Καλή Χρονιά!

3

Posted by next_day | Posted in | Posted on 9:44 π.μ.


Τον τελευταίο καιρό, δεν έχω ασχοληθεί και ιδιαίτερα με το blog, καθώς άλλα πράγματα έτρεχαν...
Και επειδή εξακολουθούν να τρέχουν, θέλω απλά να ευχηθώ

καλή χρονιά σε όλους...

Με το καλό να μας μπεί το 2009!!!!

Εργασία

1

Posted by next_day | Posted in | Posted on 9:19 μ.μ.

Έχω μια εργασία στην σχολή μου και θα ήθελα την πολύτιμη βοήθεια σας.
Το θέμα έχει τον σχολιασμό και την συλλογή απόψεων πάνω σε ένα περιστατικό που συνέβη σε συμφοιτητή μου στην εταιρεία του.

Η ιστορία έχει ως εξής:

Υπάλληλος της εταιρείας, έχει την θέση πωλήτριας.
Σχετικά καλή στην δουλειά της, απο τους υπαλλήλους που μαθαίνουν τί πρέπει να κάνουν, το κάνουν ικανοποιητικά, αλλά δεν έχουν την δυνατότητα για το κάτι παραπάνω και για εξέλιξη και ήδη εργαζόμενη στην εταιρεία περίπου 9 χρόνια.

Είναι μια υπάλληλος, με 2 παιδιά, έναν άντρα που κάνει δύο δουλειές, όπως και η ίδια, και αντιμετωπίζουν κάποια οικονομικά προβλήματα.

Ο ένας της γιός παντρεύεται και για γαμήλιο δώρο αποφασίζουν να ανακαινήσουν ένα διαμέρισμα που είχαν και δεν το εκμεταλλεύονταν.
Παίρνουν δάνειο, φτιάχνουν το σπίτι και προσπαθούν να ξεπληρώσουν τις δόσεις, οι οποίες λήγουν σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο γιός της χωρίζει, επσιτρέφει στο πατρικό του, το σπίτι μένει και πάλι στην αχρηστία και οι δόσεις τρέχουν. Την ίδια περίοδο και η συγκεκριμένη υπάλληλος αλλά και ο σύζηγος της χάνουν την δεύτερη δουλειά.

Οι δόσεις τρέχουν και κάποια στιγμή σκάει το ειδοποιητήριο της τράπεζας ότι αν δεν πληρώσουν τις δόσεις που εκκρεμούν, το σπίτι θα πάει σε πληστιριασμό.

Η υπάλληλος λοιπόν, αποφασίζει να "πάρει" κάποια χρήματα απο το ταμείο που κρατάει απο τις εισπράξεις των πελατών που έχει αναλάβει, με σκοπό (όπως η ίδια υποστήριξε) να τα επιστρέψει όταν θα βρεί μια δεύτερη δουλειά.
Τα χρήματα, τα "πήρε" χωρίς να ενημερώσει κανέναν με την ελπίδα να μην την τσακώσουν.

Τελικά, την τσακώνουν και στην συνέχεια κρίνεται η τύχη της...........

Τελικά, η εταιρεία αποφασίζει να μην την διώξει και να της δώσει ένα δάνειο, ώστε να μην χρωστάει πλέον στην τράπεζα, αλλά στην εταιρεία της.
Η αποπληρωμή του δανείου θα γίνει με την παρακράτηση πσοού που έχουν συμφωνήσει απο τον μισθό της.

Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, ζητάω την βοήθεια σας.

Ποιά είναι η γνώμη σας, για την κίνηση της εταιρείας και τί θα κάνατε εσείς και πώς θα σκεφτόσασταν πρίν πάρετε κάποια απόφαση, για την εξέλιξη της υπόθεσης.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων, όσους θα βοηθήσουν.
Για τα αποτελέσματα θα σας ενημερώσω και αν πάρω και καλό βαθμό.... κερνάω!!!!!!

Χριστουγεννιάτικες Κάρτες

1

Posted by next_day | Posted in | Posted on 7:08 μ.μ.

Σε μια προσπάθεια να μπώ στο κλίμα των Χριστουγέννων, έψαξα και βρήκα χριστουγεννιάτικες κάρτες.....









Πρίν το τέλος....

1

Posted by next_day | Posted in | Posted on 6:26 μ.μ.

Είμαι στο γραφείο..
Απέναντι μου βλέπω ένα κεφάλι, σχεδόν κολλημένο στην οθόνη και ακούω τα δάχτυλα που συνεχώς πληκτρολογούν.
Απο το δίπλα γραφείο, ακούγοντια πού και πού, ομιλίες αλλά σε γενικές γραμμές απόλυτη ησυχία.
Εγώ κάνω ένα διάλλειμα και περιμένω δουλειά, που όπως μου έχουν "υποσχεθεί" καταφθάνει...
Η τέλεια ώρα να σκεφτώ....
Ωραία.... να σκεφτώ.... Τί να σκεφτώ;;;....
Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι δεν έχω κάτι που να με απασχολεί.......
Και θα μου πείς...δεν χαίρεσαι....
Ναι, στην αρχή πήγα να χάρω...
Μετά ομως τρόμαξα.....
Μήπως μετά την ηρεμία έρχεται η καταστροφή;;;

Μάλλον ο παρακάτω στίχος με εκφράζει αυτή την στιγμή...

"Πρίν το τέλος, πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη.........."

Οργάνωση ντουλάπας

2

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 1:46 μ.μ.

Όλα στο καινούριο σπίτι, είναι έτοιμα...
Οι κούτες άδειασαν και μετά πετάχτηκαν στην ανακύκλωση....
Τα βασικά είδη για την πρώτη διακόσμηση του σπιτιού αγοράστηκαν και τοποθετήθηκαν...
Τακτοποιήθηκε η βιβλιοθήκη....
Και το μεγάλο ζήτημα ντουλάπα, έμεινε άλυτο...
Το σπίτι είναι δυόροφο και έχει και ισόγειο το οποίο είναι κατοικήσιμο και στο οποίο αποφάσισα να μείνω εγώ....
Εκεί τοποθέτησα τα έπιπλα που είχαμε στο παλιό σπίτι, το σαλόνι, το κρεββάτι μου, την βιβλιοθήκη μου, και ένα σύνθετο που είχαμε... Στο σύνθετο έβαλα τα ρούχα, μέσα στα συρτάρια και όσα ήθελα να έχω κρεμασμένα τα πήγα στον δεύτερο όροφο σε ντουλάπα....
Μέσα στην καθημερινότητα, ανακάλυψα 2 βασικά προβλήματα τα οποία με δυσκολεύουν αρκετά...
1ον: Επειδή το ισόγειο δεν έχει δωμάτιο, ενώ το σαλόνι είναι πολύ ζεστό, το υπόλοιπο μου φαίνεται κάπως αχανές. Η πρώτη σκέψη ήταν να βάλω ένα παραβάν, για να ξεχωρίσει λίγο τον χώρο, αλλά τελικά αποφάσισα να βάλω μια ντουλάπα....

2ον: Με δυσκόλεψε αρκετά ότι έπρεπε να ανεβοκατεβαίνω ορόφους, ώστε να πάρω κάθε φορά από την ντουλάπα στον 1ο όροφο πράγματα που ήθελα και δεν είχα κάτω.

Κάνοντας λοιπόν, μια αναζήτηση στον Γούγλη, βρήκα πολλές ιδέες για την σωστή οργάνωση της ντουλάπας..
Τις βρήκα πολύ χρήσιμες και τις παραθέτω παρακάτω....

Για αρχή, ξεκαθαρίστε τα ρούχα τα οποία δεν φοράτε πια ή ξέρετε ότι δεν θα φορέσετε ποτέ, ρούχα που είναι φθαρμένα ή αλλοιωμένα, ρούχα τα οποία δεν σας κάνουν πια (κυρίως τα στενά, εκτός εάν σκοπεύετε να χάσετε τα κιλά, οπότε βάλτε τα σε πρώτη θέα, για να έχετε κίνητρο!! Για τα υπόλοιπα, που χρειάζονται στένεμα, κόντυμα ή οτιδήποτε άλλο γρηηηηηηηηγορα σε μια καλή μοδίστρα!!!!) Επίσης, κρατήστε ρούχα τα οποία μπορούν να φορεθούν όλες τις εποχές του χρόνου (συμβουλή μάλλον πιο χρήσιμη στις γυναίκες, αφού υπάρχουν πολλά μπλουζάκια, φουλάρια, ζακετάκια που πάντα μας είναι χρήσιμα!!!)
Μια καλή λύση, είναι να τοποθετήσετε τα ρούχα σε στοίβες με κριτήρια «φοράω», «πετάω», «Δίνω/χαρίζω/πουλάω», «θα δούμε».
Προμηθευτείτε κρεμάστρες…. Η κρεμάστρα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο να κρατάει τα ρούχα σε καλή κατάσταση και να αυξάνει τον χρόνο ζωής τους. Αποφύγετε να έχετε συνεχώς κρεμασμένα τα πουλόβερ!!!!

Προτιμήστε κρεμάστρες που είναι καλυμμένες με κάποιο μαλακό υλικό, ώστε να μην γλιστράνε τα ρούχα και να τα ψάχνετε στο πάτωμα της ντουλάπας!!

Η οργάνωση των ρούχων πλέον είναι η πιο σημαντική (και πιο χρονοβόρα) δουλειά που πρέπει να γίνει.

Για αρχή αξιοποιήστε την εσωτερική πλευρά της ντουλάπας. Τοποθετήστε έναν καθρέφτη ή γαντζάκια για να κρεμάτε ζώνες ή διάφορα αξεσουάρ.

Συνέχεια έχει το πάτωμα της ντουλάπας. Με διάφορα κουτιά αποθήκευσης, είναι πολύ εύκολο να οργανωθούν οι τσάντες, τα παπούτσια, ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να σας γλυτώσει από «υπερφόρτωμα» των συρταριών σας.

Επόμενη κίνηση είναι να ασχοληθούμε με τις στοίβες στις οποίες έχουμε ξεχωρίσει τα ρούχα.

Αρχικά, μπορούμε να ξεχωρίσουμε τι θα μπει σε κρεμάστρα και τι σε συρτάρι. Έτσι θα υπάρχει μια ξεκάθαρη εικόνα για το πόσο χώρο θα χρειαστούμε και να μπορέσουμε να τον διανείμουμε κατάλληλα.

Στην συνέχεια καλό θα είναι να πλυθούν όλα τα ρούχα… Ακόμα κι ένας λεκές που τώρα δεν είναι ορατός, θα «ποτίσει» με το πέρασμα του χρόνου και το ρούχο θα είναι έτοιμο για πέταμα!

Αποθηκεύστε τα πιο βαριά ρούχα χαμηλά και τα πιο ελαφριά από πάνω.

Πολύ χρήσιμα είναι τα διάφορα αρωματικά για τις ντουλάπες.. Έτσι και τα ρούχα, πάντα θα μυρίζουν ωραία, και θα υπάρχει και μια ομοιόμορφη μυρωδιά σε ότι κι αν φορέσετε (κοινώς, δεν θα μυρίζετε λες και ήσασταν σε εργοστάσιο σαπουνιού και έχετε δοκιμάσει ΟΛΑ τα αρώματα!!!!)

Για την αποθήκευση των παπουτσιών, θυμηθείτε να ζητάτε πάντα το κουτί στο οποίο τα αποθηκεύουν τα μαγαζιά. Βάλτε ταμπέλες απ’ έξω για να βλέπετε με μια ματιά τι περιέχει το κάθε κουτί και θυμηθείτε να βάλετε παλιές εφημερίδες μέσα στα παπούτσια για να διατηρήσουν το σχήμα τους.

Βάλτε τα κοντά ρούχα όλα μαζί σε ένα μέρος της ντουλάπας, για να εκμεταλλευτείτε τον ελεύθερο χώρο κάτω από αυτά (πιθανόν για την αποθήκευση των κουτιών με τα παπούτσια.)

