Κράτα γερά.. Update

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 2:30 μ.μ.

Τα νέα είναι ακόμα τα ίδια...ακόμα στην εντατική, σε καταστολή..
Προστέθηκε και ένας νέος φόβος... Έμφραγμα... Κάποια στιγμή τον ξυπνήσανε και του εξήγησαν τί έχει συμβεί και κόντεψε να μείνει στον τόπο...
Έχει πολύ αδύναμο οργανισμό, πολύ επιρρεπή στα πάντα...
Θα δούμε..

Κράτα Νανάγο μου....

Κράτα γερά..

4

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 11:00 π.μ.

Για ακόμα μια φορά, η ζωή μας πληγώνει...
Δεν θα πώ ότι είναι τα χειρότερα νέα που έχω ακούσει, γιατί ήδη τα έχω ακούσει..
Είναι όμως πολύ πολύ άσχημα και με έχουν πληγώσει πολύ...
Χθες το βράδυ, μάθαμε για ένα πολύ πολύ αγαπημένο μας φίλο, ότι είναι στο νοσοκομείο και δεν υπάρχουν πιθανότητες να ζήσει..
Είναι στην ζωή με μηχανήματα και αυτό γιατί οι συγγενείς επέμεναν να γίνει έτσι..
Όταν τον πήγαν στο νοσοκομείο τους είπαν ότι συνήθως σε αυτή την κατάσταση, συνήθως τους αφήνουν να σβήσουν σιγά σιγά...
Δεν έχεις τις αισθήσεις του σχεδόν μια εβδομάδα, είναι στην εντατική, διασωληνομένος και μόνος...
Μόνος στο ταξίδι προς τον θάνατο.. Κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει, κανείς δεν μπορεί να τον ακολουθήσει...
Είναι σε κώμα όλες αυτές τις μέρες... Οι δικοί του άνθρωποι είναι κοντά του, οι φίλοι του είμαστε δίπλα του και ελπίζουμε ότι ο Νανάγος μου θα τα καταφέρει...
Το Νανάγος βγαίνει απο το Πανάγος, που βγαίνει απο το Παναγιώτης... Όταν ήμουν μικρή δεν μπορούσα να πώ το Πανάγος, οπότε του έμεινε Νανάγος....
Η διαγνωση...
Καρκίνος....
Αυτή η δύσκολη αρρώστια που κάθε τόσο κάνει την εμφανίση της και καταστρέφει ζωές....

Λένε ότι κάποιος ο οποίος βρίσκεται σε κώμα, δεν ακούει, δεν καταλαβαίνει ποιός είναι δίπλα του... Εγώ όμως πιστεύω ότι μας νιώθει κοντά του.. Ξέρει ότι είμαστε δίπλα του...
Γι'αυτό κι εγώ θα πάω να τον δώ, όσο κι αν μου λένε όλοι ότι θα είναι χειρότερα να τον δώ σε αυτήν την κατάσταση..
Πρέπει να καταλάβει ότι είμαι δίπλα του... Ότι είναι ο Νανάγος μου, που αγαπάω πολύ και που σε κάθε του στιγμή είμαι κοντά του..
Του εχω και μου έχει πολύ αδυναμία...
Δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο του...
Το μόνο που δεν ξέρω είναι αν θα μπορέσω να κάτσω δίπλα του για λίγα λεπτά, να του κρατήσω το χέρι, να νιώθει ότι έχει παρέα σε αυτό το παράξενο ταξίδι... Να φύγει και να έχει για ανάμνηση το χέρι μου μέσα στο δικό του...

Κράτα Νανάγο μου γερά.... Κράτα σε παρακαλώ......

Και ακόμα και αν φύγεις, για μένα θα είσαι πάντα ζωντανός....
Θα έχω την εικόνα σου στο μυαλό μου πάντα.....

Θυμάμαι......

όταν έπιασαν την μαμά μου οι πόνοι της γέννας, επειδή ο μπαμπάς ήταν στον δρόμο για το σπίτι (φαντάρος και είχε πάρει άδεια) , πήρε εσένα.. και ήρθες και την πήρες και την πήγες στο νοσοκομείο.. και δεν έφυγες ούτε μια στιγμή.... Έκανες πλάκα στον μπαμπά μου... Ρε μ@λ@κ@ θα γίνεις πατέρας... και γέλαγες... έπαιζες.. ένιωθες χαρούμενος για τους αγαπημένους σου φίλους....

