Posted by next_day | Posted in Ζουζούνα μου | Posted on 8:26 μ.μ.
Είναι καιρός τώρα που προσπαθώ να φτιάξω στο μυαλό μου ένα παραμύθι... Είναι ένα μικρό δωράκι που θέλω να σου κάνω για τα γενέθλια σου που πλησιάζουν σε λίγες ημέρες! Ξέρεις ότι θα σου πάρω κι άλλα δώρα...
Όμως όσο περνάνε τα χρόνια θα χαλάσουν.. θα τα βαρεθείς... θα τα αντικαταστήσεις με καινούρια, πιο λαμπερά.... Θέλω όμως να σου κάνω ένα δώρο που θα μείνει για πάντα.... που θα σου θυμίζει τα πέμπτα σου γενέθλια...Θα είναι μια ιστορία που μόνο εσύ θα ξέρεις αν κρύβει αλήθειες ή αν είναι όλα φανταστικά.. εγώ κι εσύ... κανείς άλλος.... Θα είναι δικό μας, το μυστικό μας... όπως τόσα άλλα πράγματα θα γίνουν μόνο δικά μας... σμίξανε οι ζωές μας και είναι η αρχή για πολλά ακόμα που θα περάσουμε μαζί....
Έλα λοιπόν ματάκια μου, να σε πάρω στην αγκαλιά μου, όπως τότε που ήσουν μωρούλι και με κοιτούσες με τα υπέροχα μεγάλα μάτια σου όλο απορία.... να σου πώ ένα παραμύθι στην δική μας γλώσσα... που καταλαβαίνουμε μόνο εμείς οι δύο... και να κοιμηθείς... να σε κρατάω στα χέρια σου και να ακούω την ανάσα σου.... να νιώθω την καρδούλα σου που χτυπάει... να παίρνω ανάσα κι εγώ...
Ακούμπησε εδώ και άσε με να σου πω το παραμύθι για απόψε.....
Μια φορά κι έναν καιρό,
σε έναν κόσμο, πολύ πολύ μακριά από τον δικό μας, υπήρχε ένα μεγάλο λιβάδι.... Με όμορφα χρώματα από τα ανθισμένα λουλούδια, μελωδίες από τα πουλιά που κελαηδούσαν... Σε αυτό το λιβάδι, ζούσαν ευτυχισμένες πολλές οικογένειες... Υπήρχαν όμως τρία σπίτια, το ένα δίπλα στο άλλο, που εκάναν εντύπωση σε όλους.... Ζήλευαν τις οικογένειες που θα ζούσαν εκεί, αλλά δεν ήξεραν ποιός ήταν ο ιδιοκτήτης ούτε είχαν δεί ποτέ κανέναν... Το μόνο που ήξεραν ήταν ένας μύθος, που πέρασε απο γενιά σε γενιά για αυτά τα τρία σπίτια..
Το ένα ήταν ένα χαμηλό σπίτι με μεγάλο κήπο και ένα όμορφο συντριβάνι στην μέση... ο ήχος από το νερό που έπεφτε δημιουργούσε μια όμορφη εικόνα στο μυαλό.... Το σπίτι είχε στους τοίχους του γλυκά χρώματα και μεγάλα παράθυρα που επέτρεπαν στο φως να μπαίνει και να λούζει τα έπιπλα και τους ανθρώπους που κάποτε έμεναν μέσα σε αυτό....Ο κήπος ήταν ανοιχτός σε όλους.. δεν είχε πόρτα... δεν είχε κάγκελα... η συνέχεια του ήταν το τεράστιο λιβάδι... Σχεδόν απροστάτευτος ο κήπος από τον αέρα, από τα χιόνια, από τις βροχές... όμως ήταν πάντα ανθισμένος και το νερό στο συντριβάνι δεν σταματούσε ποτέ να ρέει... Αυτό ήταν το σπίτι της Αγάπης... Κι αν κοιτούσες μέσα από τα παράθυρα θα μπορούσες να διακρίνεις τα σημάδια ότι κάποτε ζούσαν όντως άνθρωποι εκεί...