Συρτάρια:

Όταν φτιάχνετε τα συρτάρια σας, ορίστε ένα συρτάρι για κάθε χρήση, π.χ. ένα συρτάρι για εσώρουχα, ένα για πιτζάμες / νυχτικά, ένα για κάλτσες/καλσόν κ.λ.π.
Αγοράστε διαχωριστικά που μπορείτε να τοποθετήσετε στο συρτάρι (ή χρησιμοποιείστε διαφορετικά κουτιά χωρίς καπάκι μέσα στο συρτάρι) για να χωρίζετε π.χ. τις κάλτσες σε χρώματα ή τα εσώρουχα σε σετ ώστε να μπορείτε εύκολα να τα εντοπίσετε.
Διπλώστε τις κάλτσες σε ζευγάρια, είτε σε μορφή μπάλας είτε διπλωμένες στα 2 ή 3 ώστε τα ζευγάρια να είναι πάντα μαζί.


Υ.Γ. 1: Ακόμα δεν έχω βρει μια ικανοποιητική λύση, για να διακοσμήσω το πίσω μέρος της ντουλάπας, το οποίο θα "δείχνει" στο σαλόνι. Προς το παρόν έχω σκεφτεί να φτιάξω ένα πόστερ με ασπρόμαυρες φωτογραφίες..... Κάποια άλλη λύση έχετε να προτείνετε??

Σκασμός οι ρήτορες

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 1:37 μ.μ.

Τα γεγονότα τρέχουν και εγώ διαβάζω κάθε μέρα σε διάφορα blogs τις απόψεις, τις αντιδράσεις, τι σκέψεις όλωσ όσων θεωρούν ότι έχουν κάτι να πούν και το λένε!!!!Εγώ προτίμησα να συγκεντρώσω στοιχεία απο παντού, να σιωπήσω προσωρινά, και τώρα που αρχίζουν όλα να ηρεμούν σχετικά, να μιλήσω.....
Αυτή ήταν η αρχική μου σκέψη και η αρχή για ένα ποστ βασισμένο στην ιστορία της δολοφονίας του Αλέξη και στον σχολιασμό όλων των εξελίξεων....
Τελικά, αποφάσισα να μην πώ τίποτα.....
Μόνο μια φράση....

ΣΚΑΣΜΟΣ ΟΙ ΡΗΤΟΡΕΣ



Υ.Γ. : Δεν αναφέρομαι στους ανα τον κόσμο bloggers, καθημερινούς ανθρώπους, παιδιά και όλους όσους έχουν πραγματικά κάτι να πούν και να δηλώσουν όλα όσα νιώθουν..........
Άλλοι είναι οι ρήτορες που πρέπει να σκάσουν

Σαν σήμερα_04/12.....

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 2:46 μ.μ.

1952 : Το καζίνο του Μόντρε φλέγεται απο ένα πυροτέχνημα πουμ πέταξε κάποιος κατά την διάρκεια συναυλίας.
Το περιστατικό εμπνέει τους Deep Purple, που γράφουν....

smoke on the water

Παγκόσμια Ημέρα ατόμων με Ειδκές Ανάγκες

3

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 11:05 π.μ.


Ή καλύτερα ατόμων με ξεχωριστές ικανότητες.

Εχθές, 03.12.2008, ήταν η παγκόσμια ημέρα ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Η συγκεκριμένη ημερομηνία καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ το έτος 1992, αφού εκείνη την μέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ.

Η συγκεκριμένη μέρα δίνει την αφορμή στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.

Εμένα δυστυχώς αυτό δεν με ικανοποιεί..... Όπως όλοι, και ακόμα περισσότερο τα συγκεκριμένα άτομα έχουν δικαιώματα και τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου!

Τα ποσοστά των ατόμων αυτών είναι αρκετό μεγάλο, και το τρομακτικό είναι ότι περίπου το 80% βρίσκεται στις αναπτυσσόμενες χώρες!!!! Ο πολιτισμός βλέπετε!!!!!

Εγώ δεν θέλω να εστιάσω στα ποσοστά.....Θέλω να αναφέρω την δική μου εμπειρία από την επαφή αυτών των υπέροχων και πολύ δυνατών ανθρώπων!

Πριν από 2 χρόνια τελειώνοντας την σχολή μου, έφτασε η στιγμή να κάνω την πτυχιακή μου....Και επειδή η σχολή μου είχε συναφές αντικείμενο αποφάσισα, να ασχοληθώ με την Κοινωνική και Επαγγελματική Αποκατάσταση Ατόμων με Κινητικές Αναπηρίες.

Η πρώτη επαφή υπήρξε στο Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων. Πηγαίνοντας εκεί, στην αρχή και μην έχοντας ακόμα μιλήσει ακόμα με τα παιδιά με τα οποία είχαμε κλείσει ραντεβού, μαύρισε η ψυχή μας!!!! Είδαμε κυρίως νέους ανθρώπους, μικρά παιδιά, σε καροτσάκι...Κάποιοι από αυτούς να μπορούν να κουνήσουν μόνο το κεφάλι... Ήταν πραγματικά συγκλονιστικό....

Μετά το πρώτο σοκ, το δεύτερο ήταν το πολύ ευχάριστο!
Συναντήσαμε το πρώτο παιδί, με τον οποίον θα μιλάγαμε και θα μας συμπλήρωνε ένα ερωτηματολόγιο το οποίο είχαμε ετοιμάσει, για τις ανάγκες τις εργασίας!!!

Ένα παλικάρι, 26 χρονών, ανάπηρος στα κάτω άκρα...Από ατύχημα με μηχανή!!!!
Είχαμε βρει την γιατρό του, η οποία μας πήγε στην αίθουσα φυσιοθεραπείας......
Μπαίνουμε μέσα μας συστήνει και πραγματικά ήταν τόσο ευδιάθετος, τόσο χαμογελαστός και τόσο θερμός απέναντι μας και το ατύχημα το είχε πάθει μόλις 2 μήνες πριν!!!!!!!!

Όλα τα παιδιά τα οποία γνωρίσαμε, είχαν ακριβώς την ίδια διάθεση ΓΙΑ ΖΩΗ!!!!!!!!

Με μια βόλτα στα συγκεκριμένα κέντρα αποκατάστασης, μπορούμε όλοι να πάρουμε απίστευτα μαθήματα ζωής!!!!

Όλοι μας μίλαγαν, με τόση θέρμη για τα σχέδια για την ζωή τους, για τις σχέσεις που έχουν με τους φίλους, την οικογένεια!!!
Η μόνη πικρία που έβγαινε σχεδόν από όλους, ήταν για το κράτος, για την "πολιτισμένη" και ευαισθητοποιημένη κοινωνία, που τους θυμάται μόνο κάθε 3 Δεκεμβρίου!!!

Φεύγοντας από το κέντρο, η ζωή άρχισε να φαίνεται πιο απλή, πιο εύκολη!!!!

Μετά από 3 μέρες, μάθαμε ότι στο Caravel γινόταν εκδήλωση με αφορμή την Παγκόσμια μέρα. Σκεφτήκαμε ότι εκεί θα είχαμε μια καλή ευκαιρία να ενημερωθούμε καλύτερα και να γνωρίσουμε περισσότερα άτομα, που θα μας έδιναν πολύτιμα στοιχεία για την εργασία μας!
Πήγαμε λοιπόν, είδαμε πάρα πολύ κόσμο αλλά αυτό που θέλω να τονίσω είναι ένα συγκεκριμένο περιστατικό.
Ήταν καλεσμένη και μια Ευρωβουλευτής, το κόμμα δεν παίζει ρόλο, η οποία είχε και η ίδια κινητική αναπηρία. Την πλησιάσαμε, και πριν καν προλάβουμε να ολοκληρώσουμε τον λόγο για τον οποίο την «ενοχλήσαμε», μας διέκοψε να μας πει ότι δεν έχει τον χρόνο να ασχοληθεί μαζί μας για να δώσει συνέντευξη στα κανάλια που ήταν εκεί!!!!! Για εμένα αυτή η αντιμετώπιση απέναντι μας, δείχνει και την γενικότερη αντιμετώπιση απέναντι στην συγκεκριμένη ομάδα ατόμων….

Κλείνοντας και για να μην αφήσω «πικρή γεύση στο στόμα», θέλω να αναφέρω μια κουβέντα η οποία μας έδωσε να καταλάβουμε το μεγαλείο της ψυχής αυτών των ατόμων!
Πηγαίνοντας για μια ακόμα φορά στο Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης, κάπου σκόνταψα και βρέθηκα φαρδιά, πλατιά στο αυλή του κέντρου…. Με πλησίασε τότε ένα κοριτσάκι, κάπου 10 χρονών, σε καροτσάκι, και με ρώτησε εάν θέλω να μου δώσει το καροτσάκι της για να πάω στον ορθοπεδικό να δει εάν χτύπησα το πόδι μου…………………………..

Όλα έτοιμα....

2

Posted by next_day | Posted in | Posted on 1:30 μ.μ.

...για το σκ που έρχεται!!
Το σπίτι είναι έτοιμο,
στερεοφωνικό βρέθηκε (philos πηρα sony, μικρό για να χωράει, με mp3, usb, όπως είπες και βγάζει ήχο 50..πώς σου φαίνεται;;),
η άδεια για την Δευτέρα εγκρίθηκε,
οι προσκλήσεις παραδόθηκαν...
Το μόνο που έχει μείνει είναι να πάω σε μια κάβα και να πάρω τα ποτά!!

Όλα έτοιμα λοιπόν, για τα γενέθλια μου!!Θα τα γιορτάσω μια μέρα πριν βέβαια, αλλά καθόλου δεν με ενοχλεί!!!

Θα τα πούμε απο Δευτέρα!!!


Ερώτηση : Σφηνοπότηρα που θα βρώ;; Όπου κι αν έχω ρωτήσει δεν βρίκσω!!!

Το μεγάλο μου δίλλημα

2

Posted by next_day | Posted in | Posted on 12:09 μ.μ.

Τον τελευταίο καιρό με βασανίζει μια σκέψη.. Η δουλειά μου...
Δεν μου αρέσει η θέση που είμαι πλέον.....
Την κάνω αυτή την δουλειά σχεδόν 3,5 χρόνια...

Για να πάρω τα πράγματα με την σειρά.....

Δουλεύω σε μια εταιρεία, και είμαι στην γραμματεία ενός από τα τμήματα της.
Μεγάλη εταιρεία, όνομα στην αγορά εργασίας, οπότε ακόμα και στην θέση της γραμματείας, η πρόταση για συνεργασία ήταν αρκετά δελεαστική.

Καλός μισθός, καλό περιβάλλον, άριστη συνεργασία με τα υπόλοιπα παιδιά του τμήματος.

Με τον προϊστάμενο έχουμε ένα μικρό θεματάκι...Αρκετά οξύθυμος, άδικος κατά την δική μου άποψη σε κάποιες καταστάσεις, αλλά καλός άνθρωπος και εμένα προσωπικά με έχει βοηθήσει σε μια αρκετά δύσκολη περίοδο της ζωής μου, κι ας ήμουν μόνο 1,5 περίπου μήνα στην εταιρεία.

Είμαι σε αυτήν την θέση σχεδόν 6 μήνες....Έχουν προηγηθεί σε μια άλλη δουλειά 2,5 χρόνια και ένα 6μηνο δούλεψα στον τομέα της μισθοδοσίας.

Ένα από τα βασικά μου προβλήματα, είναι ότι είμαι με Σύμβαση Ορισμένου Χρόνου....

Ξεκινήσαμε στην αρχή με μια 4μηνη, λογικό σκέφτηκα, πάντα έτσι γίνεται… Ήρθε η εποχή της ανανέωσης και σκάει η βόμβα…ΠΑΛΙ 4μηνη!!! Στην αρχή προβληματίστηκα πάρα πολύ, μετά όμως από κάποιες συζητήσεις με τα παιδιά του τμήματος, ηρέμησα και αποφάσισα να βάλω τα δυνατά μου, ώστε να αποδείξω ότι δεν αξίζω μια τέτοια Σύμβαση και αυτή την καθημερινή αβεβαιότητα και την»υποχρέωση» να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας!!!