εσύ με έμαθες να παίζω αγορίστικα παιχνίδια.. είχες γιό και δεν ήξερες τί άλλο να παίξεις μαζί μου.. Και παίζαμε πόλεμο... και κάθε φορά εγώ ήμουν εκείνη που νικούσε... και γέλαγα απο ευτυχία που σε "πυλοβοληθα"!!! και έκανες εσύ τον λυπημένο... έκρυβες το πρόσωπο σου και εγώ νόμιζα ότι έκλαιγες.. και σε έπαιρνα αγκαλιά και σου έλεγα "θυγνωμη ναναγο μου, δεν ηθελα να θε πυλοβοληθω"... και γέλαγες και εγώ νευρίαζα που με κοροιδευες και σε ξαναπυροβολούσα....

Και πόσα ακόμα....
Γι'αυτο σου λέω κράτα γερά.....

Κι αν πρέπει να φύγεις, φύγε με εκείνο το υπέροχο γλυκό χαμόγελο σου..
Φύγε με το κεφάλι ψηλά....

Κράτα γερά φίλε μου...
Κρατά γέρα Νανάγο μου...

Μ'αρέσει να σε περιμένω.........

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 2:34 μ.μ.

Στέκομαι πίσω απο το τζάμι και κοιτάω τον δρόμο...
Αυτοκίνητα περνάνε, κόσμος τρέχει να προφυλακτεί απο την βροχή, ομπρέλες διαφόρων χρωμάτω δίνουν μια διαφορετική αίσθηση στην μουντή μέρα....
Κι εγώ μέσα σε όλα αυτά, απο ψηλά, απο τον δεύτερο όροφο ενός κτιρίου, κοιτάω κάτω και ταξιδεύω...
Με ένα τσιγάρο στο χέρι να μου κάνει συνρτοφιά, αναπολώ τις στιγμές που καθόμαστε μαζί, σφιχτά αγκαλιασμένοι και αφήνουμε την βροχή να πέφτει πάνω στα κορμιά μας...
Μ'αρέσει που τώρα είμαι μόνη μου και σε περιμένω...
Μ'αρέσει αυτή η γλυκιά αναμονή..
Να σε περιμένω να φανείς, τόσο όμορφος, τόσο γλυκός, με τα υπέροχα γαλάζια μάτια σου..
Και όταν με βλέπεις να ανοίγεις τα χερια και να με κρύβεις στην αγκαλιά σου.. Κι εγώ ξεχνάω τα προβλήματα και μυρίζω το άρωμα απο το κορμί σου..
Μ'αρέσει να σε περιμένω....
Να περιμένω την φωνή σου να ακουστεί, την ανάσα σου στα μαλλιά μου, τα χάδια σου στο κορμί μου...
Έτσι και τώρα...
Εδώ, στον δεύτερο όροφο, σε περιμένω... να με ανεβάσεις ψηλά...

Μ'αρέσει να σε περιμένω.........

5 πράγματα που με εκνευρίζουν

3

Posted by next_day | Posted in | Posted on 1:44 μ.μ.

Μετά απο πρόσκληση της γλυκιάς κοκκινοσκουφίτσας ήρθε και η δική μου σειρά να πώ 5 πράγματα που με εκνευρίζουν.. Είναι βέβαια παραπάνω απο 5, αλλά θα προσπαθήσω να φτιάξω το top 5!!
Ξεκινάμε λοιπόν:
  1. Δεν αντέχω όσους πετάνε πάσης φύσεως σκουπίδια, στον δρόμο... Ακόμα περισσότερο δεν αντέχω να πετάνε τα χαρτάκι απο τα διοόδια, ένα μέτρο αφού περάσουν.. Σιχαίνομαι αυτούς τους ανρθώπους και συνήθως πλακώνομαι μαζί τους.
  2. Με εκνευρίζουν αφάνταστα κάποιοι τύποι στα φανάρια... Αν το φανάρι είναι δευτερολέπτου και εσύ είσαι στο τέρμα της ωράς δεν υπάρχει περίπτωη να περάσεις ούτε σε αυτό το φανάρι, ούτε στο επόμενο, για να μην σου πώ ούτε καν στο μεθεπόμενο.. Κι αν τελοσπάντως βιάζεσαι τόσο πολύ αγόρσαε αεροπλάνο!
  3. Δεν αντέχω καθόλου εκείνους που μασάνε το οτιδήποτε με ανοιχτό το στόμα.. Δεν έχω καμία διάθεση να βλέπω την μασημένη τροφή στο στόμα σου αλλά και να ακούω τους ήχους που βγάζεις... Επιτέλους, πρέπει κάποιοι να μάθουν πότε πρέπει να κρατάνε το στόμα τους κλειστό!
  4. Με εκνευρίζει όταν μιλάω και με διακόπτου.. Μπορεί να μιλάω ακατάπαυστα αλλά αυτό δεν σου δίνει το δικαίωμα να με διακόπτεις όποτε εσύ θές!!!
  5. Με εκνευρίζουν φοβερά οι ξερόλες! Κι εγώ τα ξέρω όλα, αλλά δεν κάνω έτσι! ;)
Αυτά!!!