Το μεσαίο σπίτι ήταν σχεδόν ίδιο με της αγάπης... Μόνο λίγο μεγαλύτερο... Και φωτεινότερο.. Ακόμα και ο κήπος ήταν πιο μεγάλος.. μπορούσε να συναγωνιστεί σε ομορφιά τον κήπο της Αγάπης και να τον νικήσει.... Μόνο που γύρω του υπήρχαν κάγκελα, ούτε πολύ ψηλά, ούτε πολύ χαμηλά... Απλά δεν μπορούσε να μπει μέσα ο καθένας... Μπορούσε να μπει μόνο εκείνος που είχε περάσει και είχε ζήσει πρώτα στο σπίτι της Αγάπης... Μόνο εκείνος που είχε νιώσει την αγάπη στην ψυχή του και είχε παραδοθεί σε αυτήν... Τότε θα μπορούσε να μπεί στο σπίτι της Ευτυχίας... Η οικογένεια που ζούσε στο σπίτι της Ευτυχίας, ήταν πολύ δεμένη με την οικογένεια από το σπίτι της Αγάπης... Τα παιδιά έπαιζαν πάντα όλα μαζί στους κήπους των σπιτιών και οι μεγάλοι καθόντουσαν γύρω από ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι, έτρωγαν και έπιναν και τα γέλια τους τα έπαιρνε ο αέρας και ακουγόντουσαν μέχρι σχεδόν την πόλη!
Το τελευταίο στην σειρά σπίτι ήταν τόσο ψηλό που όλοι μπορούσαν όσο μακριά κι αν βρίσκονταν να το δούν... Είχε όμως και πολύ ψηλά κάγκελα... Ήταν χρυσά, όπως και η μεγάλη πόρτα που ήταν πάντα κλειστή... Όσοι έφταναν έξω από το συγκεκριμένο σπίτι ήταν πολύ δύσκολο να μπούν μέσα... Και αυτό γιατί το συγκεκριμένο σπίτι ήταν του Πλούτου... και είχε στην πόρτα του μια μεγάλη πινακίδα.. “αν δεν μοχθήσεις, αν δεν δουλέψεις σκληρά δεν μπορείς να μπεις εδώ μέσα.....”.... φαινόταν όμως ότι από κάτω είχε κι άλλα γραμμένα, αλλά κάποιος τα είχε διαγράψει..... Αυτός που τα είχε διαγράψει ήταν η οικογένεια που ζούσε μέσα.... Νόμιζε ότι Πλούτος ήταν μόνο ο υλικός και τα υπόλοιπα λόγια που υπήρχαν γραμμένα στην πινακίδα δεν έβγαζαν νόημα για αυτούς... Ήταν η μόνη οικογένεια που ποτέ κανείς δεν είχε δεί, ποτέ δεν είχαν ακούσει τα γέλια των παιδιών, ποτέ δεν είχαν ανταμώσει με τους μεγάλους...
Ο μύθος λέει ότι τελικά, η Αγάπη και η Ευτυχία έζησαν για πάντα μαζί και ο Πλούτος έμεινε μόνος του..... Μόνο ένα βράδυ που οι ουρανοί είχαν ανοίξει και έβρεχε ατέλειωτα ένα μικρό παιδί, πήγε δειλά δειλά στην πόρτα του Πλούτου και χτύπησε.. η οικογένεια που ζούσε μέσα πετάχτηκε τρομαγμένη.. είχε πολλά χρόνια κάποιος να χτυπήσει την πόρτα τους.... Άνοιξαν και είδαν το παιδί, να τρέμει από το κρύο, να είναι βρεγμένο και να πεινάει... Οι δύο γονείς κοιτάχτηκαν μεταξύ τους γεμάτοι απορία και τελικά αποφάσισαν να βάλουν μέσα το παιδί να του προσφέρουν φαγητό, ζέστη και ένα μαλακό κρεββάτι να περάσει την νύχτα και την επόμενη μέρα θα έβλεπαν τί θα μπορούσαν να κάνουν....
Έτσι, αφού περιποιήθηκαν το παιδί, ξάπλωσαν στο κρεββάτι τους νιώθοντας μια γλυκιά ζέστη μέσα στην καρδιά τους... και ακούγοντας τα παιδιά από το διπλανό δωμάτιο χαμογέλασαν πλατιά.... και τα χείλη τους πόνεσαν γιατί δεν είχαν ξεχάσει πώς είναι να χαμογελάνε...
