November Rain

13

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 10:42 μ.μ.

Λατρεύω το κλίπ...



"..it's hard to hold a candle
In the cold November rain...
..nothin' lasts forever
Even cold November rain.."

Καλό μήνα να έχουμε αγαπημένοι μου!!!
Καλό μήνα καλή μου Venus με τα μουσικά μας γούστα!!! ;)

1 χρόνος στο καινούριο μας σπιτάκι!!!

13

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 11:26 π.μ.


31 Οκτωβρίου σήμερα... 2009...
Πρίν απο ακριβώς έναν χρόνο μπήκαμε στο σπιτάκι μας..
Το δικό μας σπίτι επιτέλους..
Νιώσαμε σαν οικογένεια τους κόπους χρόνων να ανταμοίβονται..
Τα όνειρα ζωής να πραγματοποιούνται..
Εγώ επιτέλους έχω τον ολοδικό μου όροφο...
Κάτω..Ανοίγω την μπαλκονόπορτα και πατάω κατευθείαν στον κήπο....
Απέναντι μας η πλατεία και τα σχολεία...
"Μαιρούλα, κοίτα.....Τα εγγόνια μας θα είναι δίπλα στο σχολείο", έλεγε ο μπαμπάς.. και χτύπαγε χαρούμενος παλαμάκια και επαίρνε αγκαλιά το Μαιρούλι του... Το Μαιρούλι που ερωτεύτηκε, αγάπησε και μετά απο 25 χρόνια ακόμα κάνουν σαν 18χρονο ζευγαράκι...
Κι εγώ γέλαγα.. Βρε πατέρα, απο τώρα εγγόνια;;;
Και συνοφριόθηκε και πήγα και τον φίλησα και πάλι χτυπούσε παλαμάκια...

Και ήρθε η μέρα της μετακόμισης...
Μια περίεργη θλίψη που φεύγαμε απο το παλιό σπίτι..
Όμως η χαρά δεν συγκρινόταν...
Φεύγεις για να πάς κάπου καλύτερα.. Πώς να μην χαίρεσαι..

Κι σήμερα κλείνουμε χρόνο στο σπιτάκι μας...
Περάσαμε ήδη πάρα πολλά σε αυτόν τον χρόνο...
Και πόσα θα περάσουμε ακόμα!!
Εύχομαι να είναι και χαρές και λύπες...
Ζωή χωρίς γέλιο και χωρίς κλάμα δεν γίνεται...

Να τα έχουμε λοιπόν!
Τις χαρές για πάντα, τις λύπες για να μας θυμίζουν ότι ζούμε και να μας κάνουνε πιο δυνατούς!
Όλα πρέπει να τα έχουμε!
Όλα τα περιμένω!


Και που είστε ακόμα γονίδια!!!!
Όσο για εγγονάκια μην ελπιζετε ακόμα!!!!

Φιλί γλυκό!! Και καλό ΣΚ!!!

Σκάλες και Σκαλιά

20

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:58 π.μ.

Η ζωή είναι μια σκάλα...
Μια σκάλα περίεργη, ιδιόμοτφη, που δεν ξέρεις τί σε περιμένει στο τέλος της..
Άλλες φορές ανεβαίνεις τα σκαλιά της και άλλες φορές τα κατεβαίνεις...
Και είναι περίεργο..
Όταν ανεβαίνεις το κάνεις ψυχικά ξεκούραστος, γιατί πάς κάπου πιο ψηλά..
Όταν όμως την κατεβαίνεις, πάς με σκυμμενοτο κεφάλι γιατί είναι σαν να γυρνάς πίσω, πέφτεις και δεν ξέρεις πότε είναι το επόμενο σκαλί που θα σε ανεβάζει πάλι...

Εγώ αυτή την περίοδο της ζωής μου κατεβαίνω...
Ανέβηκα μάλλον πολύ..
όμως είναι άδικο...
γιατί να πρέπει να κατέβω;;;;..
και ποτέ θα αρχίσω πάλι να ανεβαίνω;;;

Εχω ανάγκη αυτό το σκαλί που θα αρχίσει πάλι να με ανεβάζει..
Μπορείς να μου υποσχεθείς ότι θα φανεί;;; κι εγώ τότε θα αρχίσω να κατεβαίνω με φόρα.....

Φάλαινα ή Γοργόνα;;

32

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:16 π.μ.

Μου ήρθε με email, δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, πάντως είναι αρκετά έξυπνο και σε βάζει σε σκέψεις!!