Είμαι περίεργη να μάθω τί εκνευρίζει τους:

- Κίτσο Μήτσο
- Λαχανάκι
- ~~Α~~
- nek
- Χαρουλίτα

Time to play

4

Posted by next_day | Posted in | Posted on 9:33 π.μ.

Με κάλεσαν κι εμένα σε ένα μπλογοπαιχνίδι... Ο αυτουργός είναι ο nek !!! Τον ευχαριστώ παρ'αυτα για την πρόσκληση και στίβω το μυαλό μου για να βρώ κι εγώ 10 ελαττώματα μου!!
Μόνο 10??? Σαν λίγα να μου φαίνονται....
Ας ξεκινήσω.....

  1. Δεν μπορώ να ξυπνάω απότομα.... Αν έρθεις απο πάνω μου την ώρα που κοιμάμαι και αρχίσεις να με σκουντάς για να με ξυπνήσεις ή να φωνάζεις, καλύτερα να εξαφανιστείς απο προσώπου γης.. Είμαι ικανή να σκοτώσω άνθρωπο... Άσε που το υπόλοιπο της μέρας, δεν μιλιέμαι....
  2. Είμαι των άκρων... Ή θα είμαι πολύ χαρούμενη ή θα είμαι πολύ λυπημένη.. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει.... Καλό όταν είμαι χαρούμενη, κακό όταν είμαι στεναχωρημένη..Και ότι και να μου πεί ο οποιοσδήποτε δεν αλλάζω διάθεση....
  3. Σε συνέχεια του 2, είμαι υπερβολική και στα νεύρα και όταν με πιάνουν οι αγάπες μου....
  4. Δένομαι πολύ εύκολα με τους ανθρώπους και συνήθως την πατάω... Δεν με νοιάζει πόσο τον ξέρω τον άλλον, αρκεί που έγω θα νιώθω άνετα μαζί του...
  5. Δεν θέλω να αλλάξω το 5, παρά το ότι την έχω πατήσει άπειρες φορές.
  6. Ενθουσιάζομαι εύκολα και άλλο τόσο εύκολα βαριέμαι.. Ευτυχώς το παθαίνω σε ασήμαντα θέματα...
  7. Εάν κάτι δεν μου αρέσει απο την αρχή, δεν πρόκειται μετά να αλλάξω γνώμη.. Στραβόξυλο απο τα μεγάλα!!!
  8. Έχω ένα απίστευτο κόλλημα... Θέλω η μπλούζα που φοράω να έχει το ίδιο χρώμα με τα καλτσάκια!!!! Ως συνέπεια, εάν αγοράσω μια μπλούζα και δεν βρώ το ίδιο χρώμα καλτσάκια, είμαι ικανή να επιστρέψω την μπλούζα!!!!
  9. Θέλω τα πάντα μέσα στο σπίτι μου, και ακόμα περισσότερο πάνω στο γραφείο και στο τραπεζάκι του σαλονιού να εφαρμόζουν στις γωνίες... Μέχρι και κούπα με γωνίες έχω βρεί!!!!
  10. ...........??????????? Κόλλησα.......

Με την σειρά μου καλώ:
-Κίτσε.....για να σε δώ..... ;)
-Λαχανάκι...αν περνάς απο εδώ, έλα κι έσυ για παιχνιδάκι....

Και όποιος άλλος θέλει, μπορεί να βγάλει τα εσώψυχα του στην φόρα!!!

Μόνο εσύ μην με προδώσεις....

5

Posted by next_day | Posted in | Posted on 9:56 π.μ.