Όμως…………………….. και εδώ παρουσιάζεται το μεγάλο μου πρόβλημα….
Βαρέθηκα αυτή την θέση…..

Να σηκώνω τηλέφωνα, να πληκτρολογώ, να στέλνω e-mails και να μην έχω σοβαρές αρμοδιότητες….. Δεν κρίνω την θέση της γραμματείας ούτε και την υποτιμώ… Αλλά, θεωρώ ότι η θέση αυτή στο συγκεκριμένο τμήμα έχει πολύ χαμηλό επίπεδο….

Θα μου πεις…..Γιατί δεν κάνεις κάτι να την αναβαθμίσεις….Έφτασα στο σημείο να μην θέλω….Δεν με γεμίζει πλέον αυτή η θέση, κάνω σχεδόν ένα χρόνο μεταπτυχιακό, έχω τόσα πολλά πράγματα που θέλω να κάνω και πλέον δεν με χωράει ο τόπος….

Και αναρωτιέμαι……

Άντε και μου την ανανέωσε σε αορίστου χρόνου την Σύμβαση μου, μετά……..;;;;;

Του λέω ότι θέλω αλλαγή θέση, τμήματος, αντικειμένου;;;;


Ή περιμένω να περάσει ο τελευταίος χρόνος της σχολής (αν αντέξω) και κάνω τότε συζήτηση;;;;

Μήπως να την κάνω τώρα την συζήτηση, για να έχει και τον χρόνο να το σκεφτεί μέχρι τις 15 Γενάρη που θα συζητήσουμε εκ νέου για την Σύμβαση;

Μήπως, να το πω απλά ότι δεν με γεμίζει η θέση και μετά να απευθυνθώ στο Διευθυντή Προσωπικού;

Δεν ξέρω τι να κάνω……και υπομονή άλλη δεν έχω….

Help me please…..

Εξελίξεις απο το μέτωπο "Μετακόμιση"

2

Posted by next_day | Posted in | Posted on 8:27 π.μ.

Είναι Σάββατο...εγώ είμαι με τον απτέρα μου στο μαγαζί και η μαμά σπίτι με το συνεργείο να πακετάρουν συνεχώς πράγματα!!



Κάποια στιγμή γύρω στις 2 χτυπάει το κινητό μου!Είναι η μαμα, η οποία περιχαρής μου λέει ότι τέλειωσαν με τα πράγματα, το φορτηγό είναι γεμάτο και ότι πρέπει να πάω σπίτι να την πάρω μαζί με 2 παιδιά απο το συνεργείο γιατί δεν χωράνε στο φορτηγό!!!



Πάω λοιπόν και βλέπω στην είσοδο του σπιτιού ενα τεράστιο φορτηγό με ανοιχτή την πόρτα απο πίσω, να είναι ΓΕΜΑΤΟ!!!



Μπαίνουμε λοιπόν στο αυτοκίνητο και πάμε προς το νέο μας σπίτι!!



Γύρω στις 6 είχαμε τελειώσει και ξεκινήσαμε το ξε-πακετάρισμα!



Χθές το απόγευμα το σπίτι ήταν έτοιμο!!!



Στην άρχη και ίσως και λίγο ακόμα νιώθω σαν φιλοξενούμενη.Δεν μπροώ ακόμα να πιστέψω ότι είναι δικό μας!!!



Έχω τον χώρο μου, δεν με ενοχλούν οι δικοί μου, νιώθω ηρεμία μέσα στο σπίτι!!!



Σήμερα σηκώθηκα απο τις 6:30, μόνο και μόνο για να πιώ καφέ με θέα το Υμηττό!!!!




Υ.Γ.1 : Ακόμα αναρωτιέμαι πώς χώραγαν τοοοοοοοοοοσα πράγματα στο διαμέρισμα!!!



Υ.Γ.2: Το αυτκίνητο ακόμα βρωμάει απο τους 2 που δεν χωρούσαν στο φορτηγό!!!

Μετακόμιση....Φάση 3!

2

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 1:16 μ.μ.

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα στο παλιό σπίτι... Αναπολώ όλες τις στιγμές που πέρασα εδώ..... Ήρθα σε αυτό το σπίτι τον Σεπτέμβρη που θα πήγαινα 3η Γυμνασίου... Πολύ κλάμα που έφευγα απο την παλιά μου γειτονιά...Έχανα όλους τους φίλους μου, άλλαζα σχολείο, άλλαζα γειτονιά και το μόνο που έπαιρνα μαζί μου ήταν το καναρινάκι μου, ο Πίπης!!!!!!!

Μπήκαμε λοιπόν στο νέο σπίτι, οι δίκοι μου χαίρονταν γιατί είχαμε μεγάλη βεράντα κι έγω μόνο σχολείο και σπίτι, αφού θεωρούσα ότι κανένας απο τα καινούρια παιδιά που γνώρισα δεν μπορούσε να αντικαταστήσει τους παλιούς μου φίλους!!!!!!

Μόνο ο Πίπης μου, μου έκανε παρέα, ο οποίος μετά απο κανά μήνα ψήφησε!! Εγώ τότε θύμωσα παρά πολύ με τους δικούς μου, που αλλάξαμε σπίτι, γιατί πίστεψα ότι ο Πίπης πέθανε απο ψυχολογικούς παράγοντες, επειδή άλαλξε κι αυτός περιβάλλον!!!!!!!!!!

Τελικά, αργότερα, βρήκαμε στις τροφές που του πήραμε ότι δεν ηταν καλά καθαρισμένες και είχαν πέτρες!!!! Πέρασε ή πρώτη δύσκολη χρονιά, μπήκα στο Λυκείο κι εκεί συνήλθα αρκετά...Άρχισα να προσαρμόζομαι πλήρως, να κάνω νέες φιλίες και να αγπάω την νέα μου γειτονιά!!! Τα 3 χρόνια του Λυκείου πέρασαν πολύ γρήγορα!!!

Ήρθε η χρονιά των πανελληνίων και μαζί με αυτές και ο πρώτος μεγάλος έρωτας της ζωής μου!!! Έδωσα και δεύτερη φορά πανελλήνιες, και πέρασα στην σχολή που ήθελα!!! Ωραία χρόνια!!

Και πάλι νέες φιλίες, πολλές απο τις οποίες έχω ακόμα κρατήσει.... Αγωνία τα πρώτα 2 εξάμηνα για την εξεταστική, μετά χαλαρά, αφού και τα SOS θέματα είχαμε μάθει και ειδικοί στα σκονάκια είχαμε γίνει!!!!!!!! Στο 3ο έτος της σχολής αποφάσισα να δουλέψω..Ο λόγος ήταν, μια ερωτική απογοήτευση!!Είχα χωρίσει και αποφάσισα να κάνω εργασιοθεραπεία!!!!!


Έφτασε και η σχολή στο τέλος της και η ζωή άρχισε να μπαίνει σε μια ρουτίνα! Δουλειά, σπίτι, βόλτες, ταξιδάκια!!!!!


Πριν απο 1,5 χρόνο, έχασα έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου... Με συγκλόνισε ο θάνατος αυτός..... Υπήρξαν κι άλλοι στην διάρκεια αυτών των χρόνων, αλλά έφυγαν μεγάλοι άνθρωποι, η ζωή είχε κανονικούς ρύθμους.. Ο τελευταίος όμως ήταν εντελώς "εκτός προγράμματος"..... Ευτυχώς μέσα σε όλα υπήρξε ο άνθρωπος που με στήριξε και ήταν δίπλα μου και εύχομαι να είναι για το υπόλοιπο της ζώης μου..


Ο πραγματικός έρωτας!!!!


Η ζωή συνέχιστηκε κανονικά, με τις δυσκολίες τις, τα γέλια, τα κλάμματα, την ευτυχία....

Και τώρα αλλάζουμε σπίτι!!!

Πάμε στο δικό μας σπίτι!!!

Εύχομαι και ελπίζω, ότι θα μας βρούν πολλές χαρές..Αναπόφευκτες οι λύπες, ελπίζω μόνο να μην αφήσουν βαθιές πληγές στην ψυχή.....

Καλή μας μετακόμιση λοιπόν και απο εδώ και πέρα μόνο χαρές!!!!!


Υ.Γ. 1) ο μπαμπάς ακόμα δεν μπήκαμε στο σπίτι, ήδη περιμένει να ακούσει τα εγγόνια του να γελάνε και να τρέχουνε πάνω κάτω στις σκάλες!!!!


Υ.Γ.2) έχω ξετρελαθεί με το ασανσέρ μέσα στο σπίτι!!!!! Δεν το είχα ξαναδεί σε άλλο σπίτι και κάθε φορά που πάω για κάποια δουλειά, κάνω βόλτες πάνω κάτω!!!!!


Υ.Γ.3) θα έχω επιτέλους τον εντελώς δικό μου χώρο!!! Έναν ολόκληρο όροφο!!!!!

Το ημερολόγιο ενός απεργού πείνας

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 9:48 π.μ.

Αντιγράφω αποσπάσματα απο το περιοδικό Ταχυδρόμος......



3 Νοεμβρίου : Πρώτη μέρα απεργία πείνας. Υπάρχουν άθρωποι που τρώνε και απέχουν απο την αγώνα μας, αλλά δεν μας προκαλούν. Προσπαθούν να τρώνε κρυφά και να μας σέβονται.





4 Νοεμβρίου : Νερό και καφές. Η πέινα με θερίζει. Η δικηγόρος μου προπαθεί να με πείσει να πίνω τουλάχιστον χυμούς. Θα μου κάνουν καλό. Είμαι μια χαρά προς το παρόν.





5 Νοεμβρίου : Το στομάχι μου πάει να σπάσει απο τον πόνο. Το φαγητό δεν φεύγει στιγμή απο το μυαλό μου. Ηδη άρχισαν την περιφορά ταψιών στους θαλάμους για να μας κάνουν να λυγίσουμε. Πόσο βλάκες που δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι μας πεισμώνουν.





6 Νοεμβρίου : Τέταρτη μέρα και συνέβη κάτι περίεργο. Το στομάχι μου έχει κλείσει. Δεν ζητά τόσο επίμονα φαγητό. Αισθάνομαι να ζαλίζομαι λιγάκι. Ισως θα έπρεπε να ξεκουράζομαι περισσότερο τώρα. [.......]Έχουμε δίκιο και έχουμε στο πλευρό μας ελεύθερους. Έτσι όπως τους άκουγα πρέπει να ήταν πολλοί. Πάω για ύπνο.





7 Νοεμβρίου : Η πείνα δεν ξεχνιέται. Πρέπει να κάνω κάτι για να ξεχαστώ. Ένα ζεστό μπάνιο θα με ανακούφιζε. Για ακόμη μια φορά το νερό είναι παγωμένο. Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;





8 Νοεμβρίου : Το σώμα μου ζητάει τρφή. Νιώθω αδυναμία στα πόδια και ζαλίζομαι. Έχω επισκεπτήριο απο την δικηγόρο μου. "Τί έφαγες σήμερα;", την ρωτάω. "Έλα τωρα", μου λέει "δεν θα μιλήοσυμε για μένα". Το ήξερα πως δεν θα μου απαντούσε, αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ να μην ρωτήσω. Άλλωστε το κάνω κάθε μέρα και παίρνω πάντα την ίδια απάντηση.





9 Νοεμβρίου : Μαθαίνω πως τρείς Κούρδοι στις φυλακές των Τρικάλων εχουν ράχει τα στόματα τους. Διαμαρτύρονται μαζί μας μετον δικό τους τρόπο. [.....]





10 Νοεμβρίου : Πόσοι είμαστε άραγε; Ο Γιώργος μού είπε πως άκουσε για 3.000 σε όλη την χώρα και πως θα προστεθούν κι άλλοι. Πάμε καλά.