"Πρόσφατα, έξω από ένα γυμναστήριο σε μια μεγάλη πόλη της Γαλλίας, τοποθετήθηκε μια μεγάλη αφίσα με μια νέα, όμορφη, ημίγυμνη και αδύνατη νεαρά με την παρακάτω λεζάντα:
 «ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΟΡΓΟΝΑ Ή ΦΑΛΑΙΝΑ;;;;»
Μια κυρία μέσης ηλικίας που δεν είχε παρόμοια φυσικά χαρακτηριστικά με την νεαρή στην αφίσα, απάντησε στη αφίσα του γυμναστηρίου, γραπτώς και δημοσίως με δική της αφίσα λέγοντας τα εξής:

Οι Φάλαινες περιτριγυρίζονται από φίλους (δελφίνια, ιππόκαμπους, θαλάσσιους ελέφαντες, και περίεργους ανθρώπους).  Έχουν ενεργή σεξουαλική ζωή, μένουν έγκυοι, και γεννάνε αξιολάτρευτα φαλαινάκια.  Περνάνε ωραία παρέα με τα δελφίνια τρώγοντας σαρδέλες και γαρίδες και παίζοντας στις θάλασσες, ταξιδεύοντας σε εξωτικά μέρη όπως την Παταγονία, τα στενά του Bering και τους κοραλλιογενείς υφάλους της Πολυνησίας.  Οι Φάλαινες τραγουδούν θαυμάσια, όλη μέρα, και έχουν ηχογραφήσει και CD.   Ζούνε ελεύθερα, χωρίς ουσιαστικούς εχθρούς εκτός από τον άνθρωπο, και είναι αγαπητές, σεβαστές και υπό την προστασία πολλών οργανώσεων.

Οι Γοργόνες δεν υπάρχουν! Και εάν υπήρχαν θα κάνανε ουρές έξω από τα γραφεία των ψυχαναλυτών πάσχοντας από κρίση ταυτότητας. Τι είμαι Ψάρι ή Άνθρωπός;
Οι γοργόνες δεν μπορούν να κάνουν σεξ διότι όπως υποστηρίζει η μυθολογία, πεθαίνει όποιος άνδρας τις πλησιάσει και κυρίως μάλλον τους λείπει ο κατάλληλος «εξοπλισμός» για σεξ (με ουρά ψαριού που διαθέτουν κάτω από την μέση).  Χωρίς σεξ ,,,, ούτε παιδιά μπορούν να κάνουν και ποίος θα ήθελε να κάνει παρέα με μια κοπέλα που βρόμαγε ψαρίλα;

Με βάση τα παραπάνω η επιλογή μου είναι ξεκάθαρη!!!!
ΝΑΙ !!!!!!!!!  ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΦΑΛΑΙΝΑ!!!"


Καλή σας Μέρα!
Είμαι η next_day και δεν είμαι καλά, γιατί είμαι στην Αθήνα.....

Υπάρχει Παράδεισος....

15

Posted by next_day | Posted in | Posted on 12:06 π.μ.

και είναι εδώ στην γή..
Ζούμε σε αυτόν, αναπνέουμε τον αέρα του, πατάμε την γή του...
Πού;;;;

  • Στο γλυκό του/της χαμόγελο το πρωί όταν ξυπνάς δίπλα του/της....
  • Στην στραβωμένη φάτσα του/της τα υπόλοιπα πρωινά που ξυπνάει στραβωμένος/στραβωμένη...
  • Στην οικογένεια που μαζεύεται τις Κυριακές το μεσημέρι στο μεγάλο τραπέζι για φαγητό...
  • Στους φίλους που με μια ζεστή κούπα καφέ, σοκολάτα ή κρασί, συζητάνε τα νέα τους γύρω απο το τζάκι τον χειμώνα, σε μια παραλία το καλοκαίρι...
  • Στα μικρά παιδιά που χαμογελάνε..
  • Στην ικανοποίηση όταν οι κόποι σου ανταμοίβονται...
  • Στις γιορτές στο σπίτι...
  • Στο τηλέφωφνο που χτυπάει και ακούς τα πιο όμορφα νέα της ζωής σου..
  • Στο φίλο που είναι δίπλα σου και στις λύπες και στις χαρές...
  • Στα καινούρια σου τετράδια την πρώτη μέρα κάθε σχολικής χρονιάς...
  • Στα λουλούδια που σου χάρισε κάποιος...
  • Στις νύχτες που πονούσες και τελικά ξυπνούσες και ήσουν καλά..
  • Στο λιμάνι, που περιμένεις το πλοίο και ξεκινάς διακοπές...
  • Στο μπλέ του ουρανού..
  • Στο μπλέ της θάλασσας... 

