μέσα μας δεν έχουν ηλικίες!!

@Σταλαγματιά,
χτυποκάρδια...... αααχχχ.... :)))

Ομορφο μα δυσκολο να το κρατησεις το παιδι παντα ζωντανο! Προσπαθεια...

@Πεταλουδίτσα μου,
ακόμα και η προσπάθεια μπορεί να είναι αρκετή! Κάτι θα σώσουμε.. Ενω αν παραδώσουμε τα όπλα......

Δημοσίευση σχολίου