[.......]





14 Νοεμβρίου : Σήμερα κρυώνω πολύ. Η θερμοκρασία έχει πέσει και δεν μας έχουν ανάψει το καλοριφέρ. Ένας απεργός πείνας απο κάποιες μέρες αρχίζει και να κρυώνει. Το ξέρουν αυτό και δεν μας τα ανάβουν.





[.......]





18 Νοεμβρίου : Καθισμένος στο κελί μου μετά απο 14 μέρες συνεχούς αφαγίας, με φωνάζου στο γραφείο του Διευθυντή. Πάρε τηλέφωνο σπίτι σου, μου λένε. Παίρω και δεν απαντάει κανείς. Τί συμβαίνει ρωτάω; Καμία απάντηση. [......] Ξαναπαίρνω. Το σηκώνει η αδερφή μου κλαίγοντας. Μόλις πέθανε η μάνα μου....





19 Νοεμβρίου : Με μεταφέρουν το πρωί σε ένα νεκροτομείο δεμένο με χειροπέδες και με 4 αυτόματα να με σημαδεύουν. Δεν καταλαβαίνω τί γίνεται. Γιατί όλο αυτό; Είμαι εξαντλημένος απο την απεργία και εκείνοι με σημαδευούν πα΄νω απο το νεκρό σώμα της μάνας μου. Το απόγευμα έγινε η κηδεία της, αλλά δεν με πήγαν ποτέ. Την έθαψαν χωρίς εμένα. Τί πίστεψαν δηλαδή; Πως θα αποδρούσα με 4 αυτόματα στο κεφάλι μου; Δεν έχου έλεος. Εχουν απλά την εξουσία και την επιβάλλουν με τον χειρότερο τρόπο. Συνεχίζω να μην τρώω.

[.....]


21 Νοεμβρίου : Το υπουργείο δέχεται να ικανοποιήσει τα περισσότερα απο τα αιτήματα μας. Σταματάμε [......] Πρέπει να μάθούν να μας σέβονται αλλίως θα μας ξαναβρούν μπροστά τους......

Φυλακές & Φύλακες

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:36 π.μ.

"Φυλακή"...χώρος όπου κρατούνται άτομα που έχουν κάνει παρανομία...



Αυτή είναι η ερμηνεία της "φυλακής" στα λεξικά.....



Ένας ψυχρός ορισμός και τίποτα παραπάνω....




Όμως, η μόνη φυλακή που υπάρχει είναι αυτός ο χώρος;;

Σκέφτομαι πόσες φυλακές, υπάρχουν......

Πόσοι άνθρωποι είναι ελεύθεροι, όσων αφορά τον ορισμό της λέξης "ελευθερίας" και όμως είναι φυλακισμένοι.



Φυλακισμένοι σε σκέψεις........συναισθήματα....διλλήματα...σχέσεις......
Σχεδόν όλοι μας έχουνυπάρξει φυλακισμένοι σε διάφορες καταστάσεις....



Και όλοι έχουμε έναν φύλακα....

Τον τυπικό δεσμοφύλακα στις φυλακές, έναν φύλακα άγγελο που μας φυλάει απο δυσάρεστες καταστάσεις, αγαπημένα πρόσωπα που με την συμβουλή τους μας "αποφυλακίζουν" απο την προσωπική μας φυλακή....



Ευχαριστώ τον δικό μου φύλακα άγγελο....Ένα αγαπημένο πρόσωπο που έφυγε νωρίς απο την ζωή, αλλά την νιώθω πάντα δίπλα μου....


Φυλακές & Φύλακες

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:36 π.μ.

"Φυλακή"...χώρος όπου κρατούνται άτομα που έχουν κάνει παρανομία...



Αυτή είναι η ερμηνεία της "φυλακής" στα λεξικά.....



Ένας ψυχρός ορισμός και τίποτα παραπάνω....




Όμως, η μόνη φυλακή που υπάρχει είναι αυτός ο χώρος;;

Σκέφτομαι πόσες φυλακές, υπάρχουν......

Πόσοι άνθρωποι είναι ελεύθεροι, όσων αφορά τον ορισμό της λέξης "ελευθερίας" και όμως είναι φυλακισμένοι.



Φυλακισμένοι σε σκέψεις........συναισθήματα....διλλήματα...σχέσεις......
Σχεδόν όλοι μας έχουνυπάρξει φυλακισμένοι σε διάφορες καταστάσεις....



Και όλοι έχουμε έναν φύλακα....

Τον τυπικό δεσμοφύλακα στις φυλακές, έναν φύλακα άγγελο που μας φυλάει απο δυσάρεστες καταστάσεις, αγαπημένα πρόσωπα που με την συμβουλή τους μας "αποφυλακίζουν" απο την προσωπική μας φυλακή....



Ευχαριστώ τον δικό μου φύλακα άγγελο....Ένα αγαπημένο πρόσωπο που έφυγε νωρίς απο την ζωή, αλλά την νιώθω πάντα δίπλα μου....


Στόχος #2

2

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 6:10 μ.μ.

Σε συνέχεια του στόχου #1..........



Σήμερα ήταν μια άκρως κουραστική μέρα, από ψυχολογικής άποψης.....
Όλα ακροβατούσαν και εξακολουθούν να ακροβατούν σε ένα πολύ λεπτό σκοινί....



Ενώ λοιπόν κάθομαι στο γραφείο και περιμένω το αφεντικό να επιστρέψει απο μια συνάντηση για να τελείσουμε κάποιες άλλες δουλίτσες, κάθομαι και σκέφτομαι πώς μπορώ να αντιμετωπίσω την κατάσταση....



Επίσης, μετά απο προτροπή της ~~Α~~ "πάμε γερά", αποφάσισα να θέσω τον στόχο #2!!!!



Και αυτός είναι....



Να αρχίσω να βλέπω πιο θετικά τα πράγματα......
Ο αγαπημένος μου, μου είπε ότι είμαι προκατειλλημένη και εγώ απάντησα ότι απλά κρίνω αντικειμενικά με βάση την ροή των πραγμάτων..... Τελικά, ήμουν λάθος..... Μόνο αντικειμενικά δεν έβλεπα τα πράγματα... Με πολύ κακή διάθεση και απαισιοδοξία, δεν νομίζω ότι μπορούσα να έχω και πολύ αντικειμενική κρίση....



Αποφάσισα, λοιπόν, και ενώπιον όλων σας, να δώ την κατάσταση πιο αισιόδοξα!!!
Να μην σκέφτομαι πρώτα την αρνητική κατάληξη και να κάθομαι με δεμένα τα χέρια....
Να έχω στην άκρη του μυαλού μου ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά και προσπαθώ να κάνω ότι περνάει απο το χέρι μου, για να το αποτρέψω...



Αυτά!!!!



Υ.Γ. : Εάν έχει κάποιος καμιά ιδέα για διακόσμη σπιτιού, απλές και οικονομικές λύσεις, ας μου πεί....

Μια λεπτή κλωστή χωρίζει...

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:07 π.μ.

την χαρά απο την λύπη.....





το ευχάριστο άγχος απο το καταστροφικό άγχος....





την ηρεμία απο την τρικυμία....





Και αν φταίς εσύ, βρίσκεις την άκρη....





Εάν φταίνε άλλοι όμως...............................




Εύχομαι μόνο να μην σπάσει αυτή η κλωστή, και πάθουν το παραμικρό τα αγαπημένα μου πρόσωπα.....




Εάν σπάσει......... καλύτερα να μην σκέφτω σε τί σημείο μπορεί να φτάσω....

Μετακόμιση... Φάση 2!

2

Posted by next_day | Posted in | Posted on 12:05 μ.μ.

Η μετακόμιση καλά κρατεί!!!

Το σπίτι πλέον είναι γεμάτο κούτες..Για να πας στο μπάνιο πρέπει να ξεκινήσεις τουλάχιστον 5 λεπτά πριν, για να μην κατουρηθείς πάνω σου!!

Κάνεις ένα ατέλειωτο ζιγκ - ζαγκ μέσα στο σπίτι...

Κοπανάς πάνω σε πράγματα.... Μα καλά....πριν ένα λεπτό πέρασα....πώς βρέθηκε αυτό εδώ!!!!

Όσο για το κανούριο σπίτι......

Είναι πλέον γυαλισμένο, καθαρό.... έχει ΚΑΙ πόμολα!!!!!!!!!! Είναι έτοιμο επιτέλους!!!!!
Είναι οριστικό... την Κυριακή μπαίνουμε!!!!!

Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να μας βρούνε πολλές πολλές χαρές στο καινούριο μας σπίτι!!!

Επίσης, εύχομαι στον φίλο Κίτσο Μήτσο να κάνει υπομονή και να μας ενημερώνεις αγαπητέ για τις εξελίξεις της δικής σου μετακόμισης!!!
Απανταχού, μετακομίσαντες () ενωθείτε!!!!

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς μέσα απο κούτες!!!


Σκόρπια λόγια, σκόρπιοι στίχοι, σκόρπιες σκέψεις....

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 12:13 μ.μ.

Εκεί στον Νότο που τρίζει ο θάνατος και η αγάπη κάνει κρότο....


Στείλε μου μήνυμα, χρόνια το περιμένω, την μονάξια που λες εσύ κι εγω την υπομένω....


Να μ'αγαπάς με τα λάθη μου όλα στην σειρά....


Όσο αξίζει μια γρατζουνιά απ'την ανάσα σου, δεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωής....


Μα εγώ απο τον ύπνο μου την έκανα κοπάνα....


Αξίζει, φίλε, να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει...


Μοιάζει η αλήθεια μου, τεράστιο ψέμα, σε τοίχο η φωνή μου χτυπά, ανοίγω τα μάτια, σηκώνω το βλέμμα. ξημέρωσε κι έξω φυσά....


Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον, το μέλλον που φτιάχνεται όπως θέλετε..Αφού η ιστορία σας ανήκει, σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε...

Μετακόμιση...Φάση 1!

4

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 5:29 μ.μ.


Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που ξεκίνησα το πακετάρισμα..Πολύ πακέτο...Εγω στην αρχή χαιρόμουνα πάρα πολύ...Τελικά όμως κουράστηκα πάρα πολύ και βρέθηκα και τάβλα στο κρεββάτι με την μέση μου!
Παρ'όλα αυτά πήγε αρκετά καλά!
Τελείωσα με την μια ντουλάπα, την μισή βιβλιοθηκή και όλα τα καλοκαιρινά ρούχα και παππούτσια!!Μα καλά...που τα είχα τόσα πράγματα??Ξαφνικά ένιωσα ότι το δωματιό μου, είναι πολύ πιο μεγάλο, απ'ότι πίστευα!!!!
Το πακετάρισμα εκτός απο πολύ κουραστικό πάντως, ξυπνάει και πολλές αναμνήσεις!!
Και τι δεν βρήκα μέσα σε κουτιά στη μία ντουλάπα!!!
Όλες μου τις στολές απο τις παραστάσεις μου στο μπαλέτο, όλα τα παππουτσάκια, βιβλία απο το δημοτικό,επιτραπέζια, παιδικά ρουχαλάκια που τα κράταγε η μαμά!! Βρήκα μέχρι και την πρώτη μου πιπίλα!!!!!!!!!!!!
Βρήκα πολλά ακόμα...Παλιούς έρωτες μέσα απο γράμματα, τα ημερολόγια μου (τα οποία ανάλογα με την φάση της ζωής μου είχαν και όνομα!!Το καλύτερο ήταν το "Χάρης", γινόταν μια γυναίκα και μια άντρας, ανάλογα με ποιό φύλο είχα τα νεύρα μου!!!)!!!
Μέχρι και τον πρώτο μου υπολογιστή βρήκα..απο εκείνους που είχαν πράσινες οθόνες!!!
Μέσα απο όλα αυτά τα αντικείμενα, ξύπνησαν πολλές μνήμες...ανέμελα παιδικά χρόνια, ζόρικες πανελλήνιες, παιδικά πάρτυ, φοιτητικά χρόνια...
Και ένιωσα ότι γέρασα!!
Πέρασαν τα χρόνια....Έφυγαν άνθρωποι...Και τί έμεινε???
Κούτες γεμάτες αναμνήσεις.....