Ποιός είναι ο δικός σου Παράδεισος;;;;;

Χρόνια Πολλά....

21

Posted by next_day | Posted in | Posted on 12:24 μ.μ.


στον πιό γλυκό μπαμπά όλου το κόσμου!!!!




και φυσικά χρόνια πολλά σε όλους τους Μήτσους και τις Δημητρούλες!!!!

Λόγια της Σιωπής

19

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 4:22 μ.μ.

Άλλη ανάρτηση ήθελα να κάνω, άλλη κάνω τελικά!!!

Αρχικά να σας πώ ότι περνάω τέλεια!!! Όλο βολτίτσες, γέλια, δάκρυα, νευράκια, συζητήσεις, όλα όσα δηλαδή απολαμβάνει κανείς όταν είναι με μεγάλες παρέες που αγαπάει και εκτιμάει!!
Σήμερα το πρωί, με περίμενε και μια ευχάριστη έκπληξη!!! Μήνυμα απο την κομπάρα να την πάρω αμέσως τηλέφωνο!!!! Και γέμισε η γραμμή Αθήνα-Μολάοι, δάκρυα και γέλια! Περηφάνια και συγκίνηση!

Οι περισσότεροι εδώ μέσα δεν γνωρίζετε την ιστορία και για να καταλάβετε θα ήθελα με λίγα λόγια να σας την πώ...
Πέρυσι το καλοκαίρι βρέθηκα για ένα 3ήμερο στην Τήνο, για να βαφτίσω την Αθηνούλα μου! Ένα δεύτερο μου ξαδερφάκι, το οποίο γεννήθηκε με ένα σύνδρομο, το οποίο μέσα σε όλα τα προβλήματα που έχει "δώσει" στο παιδάκι μας, είναι και η έλλειψη της ακοής..Η μικρούλα μου, απο το ένα αυτάκι δεν έχει καν τύμπανο αλλά ούτε και πτερύγιο, ενώ απο το άλλο το τύμπανο δεν λειτουργεί σχεδόν καθόλου.. Μας έχουν πεί οι γιατροί που την παρακολουθούν ότι η μόνη ένταση ήχουν που μπορεί να ακούσεις είναι αυτή του τρένου πάνω στις ράγες, αν είναι ακριβώς δίπλα! Όπως αντιλαμβάνεστε εφόσων δεν ακούει σχεδόν καθόλου, δεν μπορεί και να μιλήσει... Εντάσσεται λοιπόν στην ομάδα των κωφάλαλων..

Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσουμε και για τους γονείς της εξακολουθεί να είναι δύσκολο, διότι το παιδάκι έχει αρκετά προβλήματα υγείας και τρέχουν κάθε μέρα σε γιατρούς, λογοθεραπευτές και γενικότερα έχουν κάνει το Παίδων δεύτερο τους σπίτι..

Τελικά όμως η ζωή πάντα ανταμοίβει τους δυνατούς ανθρώπους και την θέληση για ζωή! Και επιδή η Αθηνούλα μου, είναι το πιο δυνατό παιδάκι του κόσμου,βρίσκει τρόπους να μας δείχνει ότι είναι καλά και ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα!

Ο μόνος τρόπος επικοιωνίας με την μικρή είναι η νοηματική.. Επειδή όμως ακόμα παραείναι μικρούλα (3,5 ετών) έχουμε αναπτύξει μαζί της μια άτυπη μορφή νοηματικής με νοήματα που μπορεί να αντιληφθεί το μυαλουδάκι της!

Ε λοιπόν...τα δικά της λόγια, ο δικός της τρόπος, είναι πολύ πιο εκφραστικός απο οποιαδήποτε άλη λέξη!
Όταν θέλει να σου πεί σ'αγαπάω, σφίγγει τα χεράκια της γύρω απο το ευατό της σαν να σε παίρνεια αγκαλιά και σου χαρίζει ένα υπέροχο ξεδοντιάρικο χαμόγελο!
Όταν θέλει να δείξει ότι είναι χαρούμενη για κάτι, χτυπάει παλαμάκια, γελάει δυνατά και χοροπηδάει!!
Όταν θυμώνει χτυπάει με δύναμη τα ποδαράκια της στο πάτωμα και κουνάει αρνητικά την κεφάλα της!!!