Χτύπησε το ξυπνητήρι και δεν μπορούσε να σηκωθεί.... ένιωθε τα βλέφαρα της βαριά... Γεμάτα πόνο, θλίψη, απογοήτευση.. όσο κι αν έκλαψε το βράδυ δεν μπόρεσε να τα ελαφρύνει, να κοιμηθεί λίγο η ψυχή της, να ξεκουραστεί, να ξεχάσει... Έκλαψε τόσο που δεν έμειναν άλλα δάκρυα... και τα μάτια της είναι ακόμα πιο βαριά τώρα το πρωί...
Ξημέρωσε Παρασκευή.... Μια Παρασκευή θλιμμένη, βαριά....
Δεν ήθελε να πάει στην δουλειά... έπρεπε όμως... δεν θα έκανε την χάρη σε κανέναν...
Σηκώθηκε, μπήκε στο αυτοκίνητο και αποφάσισε να πάει απο Αττική Οδό.. πάντα της άρεσε η ταχύτητα...
Άνοιξε το παράθυρο και κόλλησε το πόδι στο γκάζι.. άρχισαν πάλι να τρέχουν δάκρυα.. τα στέγνωνε ο αέρας και ένιωθε καλύτερα...
Σκεφτόταν πάρα πολλά κι όσο ανέβαινε η ταχύτητα τόσο έτρεχαν οι σκέψεις τις...
Προσπαθούσε μέσα σε ένα αυτοκίνητο να βάλει σε μια τάξη το μυαλό της... Μάταια... Όλα γύριζαν, όλα μπλέκονταν μέσα της και δεν μπορούσε να καταλάβει πώς έπεσε τόσο έξω...
Είχε φάει κι άλλα χαστούκια απο την ζωή και πίστευε ότι είχε μάθει...
Τελικά πάλι την πάτησε.. Πάλι εμπιστεύτηκε κάποια "φίλη" και πάλι την πάτησε....
Πάλι η προδοσία να της κάνει παρέα....
Και το μόνο που της έχει μείνει είναι μια ελπίδα....
Μόνο εσύ με με προδώσεις καλέ μου....
Και τον έβαλε και της το υποσχέθηκε.. πολλές φορές... συνέχεια θέλει να το ακούει....
Μόνο εκείνος πλέον την νοιάζει...
Και αυτό την φοβίζει... Αλλά δεν μπορεί να στηριχθεί πουθενά αλλού πλέον... Μόνο στην δική του αγκαλία μπορεί να νιώθει ασφάλεια.. Μόνο την δική του υπόσχεση μπορεί πλέον να πιστέψει...
Όσο για την άλλην..... Απλά τίποτα... Να είναι καλά... Και να νιώθει περήφανη γι'αυτό που της έκανε....

Μόνο εσύ μην με προδώσεις......
Ποτέ......

Και δεν μπορώ πλέον να γράφω σαν να πρόκειται για άλλη...
Για μένα πρόκειται.... Για μένα που πονάω πολύ... Για μένα που είμαι στην δουλειά και γράφω σε αυτό το blog για να ξεχάσω.... Για μένα που ελπίζω να ξαναπιστέψω σε αυτήν την ρημάδα την φιλία....
Για μένα που πάλι βουρκώνουν τα μάτια μου... που πάλι νιώθω ένα κόμπο στον λαιμό...
Όλο μου το κορμί πονάει... πονάει στ'αλήθεια.. και περιμένω έναν καλό λόγο.... έστω κι αν δεν με ξέρει κάποιος.. έστω κι αν απλά είναι λόγια παρηγοριάς....

Πονάω πολύ... με ακούς?????????
Υποφέρω....
Βοήθησε με....
Σώσε με.......


Ευχαριστώ την siba.....
Και όλους εσάς που μπορεί να περάσετε και να αφήσετε μια σκέψη...

Και πάνω απ'όλα ευχαριστώ Εσένα..... που μου υποσχέθηκες αυτό που ήθελα......
Σε σκέφτομαι...
Μέρες τώρα.....
Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή... Και χαμογελάω μόνη μου..

Σε ευχαριστώ που υπάρχεις στην ζωή μου...

Εργασία #2

3

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:11 π.μ.

Σε αυτό το εξάμηνο στην σχολή έχω μια εργασία με τίτλο "Διαχείρηση Έργου".. αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι ένα κείμενο στο οποίο να εξηγούμε για ποιούς λόγους πρέπει να γίνει ένα έργο της επιλογής μας.
Εγώ αποφάσισα να ασχοληθώ με την κατασκευή ιδρύματος για κινητικά ανάπηρους. Είναι ένα θέμα με το οποίο είχα ασχοληθεί και στην πτυχιακή μου (Κοινωνική Αποκατάσταση Κινητικά Αναπήρων) και το οποίο θεωρώ ότι είναι αρκετά σημαντικό..
Θα μου πείς.... ποιός θα την δεί την εργασία σου.. Επειδή όμως ποτέ δεν ξέρεις πώς στα φέρνει η ζωή και επειδή με ενδιαφέρει να έχω σοβαρές εργασίες, θέλω να ασχοληθώ αρκετά με το θέμα..
Θα ήθελα λοιπόν μια μικρή βοήθεια...
Η εργασία βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο, αλλά υπάρχει ένα κομμάτι στο οποίο λίγο κολλάω.. Στο τί εγκαταστάσεις θα πρέπει να υπάρχουν μέσα στο Ίδρυμα και ποιά έργα πρέπει να γίνουν εκτός Ιδρύματος, για την πληρέστερη λειτουργία του.. Έχω κάποιες ιδέες, αλλά θα ήθελα να έχω και τις δικές σας...

Κοπιάστε και όποιος θέλει ας αφήσει μια γνώμη!