Χρόνια Πολλά Αθηνά!!

2

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 9:55 π.μ.


Χρόνια σου πολλά μικρή μου Αθηνά...
Σου έυχομαι μέσα απο την ψυχή μου να είσαι πάντα καλά....Γερή, δυνατή και πάντα με αυτά τα γλυκά φιλιά που μας χαρίζεις...
Και μην ξεχνάς...
Όταν κάτι δεν ακούγεται, δεν σημαίνει ότι παύει να ισχύει....
Κι αν δεν μας ακούσεις ποτέ, πάντα θα βλέπεις το πόσο σ'αγαπάμε...

20.11.2008 Παγκόσμια ημέρα των παιδιών

0

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 3:36 μ.μ.


Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα των παιδιών!
Αρχικά χρόνια πολλά σε όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα!!!
Και ενω έψαχνα στον Κύριο Γούγλη, να βρώ ωραίες παδικές φατσούλες, να ομορφύνω το ποστ αυτό,βρήκα και πολλά πρόσωπα παιδιών, που υποφέρουν..
Εύχομαι όλα τα παιδιά του κόσμου, με αφορμή αυτ την μέρα να βρούν αυτό που τους αξίζει....Απλά πράγματα που όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται και ακόμα περισσότερο ένα παιδί.

Ο ήχος της βροχής

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 8:58 π.μ.


Σήμερα ήταν απο τις ελάχιστες φορές, που δεν είχα δυνατά την μουσική στο αυτοκίνητο.
Μ'αρέσει ο ήχος της βροχής..Να ακούς τις σταγόνες, που πέφτουν πάνω στα τζάμια...Με κάνει να σκέφτομαι διάφορα.
Στιγμές που πέρασαν, ανθρώπους που έφυγαν, στιγμές που θα έρθουν, όλα όσα με περιμένουν κάθε φορά στην αρχη της μέρας
...

Οι σταγόνες μου θυμίζουν δάκρυα, κάποιου εκεί πάνω..Δάκρυα χαράς ή δάκρυα λύπης;
Ο ήχος της βροχής μου θυμίζει βουβό κλάμα..Λιγμοί χαράς; απόγνωσης; λύπης;

Κανείς δεν ξέρει.....

Μόνο η βροχή ξέρει και λέει τραγούδι βουβό..

17 Νοέμβρη, Διονύσης Τσακνής

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 3:58 μ.μ.

Τη μέρα αυτή που διάλεξα
εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα στο
φως να καταθέσω,
πως πήρα τέτοια απόφαση
δεν ξέρω αν θ' αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό.

Νοέμβρης ήταν η χρονιά και δω γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά κι αυτή εβδομήντα τρία,
και να που ερωτεύτηκα κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό.
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου εκεί γύρω στα σαράντα,
στα κόμματα γαντζώθηκαν και γω δεν ξέρω τι να πώ
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα

Η απόσταση μας έσωσε μα οι θύμησες πληγώνουνε
και λέμε σαν βρισκόμαστε τα ίδια και τα ίδια
μα νοιώθω σα μικρό παιδί που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη Επαρχία

Κοιτάζω πάλι πίσω μου, δυο γιους απόκτησα κι εγώ,
δεκαεπτά Νοέμβρηδες μου βάρυναν την πλάτη,
σημαίες και γαρύφαλλα εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό.

Κρατάω το στόμα μου κλειστό,
τα χείλη μου ματώσανε,
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν.
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε,
αυτό έχω μόνο να τους πω,
τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν.

Δευτέρα....

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 8:53 π.μ.

Ξεκίνησε η εβδομάδα ή τελείωσε ένα σκ;

Έφυγα από σένα ή γύρισα στα συνηθισμένα;

Σε περιμένω ή με περιμένεις;

Κάνουμε υπομονή ή μας σπάνε τα νεύρα στο περίμενε;

Φεύγω ή επιστρέφω;;

Όπως και να έχει την ίδια πικρή γεύση αφήνει…
Το ίδιο γ@μημένο συναίσθημα…
Σημασία όμως τελικά έχει ότι πάνω απ’ όλα ήταν ένα υπέροχο σαββατοκύριακο στην αγκαλιά του….

«..και γράφω το όνομα σου με το κόκκινο, το κόκκινο μελάνι της αγάπης.. και είμαι εδώ κι αντέχω κι ας φυσάει από παντού»….

Στόχος #1

0

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 4:05 μ.μ.

Να συνεχίσω την διατροφή και τα καλά αποτελέσματα που ήδη είναι αισθητά!

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη

3

Posted by next_day | Posted in | Posted on 2:38 μ.μ.

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη....





Η συνέχεια δική σας...

Στείλε μου μήνυμα

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:30 π.μ.

Το τασάκι αποτσίγαρα γεμάτο

κι ένα μπουκάλι που το ήπιες ως τον πάτο

Η τηλεόραση ένα σήριαλ να παίζει

κι εσύ γερμένη πάνω στο τραπέζι

Λες...

Στη μοναξιά θα ζήσω και στην ερημιά

να μη μ'αγγίζει η βοή αυτού του κόσμου

Η άνοιξη μου ήταν μια

κι ένα το φως μου


Στείλε μου μήνυμα, χρόνια το περιμένω

Την ερημιά που λες,κι εγώ την υπομένω

Στείλε μου μήνυμα,πάντα σε περιμένω


Είναι μεσάνυχτα κι εσύ σαν χτες,σαν πέρσι

για έξω ντύθηκες,σ'αρέσει δεν σ'αρέσει

Ισκιος στη νύχτα κι όλο βρέχει κι όλο βρέχει

Ψάχνεις βιτρίνα το ειδωλό σου να αντέχει

Λες...

Στη μοναξιά θα ζήσω και στην ερημιά

να μη μ'αγγίζει η βοή αυτού του κόσμου

Η άνοιξη μου ήταν μια κι ένα το φως μου


Στείλε μου μήνυμα,χρόνια το περιμένω

Την ερημιά που λες,κι εγώ την υπομένω

Στείλε μου μήνυμα,πάντα σε περιμένω...


Στίχοι: Γ. Περίδα

Μουσική: Βασ. Παπακωνσταντίνου

Χαιρετίσματα

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 4:21 μ.μ.

Γίναμε θέαμα

4

Posted by next_day | Posted in | Posted on 8:46 π.μ.

Ο Καλυβάτσης εμφανίζεται στην σκηνή με φαλακρό κεφάλι, μεγάλα αυτιά και μια τεράστια μύτη..."Ο πατέρας μου έχει μεγάλα αυτιά σαν τον Μπουλά, ο παππούς μου φαλάκρα σαν τον Ζουγανέλη και η μαμά μου μεγάλη μύτη σαν τον Παπακωνσταντίνου. Όταν είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, μου κόπηκαν τα πόδια (γονατίζει...) και έγινα Θηβαίος!!!"

Κάπως έτσι ξεκινάει το κυρίως πρόγραμμα στην Ακτή Πειραιώς "Γίναμε Θέαμα"...
Συμμετέχοντες : Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ζουγανέλης, Μπουλάς, Θηβαίος, Καλυβάτσης και όλοι εμείς!!!

Οι εντυπώσεις σίγουρα θετικές!!!!

Για τον Παπακωνσταντίνου, δεν μπορώ να μιλήσω αντικειμενικά.. Αγαπημένος καλλιτέχνης από πολύ μικρή ηλικία, οπότε εγώ ξετρελάθηκα!!!!!

Ο Ζουγανέλης, έδινε ρέστα στα σκετσάκια και στις συνομιλίες με τον Καλυβάτση.. Κορυφαία στιγμή, σε ένα σκετσάκι με τον Μπουλά και τον Καλυβάτση, όπου παριστάνουν τους μοναχούς, τρελοί διάλογοι, τρομερές κινήσεις πάνω στην σκηνή και η ψυχρολουσία στο τέλος με ένα κουβά νερό, για αγιασμό (να θυμηθώ την επόμενη φορά, να μην κλείσω τραπέζι κοντά στην σκηνή!!!)

Ο Μπουλάς, ήταν μάλλον επί των δημοσίων σχέσεων..Με το ένα χέρι στην τσέπη του τζίν,με το άλλο κρατούσε το μικρόφωνο το οποίο δεν το χρησιμοποιούσε και πολύ αφού μονίμως έπινα κουβέντα με τα τραπέζια...Πολύ καλός ήταν στα τραγούδια του Μαχαιρίτσα, όπου ήταν και η μόνη φορά που αφοσιώθηκα σε εκείνον.

Ο Θηβαίος, με μία λέξη άπαιχτος....Πολύ καλό το live του, πολύ καλή σκηνική παρουσία και φυσικά τα γνώριμα τραγούδια του και η φωνή του έκαναν τα μάτια να βουρκώνουν...Πολύ καλή στιγμή του, η ερμηνεία του "Πόσο πολύ σ'αγάπησα", με χαμηλωμένα φώτα και σχεδόν χωρίς καθόλου μουσική...

Τέλος, ο Καλυβάτσης, ο οποίος έκανε αυτό που ξέρει καλά να κάνει....Χιούμορ και stand up comedy!!!Μόνιμα σε κόντρα με τον Ζουγανέλη, τον οποίον χαρακτήρισε μπουγάτσα χωρίς φύλλο και το συμπέρασμα ότι τελικά πρέπει να το σέβεται και του μιλάει στον πληθυντικό, αφού "στο κάτω με εσάς μεγαλώσαμε Κε. Ζουγανέλη"!!!!

Η στιγμή που μου έμεινε από όλη την βραδιά, ήταν το μισάωρο όπου Παπακωνσταντίνου και Θηβαίος, τραγουδάνε μαζί στην σκηνή...Ο ένας μπλέκεται στα τραγούδια του άλλου, και το αποτέλεσμα που βγαίνει είναι εκπληκτικό....Τα τραγούδια που με εντυπωσίασαν, από το δίδυμο ήταν η "Μικρή πατρίδα" του Θηβαίου και το "Στέλλα" του Παπακωνσταντίνου..Φωνάρες και οι δύο, τραγουδάρες και τα δύο και το αποτέλεσμα που βγήκε, ήταν τρομερό...

Το γέλιο άφθονο, αλλά και η συγκίνηση, έκαναν τη βραδιά την καλύτερη πρόταση για ένα Σαββατόβραδο...

Κατά τις 3, αρχίζουν οι χαιρετούρες, εξαφανίζονται από την σκηνή και ακούγεται η φωνή του Ζουγανέλη : "Παρακαλούμε, μην φωνάζετε κι άλλο κι άλλο, μην χτυπάτε με τα πιρουνάκια τα πιάτα και τα ποτήρια, μην χτυπάτε τα πόδια στο πάτωμα, μην ουρλιάζετε, γιατίιιιιιιιιιιιιιιιιι...θα ξαναβγούμε!!!!!!"
Σε εκείνο το σημείο άρχισαν τα πραγματικά ροκ τραγούδια, με επιρροές και από την ελληνική και από την ξένη μουσική σκηνή...Το μαγαζί ήταν έτοιμο να γκρεμιστεί και ο Παπακωνσταντίνου ήταν κορυφαίος!!!
Και για το τέλος….Όσοι έχουν παρακολουθήσει Παπακωνσταντίνου, γνωρίζουν σίγουρα την τελευταία του κουβέντα.. «δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!!»… Φεύγουν από την σκηνή και από τα μεγάφωνα ακούγεται η φωνή του Μπουλά : «Γραφείο Τελετών Κουφάλας Νεκροθάφτης. Τα καλύτερα φέρετρα, κολυβοταρτάκι, κολυβοτούρτες.. Πεθαίνετε τώρα, πληρώνετε μετά από 2 χρόνια…Σε περίπτωση αναστάσεως η προκαταβολή επιστρέφεται!!!»