Κάτι το οποίο επίσης μου κάνει πολύ εντύπωση, είναι το πώς έχει βρεί για όλους ένα χαρακτηριστικό, για να μπορεί να κάνει κατανοητό σε ποιούς αναφέρεται!
Όταν θέλει να πεί "η μαμά μου", κάνει το στοματάκι της σαν να βυζαίνει!!!
Όταν θέλει να πεί "ο μπαμπάς μου", βάζει τα χεράκια της στο πρόσωπο της και παριστάνει ότι ξυρίζεται!!
Έχει βρεί για όλους κάτι...

Και σήμερα η κομπάρα, με πήρε να μου πεί ότι το πρωί με ζητούσε! Και πώς το κατάλαβε???
Έδειχνε έναν κοντό άνθρωπο με μπούκλες!!!! χαχαχαχαχαχα!!! Εγώ είμαι αυτή, γιατί όταν της είπε, την νονά ζητάς, εκείνη έγνεψε το κεφαλάκι της θετικά και χτύπησε παλαμάκια!!!
Τότε ήταν που εγώ άρχισα να κλαίω, να γελάω και να νιώθω τόσο πολύ περήφανη για την μικρή μου Αθηνούλα!!!!!
Νιώθω τόσο περήφανη για το σκατούλι μου και τελικά νομίζω ότι τα λόγια της σιωπής μπορούν να εκφράσουν πολύ καλύτερα απο την οποιαδήποτε λέξη κι αν χρησιμοποιήσεις!!!!!!

Ψυχούλα μου, σου εύχομαι να είσαι πάντα τόσο γλυκιά και να μας γεμίζεις με τόσο όμορφα συναισθήματα!!!!!!

Σας φιλώ γλυκά αγαπημένοι μου, μου έχετε λείψει πολύ...
Δεν έχω απαντήσει στα σχόλια σας, ούτε και έχω περάσει απο τα σπιτάκια σας, γιατί η σύδεση στο χωριό σέρνεται!! άτιμη κοινωνία!!!

Αλλάξαμε εμφάνιση!!

14

Posted by next_day | Posted in | Posted on 4:48 μ.μ.

Και επειδή ο χειμώνας αρχίζει σιγά σιγά και μπαίνει πρέπει να ντυθούμε με τα κατάληλληλα ρουχαλάκια!!!!!!!
Αλλάξαμε εμφάνιση λοιπόν!
Λείπουν αρκετά απο τα πραγματάκια που είχα στο προηγούμενο, όπως η λίστα με τα αγαπημένα ιστολόγια, αλλά σιγά σιγά θα μπούνε και αυτά και αν βρώ κάτι ενδιαφέρον θα το εμπλουτίσω λίγο!
Ελπίζω να σας αρέσει!!!!
Φιλιά πολλά!!!

Ταξίδι

14

Posted by next_day | Posted in , , | Posted on 1:17 μ.μ.


Σε λίγες ωρίτσες αναχωρούμε επιτέλους!!!!
Έχω φτιάξει μια τεράστια βαλίτσα και εδώ πρέπει να επισυμάνω ότι έχει μέσα και πολλά καινούρια ρουχαλάκια που μου πήρε η καλή μου η μανούλα!! Τα έχω σχεδόν όλα έτοιμα και περιμένω πώς και πώς να πάει 5:30 να σχολάσω και να πάω γρήγορα γρήογρα σπιτάκι μου! Απο ότι έμαθα τα γονίδια θα φορτώσουν αμέσως αυτοκίνητο και θα περιμένουνε στην πόρτα!!!!!!
Όταν μπορέσω θα σας πώς για το πώς περνάω!
Και αναλυτικά απο Τετάρτη που γυρνάω!!!
Μα τί ωραία που ακούγεται!!! Φέυγω Παρασκευή και γυρνάω Τετάρτη!! Και όλα αυτά με μόνο 2 μέρες άδεια!!!!!!
Φιλάκια γλυκά αγαπημένοι μου!!!
Καλό ΣΚ σε εσάς και καλό ταξίδι σε εμένα!!!! ;)
Σας αφήνω λοιπόν με ένα αγαπημένο τραγουδάκι!!!!!!



Saw VI

22

Posted by next_day | Posted in | Posted on 8:41 μ.μ.

