Posted by next_day | Posted in καθημερινές ιστορίες , σκέψεις | Posted on 9:13 μ.μ.
Το σκέφτηκα απο εδώ..το έβαλα κάτω απο εκεί...
Το έγραψα σε ένα φύλλο χαρτί... ξενύχτησα σκεπτόμενη πολλές φορές το ίδιο πράγμα...
Δεν το συζήτησα όμως με κανέναν αφού ήθελα το αποτέλεσμα να είναι αποτέλεσμα καθαρής δικής μου σκέψης...
Και χθες το ένιωσα ότι πρέπει να γίνει... Αν θέλω εγώ πρώτα απο όλους να είμαι καλά και μετά να είναι και οι αγαπημένοι μου που βρίσκονται στην ζωή μου....
Και εξηγούμαι......
Πόσο χρόνο άραγε χάνουμε θυμωμένοι?
Πόσες πολύτιμες στιγμές προσπεράμε όσο καθόμαστε μουτρωμένοι και κουνάμε νευρικά το πόδι?
Πόσα πράγματα λέμε όταν αυτό που βγαίνει απο μέσα μας είναι θυμός και μόνο θυμός?
Γενικά είμαι άνθρωπος αρκετά νευρόσπαστος... Μπορώ να θυμώσω πολύ εύκολα, για το παραμικρό και να αρχίσω να λειτουργώ υπερβολικά και να λέω και να κάνω πράγματα που τα μετανιώνω.. Τα νεύρα όμως παραμένουν... Και συνήθως το μετανιώνω αφού έχω πεί την χαζομάρα μου, αφού έχω στείλει το θυμωμένο μήνυμα.. Και το χειρότερο όλων;; Όταν ο αποδέκτης της δικής μου άνευ σοβαρού λόγου τσαντίλας, θυμώνει δικαίως, εγώ εκνευρίζομαι ακόμα περισσότερο! Όχι, δεν είμαι τρελή! Απλά όταν έχω τα νεύρα μου, τίποτα δεν μπορεί να με καλμάρει!
Μετά λοιπόν, απο μια κατάσταση στην οποία ήμουν ο ορισμός της έκφρασης "βάζω τα μάτια χέρια μου και βγάζω τα χέρια μάτια μου" (τα σαρδάμ είναι ακόμα ένα χαρακτηριστικό μου!) και που έφτασα οριακά να χάσω κάτι πολύ σημαντικό, κατέληξα στην απορία του τίτλου!
Απο την άλλη, να μην θυμώνεις ποτέ, δεν γίνεται.. Γιατί απο καλός άνθρωπος φτάνεις να σε λένε μ@λ@κ@ (συγχωρέστε τα γαλλικά μου!)!
Μήπως όμως, τις στιγμές εκείνες θα έπρεπε να σκεφτόμαστε όλα όσα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χάσουμε? Και δεν εννοώ, μόνο να χάσουμε κάποιον άνθρωπο απο την ζωή μας! Εννοώ και όλα εκείνα τα λεπτά που θα χαθούν, όλες τις στιγμές που περνάμε όντας θυμωμένοι! Και αν εκείνη ακριβώς την στιγμή, η ζωή μας επιφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη κι εμείς την χάσαμε? Κι αν πούμε πράγματα που μετά θα μετανιώσουμε πικρά και ένα συγνώμη νιώθουμε ότι δεν θα είναι αρκετό?
Σίγουρα θα το κάνω πολλές φορές ακόμα.. Σίγουρα θα ξαναθυμώσω... Σίγουρα θα φύγουν κι άλλα εκνευρισμένα μηνύματα απο το κινητό μου... Όμως να, θα προσπαθήσω... Να συγκρατούμαι (για λίγο! Αν δεν μπορώ δεν θα σκάσω κιόλας!!) Να σκέφτομαι όλα όσα γράφω αυτή την στιγμή! Και να σκέφτομαι τα πόσα κόντεψα να χάσω την τελευταία φορά που θύμωσα τόσο πολύ!
Αλλά πάνω απο όλα να σκέφτομαι εμένα....
Επιτέλους πρέπει να το καταλάβω!
Τα νεύρα κάνουν ρυτίδες!!!!!!!!!!!