Τραγούδια που ακουστήκαν και ήταν από τις καλύτερες στιγμές του προγράμματος….

«Πόσο πολύ σ’ αγάπησα»,

«Μικρή πατρίδα»,

«Προσοχή, στον γορίλλα»,

«Γυναίκα»,

«Στέλλα»,

«Πριν το τέλος»,

«Αντέχω»,

«Φλασάκι»,

«ένας Τούρκος στο Παρίσι»,

«William George»….

Λίγα λόγια μένα...

8

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:32 π.μ.

Και τώρα που επιτέλους κατέληξα στην εμφάνιση του blog (ελπίζω..!!), είναι ώρα να γράψω λίγα πράγματα για μένα.
Το βασικότερο απ'όλα είανι ότι είμαι πολύ πολύ ερωτευμένη!!!
Τα υπόλοιπα....
Είμαι γκρινιάρα πολύ!!
Ζηλεύω εύκολα!!!
Είμαι αρκετα αισιόδοξη (αρκεί τα πράγματα να πηγαίνουν καλά...)!!!
Αντιπαθώ τους δήθεν!!
Αντιπαθώ αυτούς που το παίζουν μεγάλοι και δεν ζούν την ηλικία τους!!
Αντιπαθώ τους Αμερικάνους!!

Και λίγα λόγια γι'αυτο το blog.
Πάντα μου άρεσαν τα blogs που πραγματικά κάτι είναχ να πούν, όπως του φίλου ή του αγαπημένου μου χωριού.. Εγώ όμως δεν έχω τόση έμπνευση ή για να το πώ καλύτερα δεν κάνω τόσο καλή διαχείρηση του λόγου...Από την άλλη, καλώς ή κακώς δεν παρακολουθώ την επικαιρότητα..
Οπότε κυρίως σε αυτό το blog θα υπάρχουν σκέψεις γα διάφορα, απορίες (πού ίσως και κάποιες φορές να περιλαμβάνουν και την επικαιρότητα), προσωπικές ιστορίες...
Ίσως να είναι βαρετό για κάποιους, αλλά για εμένα αυτό το blog λειτουργεί κάπως σαν ημερολόγιο..
Ελπίζω όσοι το παρακολουθήσουν, να μην βαρεθούν....

Καλή ανάγνωση σε όλους....

Sorry.....

4

Posted by next_day | Posted in | Posted on 3:42 μ.μ.

Αποφάσισα να ασχοληθώ με την εμφάνιση του blog.....Δυστυχώς θα πρέπει να κάνω αλλαγές τις οποίες όλοι θα βλέπετε....
Συγνώμη για το σπάσιμο νεύρων....

Ένα δάκρυ

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:14 π.μ.

Ένα δάκρυ....
Για κάθε φορά που σε πλήγωσα...
Για κάθε φορά που σε πόνεσα...
Για κάθε φορά που σε ξέχασα...
Για κάθε φορά που σε εγκατέλειψα...
Για κάθε φορά που δεν ήμουν δίπλα σου....
Για κάθε φορά που με έψαξες κι εγώ δεν ήμουν πουθενά...

Και όταν στέρεψω απο δάκρυα θα περιμένω νοσταλγικά...
Τα ζεστά σου μάτια και το γλυκό σου χαμόγελο...
Να έρθουν να ζεστάνουν την καρδιά μου...
Να μαλακώσουν τις πληγές τις ψυχές μου...

'Ενα μόνο σου ζητώ...
Κράτα ένα χαμογέλο...
Για όλες τις φορές που γέλασες στο πλάι μου...
Για όλες τις φορές που ένιωθες χαρά που ήσουν δίπλα μου...
Για όλες τις φορές που ήμουν δίπλα σου...
Για όλες τις φορές που σε θυμόμουν...

Χάρισε μου αυτά τα χαμόγελα....
Κρύψε από πίσω όλα τα λόγια αγάπης και άσε το χαμόγελο σου να γαληνέψει την τρικυμία της καρδιάς μου...
Μην μιλήσεις, απλά κράταμε στην αγκαλιά σου..Σφίξε με, φιλήσε με τρυφερά, δείξε μου ότι δεν θα υπάρξουν άλλα δάκρυα για εμάς...

Και κράτα τα δάκρυα φυλακτό μέσα σου...

Ακόμα ένα δάκρυ δραπετεύει απο τα μάτια......γαμώτο.......

Σαν σήμερα_02/11/....

2

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:53 π.μ.


...1911 : Έρχεται στην ζωή ο Οδυσσέας Ελύτης. Τιμήθηκε με βραβείο Νόμπλελ Λογοτεχνίας το 1979 και έφυγε 17/3/1976.

Κυριακή στο σπίτι

1

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 10:50 π.μ.

Είχα αρκετό καιρό να περάσω Κυριακή στο σπίτι με τα γονίδια!
Σήμερα λοιπόν, λέω να την εκμεταλλευτώ όσο μπορώ...
Διάβασμα, φαγητό όλοι μαζί το μεσημέρι, συζήτηση για τα πάντα, το απογευματάκι πάλι διάβασμα και το βράδυ καμιά ταινιούλα.....

Σωστή Διατροφή και Δίαιτα

0

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 10:05 π.μ.

Στόχοι:
1. Σωστή Διατροφή
2. Δίαιτα....

Προσπάθησα πολλές φορές μόνη μου να τους πετύχω αλλά ούτε μια φορά δεν ήταν επιτυχής...Ενταξεί τα κιλά που ήθελα τα έχανα..Πετύχαινα τον έναν στόχο...Σωστή διατροφή όμως δεν σημαίνει σχεδόν νηστική όλη την μέρα..!!!

Σήμερα λοιπόν, έχω ραντεβού με διατροφολόγο.....
Πρόγραμμα διατροφής, σωστοί συνδιασμοί τροφών και όλα εκείνα τα οποία θα με βοηθήσουν να χάσω και κιλά και να μάθω να τρώω σωστά...

Ελπίζω στο επόμενο σχετικό ποστ, θα έχω να πώ για τα καλά αποτελέσματα....

Καλή μου επιτυχία!! ;)

'Οταν θες κάτι πολύ...

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 3:33 μ.μ.


..τότε όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος συνομωτούν για να το πραγματοποιήσουν"....

Η παραπάνω πρόταση πέρα απο το ότι υπάρχει στο βιβλίο "Αλχιμιστής",το οποίο είναι γνωστό, υπάρχει απο τις 10/10 στα πρόχειρα μου...
Ειλικρινά δεν θυμάμαι για τί ήθελα τότε να μιλήσω..
Ξέρω όμως ότι κάθε μέρα το νιώθω...
Μόνο που αυτό που ζητάω σήμερα δυστυχώς όσο κι αν το θέλω δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί...
Έχει περάσει περίπου 1,5 χρόνος από την στιγμή που η ζωή μου σταμάτησε σε ένα γαμημένο τηλέφωνο που χτύπησε...Το μυαλό κόλλησε σε μια συγκεκριμένη φράση.."Πάει η νονά"..
Παέι...πού πάει??
Ο.Κ. παιδικές απορίες..ξέρεις που πάει....καρκίνο είχε (εκείνη με έμαθε να το λέω και να μην φοβάμαι τίποτα..Συγνώμη αν τώρα ακούγεται άχαρη αυτή η λέξη, αλλά είναι η αλήθεια)...
Πάει λοιπόν....Για ένα ταξίδι, το τελευταίο όπως συνηθίζουμε να λέμε....

Και πίσω άφησε πολλά...
Άφησε αγάπη, δύναμη, αναμνήσεις, στοργή....
Άφησε δυνατά συναισθήματα...
Άφησε όμως και πολλά μάτια βουρκωμένα, καρδιές βυθισμένες στην θλίψη....

Εγώ αρνούμαι να το δεχτώ....
Δεν άφησε τίποτα πίσω..Είναι ακόμα εδώ...Στο μυαλό μου, στην καρδιά μου, στην ψυχή μου...
Και εξακολουθεί να μου δίνει αγάπη, δύναμη, στοργή, δυνατά συναισθήματα...
Είναι εδώ και μου σκουπίζει τα βουρκωμένα μάτια και χαιδεύει με τα απαλά της χέρια την καρδιά μου...

Δεν θα πώ αντίο.....
Σου είπα μια φορά......Τότε......
Τώρα όμως είσαι εδώ.....

Ίσως να αρχίζω να το ξεπερνάω...όμως δεν σε ξεχνάω....Είσαι πάντα κοντά μου....

"Αιώνια θα το τραγουδώ, πώς οι στιγμές που μου έδωσες αξίζουν μια ζωή".....

Ισπανία ή Ιταλία;

6

Posted by next_day | Posted in | Posted on 1:42 μ.μ.

Εχθές συζητώντας με τον καλό μου, για οικονομία, μέσα σε όλα τέθηκε και το θέμα "διακοπές".
Πού θα πάμε κυρίως, γιατί το πότε είναι μια πονεμένη ιστορία.
Αποφασίσαμε λοιπόν να βγούμε κάπου προς τα έξω.Εξάλλου μέσω ενός ταξιδιωτικού γραφείου θα χαλάσουμε ή τα ίδια ή κάτι παραπάνω, αλλά ίσως και να αξίζει αυτό το παραπάνω...
Βρεθήκαμε λοιπόν στις εξής δύο επιλογές..Ισπανία ή Ιταλία...
Οι γνώμες διαφόρων γύρω-γύρω είναι οι εξής:

Ιταλία :
Να μην πάω Ιταλία, διότι είναι σχεδόν σαν την Ελλάδα και το βασικότερο ότι οι περισσότεροι Ιταλοί το καλοκαίρι είναι στην Ελλάδα..
Να πάω Ιταλία, διότι είναι ερωτική χώρα, το ότι είναι σαν την Ελλάδα θα μας κάνει να νιώσουμε πιο οικεία και έχει την Ρώμη!!(το τελευταίο σαν επιχείρημα δεν το κατάλαβα για να είμαι ειλικρινής!!!)


Ισπανία :
Να μην πάω Ισπανία, γιατί η Ιταλία είναι καλύτερη!!!!!!
Να πάω Ισπανία γιατί είναι καλύτερη απο την Ιταλία!!!!!!



Εγώ θέλω να πάω Ιταλία και ο φίλος μου Ισπανία....
Δεν ξέρω που θα πάμε τελικά....
Περισσότερο γράφω αυτό το ποστ για να δώ αν θα πάω τελικά εξωτερικό ή απλά κάνω όνειρα ανευ ουσίας.....
Και ξαναλέω ότι εγώ ψηφίζω Ιταλία!!!

updated : Με γκρούπ ή ατομικά???

Μετά απο το Σαββατοκύριακο

0

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 1:33 μ.μ.

Αυτό το Σαββατοκύριακο με βρήκε για λίγες ώρες στο χωριό μου...Η γιορτή του μπαμπά ήταν μια καλή αφορμή για να κατέβω έστω και για λίγο...
Το Σάββατο είχαμε την γιορτή..Ήπιαμε, φάγαμε, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε,τσακωθήκαμε..Όσα γίνονται δηλαδή όταν μεζεύονται πολλά και διαφορετικά άτομα στο ίδιο τραπέζι..
Κάποια στιγμή, πήγα στην πίσω αυλή να κάνω ένα τσιγάρο κι εγώ σαν άνθρωπος...Και παρατήρησα το πόσο γλυκά μπορούν να ενώνονται οι φωνές και οι ψυχές τόσων ανθρώπων..Ως συνομιλητής συμμετείχα ενεργά στην όποια συζήτηση. Ως ακροατής όμως, πρόσεξα το πώς μπορούν τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι να ενώσουν τα συναισθήματα τους και να δημιουργήσουν μια πολύ όμορφη κατάσταση.
Η συνέχεια ήρθε την Κυριακή, καθώς πήγαμε με φίλους στο λιμάνι του χωριού να πιούμε ένα καφεδάκι προτού πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής..
Με μια κούπα λοιπόν ζεστο καφέ, αράξαμε σε μια καφετέρια η οποία βρίσκεται στν φάρο και έχεις την θάλασσα πραγματικά κάτω απο την μύτη σου...
Πόσο όμορφες στιγμές, πόσα όμορφα συναισθήματα και τελικά τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι καταφερνούν και βρίσκουν κοινά σημεία στα πιο απλά πράγματα της ζωής...
Σε ένα τραπέζι γιορτινό, σε μια διαμάχη, σε μια ζεστή κούπα καφέ, στο βαθύ και απέραντο γαλάζιο της θάλασσας...
Το γαλάζιο που έχουν και τα μάτια σου.........

