Posted by next_day | Posted in καθημερινές ιστορίες , μίνι πόστ | Posted on 10:32 π.μ.
Με αφορμή την ανάρτηση "Η προτομή...της θλίψης..!!" της φίλης 50fm.. θυμήθηκα....συνειδητοποίησα... κατάλαβα... δάκρυσα... και χάρηκα ακόμα περισσότερο....
Ένα μεσημερί, ήρθε η μαμά απο την δουλειά... Πρίν λίγες μέρες.... Και μου έφερε ένα γλυφιτζούρι...... Κι ας είμαι σχεδόν 27....
Και άρχισα να γελάω και να χαίρομαι σαν μικρό παιδί.....
Και Εκείνη με κοίταξε, βούρκωσε και με πήρε στην αγκαλιά της...
Γιατί τελικά τα πιο μικρά είναι τα πιο μεγάλα...τα πιο ασήμαντα είναι τα πιο σημαντικά...
Σε ευχαριστώ μανούλα που με έκανες να εκτιμάω το κάθε μικρό, το κάθε μικρής αξίας για τους άλλους να το κάνω το σημαντικό για μένα..
Σε ευχαριστώ κι εσένα μπαμπούλη μου, γιατί κι εσύ χαίρεσαι σαν μικρό παιδί, και χτυπάς παλαμάκια με τα χεράκια της ψυχής σου...
Σας ευχαριστώ και τους δύο γιατί έμαθα το μεγάλο μυστικό της ζωής....
Να χαίρομαι.........
photo via broterham