Καλό και ήρεμο, χωρίς τσακωμούς βράδυ σε όλους!!!!!
Η παραπάνω ανάρτηση, εκτός απο επίλογος μιας άσχημης κατάστασης
είναι και ο πρόλογος μιας πολύ πολύ σοροπιαστής ανάρτησης!! ;)
σκέψου, όμως, και πόσο δημιουργικός μπορεί να γίνει ο θυμός!
και ύστερα, γιατί κάνει ρυτίδες ο θυμός και όχι τα καταπιεσμένα μας νεύρα;
ανάρτηση προς σκέψη, διαμαντένια προβλήτα, ανέβασες...
Αγάπη μου ο θυμός περνάει, αυτό που μένει ει ναι η πίκρα και η απογοήτευση,όταν ο άλλος πάνω σε μια τέτοια φάση βγάζει χολή και κακία...
Πάνω στο θυμό μου έμαθα να μην πληγώνω τον άλλο,βλέπεις είμαι και άχολη πλέον...
Καλό βράδυ...
Ki egw eimai yper ths ektonwshs, einai aparaithth merikes fores. Ase pou prepei na ta bgazeis apo mesa sou, kanei kalo kai ston organismo :)
δεν είχα καλές σχέσεις με το θυμό.. από μωρό.. ούτε καν έκλαιγα μου λένε..αφού νομίζαν ότι είμαι μουγκό.. και πιθανόν αυτιστικό.. με βρίσκαν πάντα ξύπνιο κάτι να παρατηρώ με ενδιαφέρον.. την εφυβία την έβγαλα ήρεμα.. ξεσπόντας στο τένις στην ελληνορωμαική το ποδόσφαιρο το τρέξημο και το ποδήλατο.. αλλάζοντας κάθε χρόνο σχολίο κατάλαβα ότι διαφέρω.. και θα γινόμουν στόχος των κλικών που προυπήρχαν στα νέα σχολία.. κι ανέπτηξα μια τεχνική.. έβρισκα τον πιό νταή που τον φοβόντουσαν όλοι.. προκαλούσα έναν τελάστιο καβγά.. προσποιούμενος τον θυμωμένο για κάτι.. και με άφειναν ήσυχο.. έτσι και στις δουλειές μετά.. τους σκυλόβριζα όλους προκαταβόλικά ώστε να έχουν μια εικόνα θυμού.. και σπάνια χρειαζόταν να επαναλάβω το θέατρο.. :):)
ούτε θυμώνω ούτε πικραίνομαι.. αξιολογώ τις καταστάσεις κάνοντας μια προβολή στο μέλον.. κι ελέγχοντας αν κάτι θα μου φαινόταν σημαντικό μετά από ένα χρόνο.. τελικά τίποτα δεν αντιστέκεται.. :):)
έχω καταλάβει από μικρός ότι κάτι δε πάει καλά με τη χημεία του εγκεφάλου μου.. αλλά δε με πηράζει όσο βρίσκω τρόπο να λιτουργώ μια χαρά μόνος.. και υποφερτά με άλλους.. :):)
πιστεύω πάντος ότι σου έρχεται πρείπει να το βγάζεις επί τόπου και να μην κρατάς τίποτα μέσα σου να σαπίζει.. :):)
με τα κοινωνικοοικονομικοποιτικά μου ανεβαίνει η πίεση.. αλλά τα λέω ξεσπάω και ησυχάζω.. :):)
την καληνύχτα μου και μη φοβάσαι τις ριτίδες.. δείγμα ζωής είναι.. :):)
Καλα στο μυαλο μου εισαι? Τα ιδια σκεφτομουν! Χανουμε πολλα και κυριως εμας..
Βεβαια πρεπει να ξεσπαμε κιολας! Ουφ! Φευγω πριν μου ερθει κανα τασακι :P:P:P
Μαρουλοφιλακιααααααααααααααααααααααα!!!!!!!
Ω ναι κάνουν ρυτίδες! Και στο κάτω κάτω γιατί να χαλάς τη ζαχαρένια σου;;;;; Όχι , ηρεμία και σκέψη πριν αντιδράσουμε..
Καλημέρα!!!
ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ-ΘΥΜΩΝΩ ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ(ΟΧΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ)
Πόσο χρόνο και ενέργεια χάνουμε θυμωμένοι...
Εφ' όσον έχεις δει πως συνήθως μετανιώνεις μετά τις εκρήξεις θυμού σου, καλό θα ήταν, όπως λες, να το σκέφτεσαι διπλά και τριπλά πριν ξεστομίσεις κάτι...
Βρες όμως ένα ανώδυνο τρόπο να ξεσπάς (ένα μαξιλάρι, ένα γράμμα που θα γράφεις και μετά θα το καις... ιδέες δίνω) ώστε να απελευθερώνεις τα αρνητικά σου συναισθήματα και να συγχωρείς τον εαυτό σου γι' αυτά. Δε θα σου κάνουν καλό να συσσωρεύονται...
Τα φιλιά μου!
Κάνε ότι κάνω και πιάνει πραγματικά...Μέτρα μέχρι το 10 και παίρνε μεγάλες αναπνοές!Όσες φορές το έκανα, δεν ηρέμησα ως δια μαγείας, αλλά τουλάχιστον δεν ξεστόμισα τις κακίες που ήθελα να πω και που φυσικά ήταν λόγια θυμού, χωρίς να έχουν αξία.
Φιλιά πολλά και καλό και ήρεμο απόγευμα!!!
KI EΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΕΞΑΠΤΗ ΣΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ
Ο καταπιεσμένος θυμός είναι δηλητήριο.. μη τον καταπίνεις.
Δεν σου κάνω "μάθημα" απλά η ζωή μου τα έμαθε.
Στα ίσια ότι δεν σε θυμώνει να μην αφήνεις τα σκουπίδια να συσσωρεύονται στη διαμαντένια σου προβλήτα. Με πολύ αγάπη!
Εντάξει, λίγο μέτρο δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, προσπάθησε να μην θυμώνεις παρά μόνο όταν πρέπει. Και να μην κάνεις ρυτίδες από τώρα κοριτσάκι με τις μπούκλες.
Γκρρρρρρ...σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ ποιος το είχε πει, αλλά δεν μου έρχεται τώρα! Είναι σοφό πάντως, και σου το αφήνω!
"Το να θυμώνεις γενικά, είναι εύκολο. Το να θυμώνεις με τον σωστό άνθρωπο, την σωστή στιγμή και για τους σωστούς λόγους, αυτό είναι δύσκολο!"
Φιλιά next day! ΚαληΝύχτα!
@Λύχνος Καιόμενος,
Χαίρομαι που η ανάρτηση μου, έδωσε τροφή για σκέψη.
Όσο για τα καταπιεσμένα νεύρα, αυτά κι αν κάνουν ρυτίδες… Περισσότερο για ένα μέτρο μιλούσα και όχι για αποκλειστική καταπίεση συναισθημάτων!
@Φούλη μου,
Άχολη μου εσύ! Τουλάχιστον τώρα δεν νευριάζεις να υποθέσω??? Χαχα!!!
@Μπάτλερ,
Το πόσο γέλασα με το σχόλιο σου δεν μπορώ να στο περιγράψω! Κοίτα να δείς, ό,τι και να γράφω εδώ αν μου την βιδώσει, αυτός που θα είναι απέναντι μου καλύτερα να βρεί μέρος να κρυφτεί και ειδικά αν φταίει!
@Δόκιμε μου,
Συμφωνώ απόλυτα! Απλά να μην ξεπερνάμε κάποια όρια έτσι?? J
@Κούλπα μου,
Εσύ είσαι το παιδί θαύμα!! Άκου, μουγκό ή αυτιστικό!! Χαχαχα!!
Πάντως ότι τα βγάζω από μέσα μου, τα βγάζω! Ποτέ με ποτέ δεν έχω κρατήσει το παραμικρό! Απλά κάποιες φορές πρέπει να προσέχω λίγο τον τρόπο που το κάνω!
@Μαρουλάκι μου,
Το έχουμε πεί! Ταιριάζουμε εμείς οι δύο!
Βουρ στο ξέσπασμα με μέτρο!