Αναγνωρίστηκαν τα πτυχία απο τα ξένα κολλέγια

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 6:15 μ.μ.

Σήμερα βγήκε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αφορά την αναγνώριση ή μη, των πτυχίων των ξένων Πανεπιστημίο που συνεργάζονται με κολλέγια στην χώρα μας. (Το πλήρες άρθρο Εδώ ).
ΟΚ κι εγώ σε ξένο κολλέγιο κάνω το μεταπτυχιακό μου και θα έπρεπε να με χαροποιεί αυτή η απόφαση. Όμως με βρίσκει σε κάποια σημεία αντίθετη.
Θετικό ότι αναγνωρίστικαν, όμως δεν εξετάζεται η ποιότητα σπουδών και αν σε κάποιες περιπτώσεις είναι ισάξια με αυτή στο αντίστοιχο ελληνικό Πανεπιστήμιο.
Θετικό ότι αναγνωρίστικαν, αλλά ποιός προφυλάσσει όλους εκείνους οι οποίοι έκαναν το μεταπτυχιακό τους σε ελληνικό, δημόσιο Πανεπιστήμιο, απο τις "προκαταλήψεις" ορισμένων εργοδοτών οι οποίοι ντε και καλά επιμένουν να πιστεύουν ότι τα ξένα Πανεπιστημία είναι καλύτερα και ότι τα ελληνικά είναι για τα σκουπίδια.
Επισυμαίνω κάτι πολύ σημαντικό...Στα παραρτήματα των ξένων Πανεπιστημίων στην Ελλάδα τα κριτήρια επιλογής είναι σε κάποιες περιπτώσεις αυθαίρετα...Ζητούν ή πτυχίο απο ΑΕΙ,ΤΕΙ ακόμα και ΙΕΚ και αν δεν έχεις κάποιο πτυχίο απαιτούν κάποια (αρκετά η αλήθεια είναι) χρόνια προϋπηρεσίας.
Δεν υποβαθμίζω ούτε τα ΤΕΙ (και εγω απόφοιτος ΤΕΙ είμαι), ούτε και τα ΙΕΚ, αλλά ούτε και την σκληρή εργασία χρώνων κάποιων ανθρώπων. Όμως, κατά την δική μου αποψη, κατ'αυτόν τον τρόπο υποβαθμίζεται ο αγώνας όλων εκείνων που πέρασαν σε κάποιο Πανεπιστήμιο, κουράστηκαν για να τελειώσουν στην ώρα τους και ζητούν να κάνουν ένα μεταπτυχιακό..Και συνήθως στα τμήματα βλέπουμε το φαινόμενο φοιτητών με εντελώς διαφορετικό επίπεδο γνώσεων...
Το αποτέλεσμα;;...
Θα φανεί στο πέρασμα του χρόνου....

Σαν σήμερα_22/10/......

2

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:26 π.μ.


....1937 : Ο Μάνος Λοΐζος γεννιέται στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Είναι το μοναδικό παιδί του Ανδρέα Λοΐζου, παντοπώλη που έχει φτάσει εκεί το 1924 από τους Αγίους Βαβατσινιάς (ένα χωριό της Λάρνακας της Κύπρου), και της Δέσποινας Μανάκη, κόρης γεωπόνου από τη Ρόδο.
Στις 8 Ιουνίου 1982 θα χτυπηθεί από εγκεφαλικό επεισόδιο. Θα μείνει ένα μήνα στο νοσοκομείο και στις 16 Αυγούστου θα ταξιδέψει εκ νέου στη Μόσχα, προκειμένου να συνεχίσει τη νοσηλεία του. Στις 7 Σεπτεμβρίου θα υποστεί και δεύτερο εγκεφαλικό, το οποίο θα αποβεί μοιραίο. Δέκα μέρες αργότερα (17 Σεπτεμβρίου) θα φύγει για πάντα...

Το πιο ωραίο απόγευμα

3

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 8:22 π.μ.

Εχθές πέρασα ένα απο τα πιό όμορφα απογεύματα της ζωής μου..Πήγα και είδα την βαφτιστήρα μου, η οποία είχε τα κέφια της και ήταν πολύ θετική στα παιχνίδια,στις αγκαλιές και στα χάδια..
Έχει αρχίσει και λέει και τις πρώτες της λεξούλες...Όχι ολοκληρωμένες, αλλά σίγουρα κι αυτό είναι μια αρχή...Το δυσάρεστο είναι οι επιβεβαιώσεις της γιατρού ότι δεν θα ακούσει...Τα ευχάριστα είναι ότι έχει αναπτύξει πάρα πολύ την νοηματική, με απλές κινήσεις, για την ηλικία της και ότι έχει αρχίσει και μπορεί να διαβάζει με μεγαλύτερη ευκολία τα χείλη....
Ίσως και να την ακούσω να με φωνάζει κάποια στιγμή νονά...Αλλά απο την άλλη είναι τόσο πολύ εκφραστική όταν με περιγράφει με κινήσεις που λένε πολύ περισσότερα απο μια απλή κουβέντα...
Έπαιξα πολύ ώρα μαζί της και για να με ευχαριστήσει ερχόταν συνέχεια πάνω μου και με φίλαγε...
Στο τέλος με ρωτάει (πάντα με κινήσεις) αν τώρα που θα φύγω θα πάω σπίτι μου για "νάνι" και απο απλή περιέργεια της λέω όχι και ότι θα πάω για βόλτα...Νευρίασε πάρα πολύ, έβαλε τα χεράκια της με όση δύναμη μπορούσε στα πόδια και μου κούναγε το δαχτυλάκι για να μην φύγω...Προσπαθούσα να παίξω μαζί της αλλά είχε νευριάσει πάρα πολύ...της κακοφάνηκε που θα την άφηνα για να πάω βόλτα....Μόνο όταν τελικά κατάφερα να την πείσω ότι πάω για ύπνο, με άφησε να φύγω.
Για τον δρόμο της επιστροφής μου έδωσε το πιο γλυκό φιλί και το πιο όμορφο χαμόγελο....
Καλημέρα μικρή μου Αθηνά..............

Η Λυδία πολεμά με τον καρκίνο...

1

Posted by next_day | Posted in | Posted on 5:08 μ.μ.

Είναι συγκλονιστικό το blog με τον παραπάνω τίτλο....
Το έχω διαβάσει σχεδόν όλο και θαυμάζω την πίστη αυτών των ανθρώπων...
Καρκίνος......
Μία λέξη,τόσα πολλά συναισθήματα...
Ένα όμως είναι το σημαντικότερο απ'όλα....Είναι δειλός...Χτυπάει εκεί που δεν το περιμένεις και φεύγει.....
Εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου η μικρή Λυδία να τα κααταφέρει....

http://lydia-tigria.blogspot.com/

Σαν σήμερα_21/10/......

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 3:37 μ.μ.

...1825 : Δημοσιεύεται για πρώτη φορά στην "γενική εφημερίδα της Ελλάδος" το ποίημα του Διονύσο Σολομού "Ύμνος εις την Ελευθερία"...

Πηγή

"Ιδιαζόντως"

0

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 3:30 μ.μ.

Ιδιαζόντως ευφυής και τρυφερός σαν εραστής
στα λάθη πάντα συνεπής, ο πιο καλός ο μαθητής.

Κοινωνικά διαπερεπής, στον πειρασμό επιρρεπής
με σιγουριά ανασφαλής, ένας νορμάλ σχιζοφρενής.
Ιδιαζόντως ευφυής και μανιώδης στοχαστής
μιας υψηλής αισθητικής, Πειραϊκής-Πατραϊκής.
Βαθύτατα εσωστρεφής, γεμάτος ίχνη ενοχής
μες στην χαρά μου δυστυχής, κομπλεξικός εκ γενετής.

Γι' αυτό και εσύ παράτα με, κολύμπα να σωθείς
παίξε σε κάτι σίγουρο, να αποκατασταθείς.

Γι' αυτό και εσύ παράτα με, κολύμπα να σωθώ
γιατί είμαι είδος σπάνιο, μην εξαφανιστώ.

Ιδιαζόντως ευφυής, κι ιδεολόγος παρακμής
περήφανα εγωιστής, στο κάτω-κάτω της γραφής
ιδιαζόντως ευφυής και εραστής περιωπής
με επιδόσεις αντοχής, άντε μετά ν' αντισταθείς.

Ιδιαζόντως ευφυής, μάλλον σπουδαίος γόνος.
Ιδιαζόντως πληκτικός, ιδιαζόντως μόνος.

Στίχοι : Ελένη Ράντου
Μουσική : Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη Εκτέλεση : Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Σαν σήμερα_20/10/......

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 9:49 π.μ.


...1973 : Οι Rolling Stones ανεβαίνουν για 7η φορά στα μουσικά charts με το τραγούδι τους "Angie"....




Πηγή

Αχ! ουρανέ.....

2

Posted by next_day | Posted in | Posted on 6:15 π.μ.

Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ

Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
κι ακούω μια φωνή,
καμπάνα γιορτινή
να με παρακινεί

Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά
αλλόκοτα πουλιά
στου ήλιου τα σκαλιά

Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ

Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
και μια φωνή τρελή
σαν χάδι κι απειλή
κοντά της με καλεί

Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
εκεί, εκεί
μου τάζει ωκεανούς
κομήτες φωτεινούς
και ό,τι βάζει ο νους

Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ

Σαν σήμερα_19/10/......

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:40 π.μ.

...1863 : Ο Γεώργιος Α' ορκίζεται Βασιλεύς των Ελλήνων ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης.


...1987 : Ο δείκτης Dow Jones χάνει το 22% της αξίας του. Κάποιοι χρηματιστές αυτοκτονούν, πηδώντας απο τα παράθυρα του χτηματιστηρίου.

Πηγή

Κανείς δεν με θέλει....

4

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:43 π.μ.

«Και γιατί να με θέλει; Ένα σκουπίδι είμαι. Ένα σκουπίδι που όλοι το στέλνουν στο πυρ το εξώτερο ή έτσι νόμιζαν όσο δεν ήμασταν πολλά. Για συνειδητοποιήστε το: καταναλώνετε τόσο αλόγιστα που ανέχεστε μια γουλιά νερού του μισού λίτρου, να φτάνει στα χέρια σας σ’ ένα πλαστικό μπουκάλι. Πόσες τέτοιες γουλιές ήπιατε μέσα στο καλοκαίρι που πέρασε; Μη το σκέφτεστε, να φωνάξω μπροστά σας τα μπουκαλάκια που χρησιμοποιήσατε; Όχι απλά υπερδιπλάσια αλλά πολύ πολλαπλάσια αυτών που φαντάζεστε. Θα χωρούσαν στη ντουλάπα σας; Στο κρεβάτι σας; Στο αυτοκίνητο σας;
Μη ρωτήσει κανείς τι δουλειά έχουν εκεί, γιατί απειλώ με καλύτερη ερώτηση: που να πάνε;
Όλοι οι άνθρωποι παράγουν σκουπίδια και όλες οι κοινωνίες.
Υπογραφή: Το σκουπίδι σας.»

