Ένα γλυφιτζούρι...

24

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 10:32 π.μ.

Με αφορμή την ανάρτηση "Η προτομή...της θλίψης..!!" της φίλης 50fm.. θυμήθηκα....συνειδητοποίησα... κατάλαβα... δάκρυσα... και χάρηκα ακόμα περισσότερο....
Ένα μεσημερί, ήρθε η μαμά απο την δουλειά... Πρίν λίγες μέρες.... Και μου έφερε ένα γλυφιτζούρι...... Κι ας είμαι σχεδόν 27.... 

Και άρχισα να γελάω και να χαίρομαι σαν μικρό παιδί.....

Και Εκείνη με κοίταξε, βούρκωσε και με πήρε στην αγκαλιά της...                                                                                                          
Γιατί τελικά τα πιο μικρά είναι τα πιο μεγάλα...τα πιο ασήμαντα είναι τα πιο σημαντικά...

Σε ευχαριστώ μανούλα που με έκανες να εκτιμάω το κάθε μικρό, το κάθε μικρής αξίας για τους άλλους να το κάνω το σημαντικό για μένα.. 

Σε ευχαριστώ κι εσένα μπαμπούλη μου, γιατί κι εσύ χαίρεσαι σαν μικρό παιδί, και χτυπάς παλαμάκια με τα χεράκια της ψυχής σου...

Σας ευχαριστώ και τους δύο γιατί έμαθα το μεγάλο μυστικό της ζωής....

Να χαίρομαι.........

  photo via broterham

Μέσα απο τα μάτια της #1

23

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 3:37 μ.μ.

Για χρόνια όλοκληρα έστεκε στο ίδιο σημείο...Δεν έγειρε ούτε για να ένα δευτερόλεπτο να ξεκουραστεί..Έπρεπε να είναι εκεί...Είχε υποχρέωση να είναι εκεί...Και ειδικά την νύχτα...Όταν το σκοταδι έπεφτε και κάποιος έπρεπε να φωτίζει για όλους εκείνους που το είχαν ανάγκη...
Είχε κουραστεί πολύ, μα δεν άφηνε κανέναν να το δεί... Δεν είχε αυτό το δικαίωμα...
Κι έτσι αποφάσισε να ρουφάει το κάθε τί που παρατηρούσε, σαν να ήταν δική της ζωή... Ίσως έτσι να αποκτούσε την ζωή που δεν θα μπορούσε ποτέ να ζήσει....
Και αποφάσισε να συμμετέχει... αόρατα, χωρίς να αφήνει περιθώρια κάποιος να την αναγνωρίσει... Θα ζούσε τις ζωές κάποιων άλλων, θα έβρισκε τρόπο να συμμετέχει κι έτσι όταν θα έμενε μόνη της θα είχε κάτι να σκεφτεί... Να αναλογιστεί ποιούς συμβούλευσε σωστά και ποιούς λάθος, τί διαφορετικό θα μπορούσε να είχε κάνει ή να είχε πεί....
Έτσι θα περνούσαν τα χρόνια, με την ελπίδα ότι κάποιος θα μπορούσε κάποτε να αναγνωρίσει τα σημάδια, να σταθεί δίπλα της και να της ψιθυρίσει μια κουβέντα..
Μα κι αυτό είναι δύσκολο να γίνει....
Θα τον περάσουν για τρελό...
Ένας άνθρωπος να μιλάει σε μια λάμπα, που στέκει στην γωνία και φωτίζει τον δρόμο....


Μια ιδέα που μου ήρθε, όταν ένα βράδυ στο μπαλκόνι μου, χαλάρωνα με μουσική και με τύφλωνε το φώς της λάμπας ακριβώς στην γωνία του σπιτίου μου...
Ιστορίες μέσα απο τα μάτια ένος αντικειμένου (που αλοίμονο, εγώ πιστεύω ότι έχουν ψυχή!!), όπως θα μπορούσε να τα έβλεπε σαν ένα τρίτο μάτι...
Ιστορίες άλλοτε αληθινές, προσωπικές ή άλλων, άλλοτε παιχνίδια της φαντασίας.....

Ιστορίες μέσα απο τα μάτια της....


:)

16

Posted by next_day | Posted in , , | Posted on 9:46 π.μ.

Πόσο πολύ μου αρέσει....
Τα πρωινά που γυρνάμε ο ένας στο σπιτάκι του άλλου..
Σκουπίζουμε ποδαράκια στα χαλάκια, πίνουμε καφέ, μοιραζόμαστε σκέψεις και ξεκινάμε την ημέρα μας..
Είναι τόσο όμορφο όλο αυτό.....

Καλή μας Παρασκευή αγαπημένοι και να έχετε όλοι ένα πολύ πολύ όμορφο Σαββατοκύριακο!

Νυσταγμένες Καλημέρες

22

Posted by next_day | Posted in , , | Posted on 12:12 μ.μ.

Μπαίνω στην εταιρεία σχεδόν κοιμισμένη ακόμα...
Κρατάω τον καφέ στο χέρι...
Πάω να πιώ με τέτοια λαχτάρα σαν μην έχω πιεί ποτέ καφέ στην ζωή μου...
Και η πρώτη προσπάθεια πέφτει στο κενό...
Το καλαμάκι τρίπιο και ρουφάω αέρα....

γκρρρρρρρρρρρρρρρ............

Χωρίς λόγια....

13

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 10:30 π.μ.




Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν πια λόγια να ειπωθούν.....
Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν πια λέξεις να γραφούν....

Ο γραπτός ο λόγος τα φταίει όλα....

21

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 10:16 π.μ.

Είμαστε κολλητές..

Πολλά χρόνια...

Χανόμαστε για κάποιους λόγους...

Ηλίθιοι για μένα, σοβαροί για σένα....

Σου στέλνω μήνυμα να δώ τί κάνεις..

Μου απαντάς ψυχρά....

Σε ρωτάω τί έπαθες...

Και μου λές...

"Η παρερμηνεία του γραπτού λόγου φταίει..."

Είναι κανείς εδώ???

51

Posted by next_day | Posted in , , | Posted on 10:38 π.μ.

Μέρες τώρα με τρώει να γυρίσω....
Να σας μιλήσω...
Σας σκέφτομαι πολλές φορές..
Κι όμως κάτι με κρατάει....
Σκέφτηκα να ανοίξω ένα καινούριο βλογοσπιτάκι, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό εδώ το έχω αγαπήσει...
Έχω πολλά να σας πώ και να σας εξηγήσω...
Αν είστε ακόμα εδώ, είμαι κι εγώ...
Θα έρθω να σας ξαναβρώ...
Έναν έναν ξεχωριστά....
Μου έλειψε πολύ όλο αυτό...
Τώρα πια ξαναβρήκα τον εαυτό μου...
Και είμαι καλά...
Και θέλω πάλι να μοιραστώ πράγματα....
Θα δείξει....

Προς το παρόν....

Είναι κανείς εδώ???????

Upadate : με έχετε συγκίνησει όλοι πάρα πολύ!!
Υπέροχη υποδοχή!!!!!!!
Σας ευχαριστώ πολυ όλους!!!