@menanan,
Να υποθέσω ότι το «δυστυχώς» πάει σε όλους εκείνους που θα έπρεπε πραγματικά να ξεσπάμε και τελικά δεν το κάνουμε και συνήθως την πληρώνουν άλλοι! Αυτό το «δυστυχώς» το έχω κι εγώ! Και αυτό κι αν θέλει διόρθωμα!
@Χριστιάνα μου,
Οι ιδέες σου είναι πολύ καλές και με βάλανε σε σκέψεις! Είναι μάλλον η χρυσή τομή, για να μπορούμε να είμαστε και οι δύο μεριές ικανοποιημένες και καθόλου θυμωμένες!
@Σκατζοχοιράκι μου,
ακριβώς αυτό θέλω να πετύχω κι εγώ! Ναι μεν, να έχω τα νεύρα μου και να μην τα κρατάω μέσα μου, αλλά τουλάχιστον να μην λέω πράγματα που θα πληγώσουν τον αποδέκτη και στην συνέχεια εμένα που τα είπα!
@Κόκκινο Φουστάνι,
να μαζευτούμε όλοι να κάνουμε παρέα!! ;)
@Γιαγιά μου,
λατρεμένη! Κατ’αρχήν δεν βλέπω τα σχόλια σου σαν “μάθημα”, κανενός και ακόμα περισσότερο τα δικά σου!
Δεν μιλάω για καταπιεσμένο θυμό, αλλά για θυμό χωρίς όρια που προσβάλλει και πληγώνει τον άλλον!
@Νυχτερινή μου Πένα,
αυτό ακριβώς ήθελα να πώ!Είναι νωρίς για ρυτίδες θυμού! Προτιμώ τις ρυτίδες γέλιου!
@Έσπερε μου,
όντως σοφό και είναι ακριβώς αυτό που προσπαθούσα να πώ! Σοφό και δύσκολο! Αλλά αν το έχουμε στο μυαλό μας ίσως και να το καταφέρουμε κάποια στιγμή!
έχεις δίκιο, όταν νευριάζουμε σπαταλάμε χρόνο και ενέργεια που πάνε χαμένα.
απ'την άλλη όμως ο θυμός είναι ένα συναίσθημα. αν δεν το εκτοξευσουμε κάπου τότε θα μείνει μέσα μας να μας τρώει τα σωθικά και να μας δηλητηριάζει γιατί δεν έχει τρόπο εκτόνωσης, έκφρασης.
μια λύση προτείνω που ακόμα δεν έχω ακολουθήσει αλλά όλο το σκέφτομαι, ένα σάκο του μποξ να τον κτυπάμε όταν έχουμε νεύρα να ηρεμούμε και μετά να δρούμε! τι λες; :)
Συμφωνω με τον εσπερο, αλλα εγω τωρα εχω ενα καλο ή κακο σπανια θυμωνω πραγματικα ναι θα γκρινιαξω αλλα ακομα και εκει συνηθως ξερουν οτι για να αντιδρασω ετσι καποιο λαθος μηνυμα μου δωσανε. Τωρα αν ο αλλος ειναι απλα μαλακας (Σορρυ!!!) και απο δαυτους ειχα παραπολλους στο παρελθον μου, μια κλοτσια και εξω απ' την πορτα, επαψα να με καταπιεζω, δε θα χασω μονο εγω , αλλα θα χασουν και αυτη εμενα και αναλογα το ποσο αγαπας τον εαυτο σου, αλλοτε το θεωρεις μεγαλη απωλεια και αλλοτε μικρη!.
Σε φιλω
@DaisyCrazy,
ο σάκος του μποξ ειναι μια πολύ καλη λύση! Λογικά θα είναι καλή εκτόνωση!!!!!!!
Όλα με μέτρο όπως κατέληξε τελικά! Ούτε να τα κρατάμε μέσα μας, ούτε και να εκτοξεύουμε λόγια χωρίς να σκεφτόμαστε!
@Siren Girl μου,
μικρή μου πόσο δίκιο έχεις... "έξω απο την πόρτα"... όμως όταν ο άλλος δεν δώσει λάθος μήνυμα και εγώ απλά το παρεξηγήσω για τους δικούς μου λόγους, πρέπει να μάθω να συγκρατούμαι λίγο!!