Αντιγράφω τίτλο και αρχή του συγκεκριμένου πόστ απο ένα πολύ πολύ αγαπημένο blog.
Αφορμή στάθηκε η χθεσινή μέρα, στα διόδια της Αττικής Οδού. Η κλασσική κίνηση που πολλοί κάνουν και κανείς δεν αντιδράει. Πέρνουν την απόδειξη απο τα διόδια και στην συνέχεια επειδή δεν θέλουν να λερώσουν το υπέροχο τους αυτοκίνητο το πετάνε χωρίς πολύ πολύ σκέψη στον δρόμο. Η φύση, έστω και στην τσιμεντένια Αττική Οδό, είναι ΦΥΣΗ...και ΚΑΝΕΙΣ δεν εχει το δικαίωμα να την λερώνει.
Ένα αυτοκίνητο με αποδείξεις απο την Αττική Οδό, δεν δείχνει έναν ακατάστατο άνθρωπο (Εκτός πιά, αν περάσουν μήνες και ακόμα οι αποδείξεις είναι εκεί... ;) ). Όμως μια βρώμικη πόλη, δείχνει έναν αναίσθητο λαό, μια κοινωνία που αδιαφορεί για την φύση και μια κουλτούρα που μόνο σε πολιτισμένους ανθρώπους δεν ταιριάζει.
Πάρα πολλές φορές έχω εκνευριστεί με κόσμο που αλόγιστα πετάει στον δρόμο ότι βρεί..
Και αναρωτιέμαι.... Και στο σπίτι σας έτσι κάνετε;;;;..Πετάτε ότι βρείτε, όπου βρείτε και περιμένετε κάποιος να το μαζέψει για να έχετε χώρο την επόμενη φορά να πετάξετε κι άλλα;;
Ας αναλογιστούμε για λίγο όλοι μας...
Τί θα γίνει εάν για κάποιες μέρες δεν μαζευτούν τα σκουπίδια..Και δεν μιλάω μόνο για τους κάδους, αλλά και για τα πάρκα, για τα πεζοδρομία κ.λ.π. Τί χάος θα επικρατήσει και πόσο άσχημα θα αισθανόμαστε.Και πόσο επικίνδυνο θα είναι για την υγεία μας....
Στην συνέχεια σκέψου, εσύ που πετάς όλα σου τα μικρά ή μεγάλα σκουπίδια στον δρόμο, πόσο εύκολο και απλό είναι να τα κρατήσεις για να πετάξεις στο σπίτι σου. Σκέψου, μια τόσο απλή κίνηση, πόσα καλά μπορεί να επιφέρει. Πόσο πιο όμορφη θα γίνει η τσεμεντούπολη σου, πόσο πιο όμορφο το πάρκο που παίζουν τα παιδιά σου, πόσο πιο όμορφα θα νιώθεις εσύ που ξέρεις ότι έχεις συμβάλλει έστω και λίγο στον αγώνα για μια καθαρή φύση....
Σκέψου και πράξε.............

Ντροπή.....

0

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 1:09 μ.μ.

Το άρθρο που δημοσιεύθηκε στα στα νέα μόνο οργή, θλίψη και ντροπή μπορεί να προκαλέσει.
'Ισως πολλοί να πίστεψαν ότι το θέμα είχε ξεχαστεί και ότι οι "ποινές-χάδια", όπως αναφέρονται, θα περνούσαν απαρατήρητες.
Είναι εξωφρενικό το γεγονός ότι όχι μόνο οι ποινές ήταν πολύ μικρές, αλλά και ότι ο ένας εξ αυτών πήρε προαγωγή!!!!!!!!!!
Αυτό είναι λοιπόν είναι το παράδειγμα που δίνει η Ελληνική Αστυνομία όταν έχει ήδη δικαστεί απο το Ευρωπαϊκο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Διακαιωμάτων το 2001;; Χτύπα όσο θές συνάδελφε, είναι ένας τρόπος να πάρεις προαγωγή.
Αυτό είναι το παράδειγμα που δίνει το Υπουργείο Εσωτερικών όταν η δικαιολογία για την απραξία τους είναι ότι "δεν ήταν καθαρογραμμένη η αναφορά";;
Και τέλος, αυτό είναι το παράδειγμα που δίνει αυτή η χώρα απέναντι στα παιδιά που θα μεγαλώσει, απέναντι στους ανθρώπους που έχυσαν αίμα γιανα ζούμε εμείς ελεύθεροι;
Και ακόμα περισσότερο, πώς όλοι αυτοί με τις ωραίες τους δικαιολογίες κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια;;
Γιατί κανείς απο όλους αυτούς πυο φοράνε αυτη την στολή, ποτέ δεν είπε ότι "εγώ δεν θα βαράω όποιον βλέπω στον δρόμο μου", γιατί κανείς τους δεν παραιτήθηκε ως ένδειξη διαμαρτυρίας;;
Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη, αλλά εάν κάποιος δεν κάνει την αρχή, δεν θα ακολουθήσει κανείς...
Μεγάλη σημασία έχουν τα λόγια του ψυχίατρου του Αυγουστίνου Δημητρίου : «Το παιδί δεν μπορεί να εργαστεί, έχει καταστραφεί η ζωή του και οι αστυνομικοί που το έκαναν αυτό αθωώνονται. Δηλαδή ποιο είναι το μήνυμα που δίνει η Αστυνομία στους πολίτες; Θα σας χτυπήσουν, θα σας αφήσουν σχεδόν ετοιμοθάνατο, αλλά κανένας δεν θα τιμωρηθεί γι΄ αυτό».
Όπως και τα λόγια του ίδιου που μόνο πικρία βγάζουν.....
ΕΛΕΟΣ!!!! Ας αντιδράσουμε επιτέλους...Για να μην δούμε κι άλλα παιδιά στην ίδια κατάσταση με αυτή του Δημήτρη.
Έστω και μέσω του blog στέλνω την αμέριστη συμπαράσταση μου στην οικογένεια του και στον ίδιο...

Έγραψαν :
Μιλώντας για τα πάντα
Γιώργος Μαργαρίτης

Σαν σήμερα_17/10/......

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:00 π.μ.


...1933 : ο Άλπμερτ Αϊνστάιν φτάνει στην Αμερική ως πολιτικός πρόσφυγας απο την ναζιστική Γερμανία.





...1937 : Τα τρίδυμα ανιψάκια του Ντόνταλντ Ντάκ εμφανίζονται πρώτη φορά σε κόμικς.








Πηγή...

Request

3

Posted by next_day | Posted in | Posted on 4:13 μ.μ.

Είναι κάποιες φορές που κάποιος σε ρωτάει κάτι και πάντα γίνεται....
"Σε πήρε ο ".....";;"...και το κινητό χτυπάει!!!
"Πότε έρχεται το αφεντικο;"..Κοιτάς δίπλα, ακούς ένα μουρμουρητό που θυμίζει καλημέρα και σου έρχεται να πετάξεις το συρραπτικό σε αυτόν που ρώτησε...

Και όλα αυτά τα ωραία..

Και συνήθως αναρωτιέσαι.."γιατί δεν ζήταγα κανά εκατομμύριο, γιατί δεν έλεγα να με πάρει τηλέφωνο ο πρώην μου που ακόμα είμαι κολλημένη" και άλλα τέτοια....

Την επόμενη φορά που κάποιος θα το πετύχει ας μου πεί τον τρόπο!!!!

Μουτζούρες στο χαρτί.....

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:11 μ.μ.

Μετά απο μια δύσκολη μέρα, βρίσκομαι επιτέλους στο κρεββάτι μου με την αγαπημένη μου μουσική και χαμηλό φωτισμό..Δύσκολη μέρα απο πολλές απόψεις...Πάντα μετά απο μια τέτοια μέρα, μου άρεσε να παίρνω μια λευκή κόλλα χαρτί και να αποτυπώνω τις σκέψεις μου...Να γεμίζω σελίδες ολόκληρες με σκέψεις, μουτζούρες όταν κάτι δεν μου άρεσε, να πετάω τις σελίδες αν τελικά το μετάνιωνα...Κάτι τέτοιο ξεκίνησα να κάνω και σήμερα... Και τα πήγαινα καλά..είχα αρχίσει να ξεσπάω, να ξεχνάω όλα τα πράγματα που με απασχολούσαν, να ηρεμώ...Μέχρι που σκέφτηκα κάτι και έχασα τις σκέψεις μου και μπερδεύτηκα σε ένα άλλο θέμα...
Τώρα πια αντί της λευκής κόλλας υπάρχει νέο έγγραφο στο word... Οι μουτζούρες δεν υπάρχουν πιά αφού για το κάθε λάθος μικρό ή μεγάλο υπάρχει το backspace... και αν κάτι το μετανιώσουμε οι κινήσεις είναι δύο και πολύ απλές.. "Χ" και απάντηση "ΟΧΙ" στο να αποθηκευτούν οι αλλαγές...
Προσπαθώ να σκεφτώ τα αρνητικά και τα θετικά και να καταλήξω τελικά τί είναι προτιμότερο,καλύτερο.....
Σίγουρα, κερδίζεις χρόνο μπροστά απο ένα υπολογιστή και χώρο...Πλέον πιο γρήγορα γράφεις στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή παρά με το χέρι...Και σίγουρα δεν γεμίζει ο τόπος άχρηστα χαρτιά..Επιπλέον διασφαλίζεις αρκετά περισσότερο ότι δεν θα χάσεις κάτι, ειδικά με ένα συχνό και καλό back up, μπορούμε να είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι τίποτα δεν θα χάσουμε. Όμως χάθηκε η μυρωδιά του χαρτιού...Ο ήχος που κάνουν οι σελίδες όταν γυρνάνε...Όλα αυτά τα "'αχρηστα" χαρτιά, στα οποία αποτυπώσαμε σκέψεις της στιγμής και δεν είχαμε το backspace για να τις σβήσουμε, αλλά τις κρατήσαμε γιατί δεν μπορείς να τις πετάς με τόση ευκολία....
Κερδίσαμε την ευκολία να μοιραστούμε τις σκέψεις μας, τις ανυσηχίες μας με άλλους, μέσω ενός site ή ενός blog ή ακόμα και μέσα απο ένα χαλαρό chating σε msn, plurk, google talk και όλα τα υπόλοιπα.. Μήπως όμως έτσι χάνουμε την ανάγκη να γράψουμε κάτι για τον εαυτό μας και μόνο??... Μήπως αυτή η δημοσιοποίηση μας κάνει να μην γράφουμε τελικά αυτό που πραγματικά θέλουμε...Μήπως κάποιος φορές μπαίνουμε στο τρυπάκι ότι κάποιοι "μας παρακολουθούν" και πρέπει να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό;;....
Απάντηση δεν έχω βρεί ακόμα...εξάλλου οι απορίες μου αποτυπώνονται μέσω ενός υπολογιστή...Προτιμώ προς το παρόν να επιστρέψω στις λευκές μου κόλλες και στις μουτζούρες μου...Ίσως γιατί πίσω απο τις μουτζούρες μου μπορώ να είμαι πραγματικά εγώ.....

Περί ομοφυλοφιλίας

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:55 π.μ.

Χθές το βράδυ γυρνώντας Αθήνα με τα ΚΤΕΛ αποφασίζω να πάρω ένα ταξάκι για να πάω σπίτι μου και να μην προτιμήσω τα συνεπή και αξιοπρεπή λεοφωρεία του ΟΑΣΑ..Περιμένοντας λοιπόν στην ουρά στην πιάτσα, ακούω έναν τύπο (αργότερα κατάλαβα ότι είναι ταρίφας), να φωνάζει σε κάποιον και να τον βρίζει και κανά 2 άλλους να κοιτάνε προς το ίδιο σημείο και να γελάνε.Γυρνάω κι εγώ προς το σημείο και βλέπω έναν τύπο πάνω σε μια μηχανή να φιλίεται με κάποιον άλλον, να αγκαλιάζονται και να μην ξεκολλάνε... ΟΚ δεν ήταν και ότι καλύτερο, αλλά το τί κάνει ο καθένας στο κρεββάτι του είναι δικαίωμα του.
Ο τύπος όμως που φώναζε θεωρώ ότι αυτός έγινε τελικά θέαμα και ρεζίλι....