Το επόμενο πρωί, οι γονείς πήγαν στο παιδικό δωμάτιο και ανοίγοντας την πόρτα είδαν το φως του ήλιου να μπαίνει άφθονος από τα μεγάλα παράθυρα, τα παιδιά τους να κοιμούνται γαλήνια και ο χώρος να έχει γεμίσει χρώματα.... Κοίταξαν από τα παράθυρα και τα μεγάλα κάγκελα του σπιτιού τους είχαν πέσει και είχαν δώσει την θέση τους σε υπέροχα ψηλά δέντρα! Τότε κατάλαβαν.... και έτρεξαν αμέσως να ξανασκαλίσουν τις λέξεις που οι ίδιοι είχαν σβήσει από την πινακίδα έξω από το σπίτι τους....
“Αν έχεις μόνο Πλούτο, δεν έχεις Αγάπη και Ευτυχία.... Αν έχεις Αγάπη και Ευτυχία, έχεις και Πλούτο”
Να το θυμάσαι αυτό μικρή μου.....
Καληνύχτα.....
Το κανονικό παραμύθι
μπορείτε να το βρείτε εδώ!
Α τι βλέπω; Διασκευάζεις και παραμύθια κοριτσάκι με τις μπούκλες; Μπράβο, έτσι πρέπει, να λες πολλά παραμύθια στην αγαπημένη σου μικρούλα.
Κοριτσάκι μου τι νονά είσαι εσύ.... !!!!
Εύχομαι παραμυθά μου να έχεις πολλές τέτοιες στιγμές με την ζουζούνα σου, κάτι που θα είναι βέβαιο.
Σ' ευχαριστώ για την υπενθύμιση. :)
Τι καλό..
Είναι ένα ηθικό δίδαγμα που ταιριάζει σε όλες τις ηλικίες.. :)
καλως βρεθηκαμε...
καλο βραδυ..
Καλώς σε βρήκα!απλά υπέροχο!
Επίσης μπορείς να γράψεις το παραμυθάκι σου αφού έχεις μεράκια και να το στείλεις εδώ.
Καλώς σε βρήκα!
Πόσο καλή νονά παίζει να είσαι; :)
τυχερη Αθηνουλα!!!!!!!!!!!!!
Καλό το παραμυθάκι σου,διδακτικό για όλους μας..
Να σε είχα νονα βρε...
καλημέρα, φιλιά πολλά..
Μια γλυκιά νονά που έγραψε ένα υπέροχο παραμύθι για το πανεξυπνο αγαπημένο της παιδάκι....!!!
Μου άρεσε πάρα πάρα πολύ.., όχι μόνο για το διδακτικό του χαρακτήρα.. αλλά και για το ταξίδι που μας χαρίζει!
βρε σατανο τι μαγικη τεχνη εχεις στα χερια σου και δεν την πουλας; ε;;;;; τελειο θελω να μου το λες καθε μερα
αυτός είναι ο πραγματικός ρόλος της νονάς, έτσι δεν είναι ?
πολύ όμορφο το παραμυθάκι, γλυκαίνει την ψυχή και ναι, είμαι σίγουρη πως θα πλημμυρίσει γλύκα και τα όνειρα της μικρής σου βαφτισιμιάς !!!
σίγουρα το δίδαγμα είναι κάτι που έχουμε ξεχάσει εντελώς σήμερα, καλά κάνεις και μας το θυμίζεις κουκλίτσα μου...φιλάκια πολλά
Ποτε ειπαμε θα μαζευτουμε να μου το διαβασεις????? Υπεροχο καλη μου υπεροχο! Μπραβο σου!!
Μαρουλοφιλακια!
να σου πω, πως μόλις σήμερα ανακάλυψα πως πρέπει να "πατήσω" στον τίτλο του post για τα σχόλια!!!!
τόσο καιρό νόμιζα πως τα έχεις κλειστά!!!! και ύστερα αναρωτιέμαι αν είμαι τόσο χαζή ή τόοοοοοοοσο χαζή!
Απίστευτο... πραγματικά!!! :)
ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ!!!
ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!!
Ti omorfo paramuthaki! Poso trufero kai alithino! :D Tuxerh h Athinoula sou! :D
ΥΠΕΡΟΧΟ!
εισαι πολυ καλος ανθρωπος φιλακια
καλο μηνα που δεν ειπα και καλα κουλουμα
Καλή Σαρακοστή!!!!!!!!!
Το παραμύθι σου ήταν υπέροχο!!!!!!!!!! Η μικρή Αθηνούλα είναι πολύ τυχερή που είσαι η νονά της!!!!!!!!!!!!!
Εύχομαι να είστε πάντα καλά και να μη χωρίσετε ποτέ!!!!!!!!!!!!
σ εχω εκπληξη για δες την
χρόνια πολλά!!!κυρίες μου!!
Το εκτύπωσα ήδη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τα φιλιά μας... να την χαίρεσαι....
και μεις εσένα...
την αγάπη μας!
@Νυχτερινή Πένα,
δεν διασκευάζω ακριβώς... πρώτη φορά το έκανα... απλά ήθελα ένα ξεχωριστό δώρο για την μικρή μου!!
@Lilium,
αν πώ “η καλύτερη” θα φανώ πολύ ψώνιο?? χαχαχα!
@velis,
αχχχ.. κι εγω το εύχομαι....
όσο για το παραμύθι είναι κάτι που τελικά όλοι πρέπει να θυμόμαστε!
@Ηφαιστίωνα μου,
ακριβώς!!!! και μάλλον κάποιες φορές το ξεχνάμε δυστυχώς!
@Τα μάτια μου,
καλώς βρεθήκαμε και απο εδώ λοιπόν!!!
@magdalene,
σε ευχαριστώ πολύ πολύ! Καλώς ήρθες!
@AnD,
ενδιαφέρον το λίνκ! αλλά το συγκεκριμένο είναι μόνο για την μικρή μου και για όλους εσάς εδώ!! :) σε ευχαριστώ όμως πάρα πολύ για την σκέψη!
@La roantique,
αχχχχ..... πόσο καλό βαφτιστηράκι παίζει να έχω????? το μικρούλι μου βγάζει τέτοια συναισθήματα!!
@meanan,
αλήθεια το πιστεύεις ότι είναι τυχερή??? :)))
@Φούλη μου,
χαίρομαι που σου άρεσε τόσο πολύ!!!!
@Εκφράσου,
χαίρομαι τόσο πολύ που σου άρεσε!!!!!
Μακάρι να μας ταξιδέψει όλους και να μας θυμίζει τί είναι σημαντικό στην ζωή!
@love2love,
δεν πουλιέται... είναι απο την αγάπη που μου βγαίνει απο την καρδιά μου για το σκατούλι μου... αν το πιέσω δεν θα μου βγεί!!!!!!!!!
χαίρομαι τόσο πολύ που σου άρεσε!!!!
@effie,
ναι! αυτός είναι!! ελπίζω να ανταπεξέλθω!
@oneiremata,
νιώθω τόσο όμορφα όταν δέχομαι τέτοια σχόλια!!!!
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!
@Μαρούλι μου,
το πρώτο βράδυ που θα σε φιλοξενίσω σπίτι μου θα γίνει!! :)
@Λύχνος Καιόμενος,
χαχα! δεν πειράζει γλυκιά μου!!!! Σημασία έχει που τώρα είσαι εδώ!!
@_Μαρία_ μου,
σε ευχαριστώ πολύ πολύ γλυκιά μου!!
@Σκρουτζάκο,
χαίρομαι που σου άρεσε!!
@SorroWords,
δεν ξέρω αν εγώ είμαι η πιο τυχερή τελικά που την έχω στην ζωή μου!! :))
Σε ευχαριστώ για τα όμορφα σου λόγια γατούλι!! ;)
@Λόλα,
:)) ευχαριστώ!
@σκουλικάκι μου,
αποστομωτικό το σχόλιο σου... σε ευχαριστώ!
Καλώς μας ήρθες πίσω!!
@Τζέσσυ μου,
Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου!!! Μακάρι να είμαστε πάντα έτσι καλά, το οποίο μάλλον είναι στο χέρι μας, σωστά??? :)
@Love2Love,
δεν είχα ίντερνετ δύο μέρες και δεν έχω δεί κάτι! Θα περάσω όμως σίγουρα!! :))
@irida,
χρόνια πολλά σε όλες μας! :))
@Καπετάνισσα μου,
τί γλυκό το σχόλιο σου!!!!
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!