Μάλλον κάτι περίεργο συμβαίνει με εμένα και τον καλό μου, γιατί λατρεύουμε το SAW!!!
Τα έχουμε δεί όλα μέχρι τώρα και περιμένουμε πώς και πώς να πάμε να δούμε και το 6!!!
Η υπόθεση του είναι ανάλογη με τις προηγούμενες...
Ο ειδικός πράκτορας Strahm είναι πλέον νεκρός και ο ντετέκτιβ Hoffman είναι ο μόνος που απέμεινε για συνεχίσει τον θρύλο του Jigsaw.Όταν το FBI δείχνει να πλησιάζει στην αποκάλυψη του, ο Hoffman θέτει σε ενέργεια ένα νέο σαδιστικό παιχνίδι στο οποίο επιτέλους το διάγραμμα του Jigsaw αποκωδικοποιείται. Ο κύκλος ολοκληρώνεται με 6 ευκαιρίες, 6 μαθήματα, 6 επιλογές.

Αναμένουμε λοιπόν, να πάμε να το δούμε!!!!!!


Μολάοι, Λακωνίας

21

Posted by next_day | Posted in | Posted on 9:57 π.μ.

Ίσως δεν σας ενδιαφέρει και πολύ το θέμα, όμως πρέπει να τηρούμε το "παίνεψε το σπίτι σου"!!!
Έτσι λοιπόν, επειδή δεν θέλω να παινέψω το σπίτι, γιατί είναι ολοκαίνουριο και δεν πρόκειται να πέσει, λεώ να παινέψω το χωριό μου!
Η λέξη "χωριό" μην σας ξεγελάει... οι περίπου 3000 κάτοικοί του μόνο χωρίο δεν το καθιστούν.. εγώ όμως εκεί πέρασα τα πιο όμορφα καλοκαίρια της ζωής μου! Εκεί είναι ο παππούς, εκεί ήταν και η γιαγιά, χριστούγεννα, πάσχα, καλοκαίρι εκεί έκανα! Για εμένα λοιπόν είναι χωριό! Το δικό μου χωριό!!!
Είναι το πιο όμορφο μέρος του κόσμου, με το καλύτερο λιμάνι όπως λέει ο πατέρας μου!! Για του λόγου το αληθές...

Δεν θέλω να σας μπλέξω με πολλά πολλά λόγια.. Εγώ απλά ήθελα να εκφράσω την αγάπη μου προς το χωριό μου..
Παρ'όλα αυτά εάν κάποιος θέλει να μάθει κάποια πράγματα παραπάνω, αλλά κυρίως για να τιμήσω όσους έχουν προσπαθήσει για την ανάδειξη του χωριού μας, σας παραθέτω μερικά sites!! Εάν ξεχάσω κάποιον, να με ενημέρωσει!!

http://www.molaoi.net/
http://www.gianniskofinas.com/lakonia/d_molaon/mol/molaoi.htm
http://www.pantel.gr/

Καλό μου χωριουδάκι, σου έρχομαι την Παρασκευή!! Εκεί να δείτε φωτογραφίες!!
Προς το παρόν η πολύ πολύ αγαπημένη μου πλατεία!!!


Σημείωση: Την πρώτη φωτογραφία την "έκλεψα" απο το site ενός πολύ αγαπητού μου φίλου!

Καληνύχτα

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:20 μ.μ.


Τα Ζώδια και πώς θα σου την πέσουν!

17

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 8:27 μ.μ.

ΚΡΙΟΣ: ΄΄ Πρόσεξα ότι εδώ και πολλή ώρα με καρφώνεις έντονα. Δεν σ αδικώ. Σήμερα είμαι ένας κούκλος.»

ΤΑΥΡΟΣ : Η ώρα θα κυλήσει αργά με έναν Ταύρο.
Τις πρώτες 2 ώρες θα κοιτάζει.
Μετά από κανένα 4ωρο θα κοιτάζει πιο έντονα.
Πάνω στο 6ωρο θα έχει κλείσει το μαγαζί και θα έχεις πάει για ύπνο. Τελοσπάντων, όταν αποφασίσει να μιλήσει, τα λέει καλά.

ΔΙΔΥΜΟΙ : «Το πιο επικοινωνιακό ζώδιου, όλου του ζωδιακού κύκλου. Το ότι θα έρθει να σου μιλήσει είναι σίγουρο.
Απλά πριν θα κάνει μια στάση να χαιρετήσει κάτι φίλους από το στρατό, άλλη μια για μια ξαδέλφη που τυχαία συνάντησε στο δίπλα τραπέζι, άλλη μια για να πει ένα γεια στο μωρό στο bar και όταν τελικά έρθει θα πιάσει κουβέντα και με τις τρεις κολλητές σου.»

ΚΑΡΚΙΝΟΣ: «Ο Καρκίνος δεν θάρθει. Τραβάει κόλλημα.
Άμα θες πήγαινε εσύ.»


ΛΕΩΝ:  Το λιονταράκι - και δη το αρσενικό -, δεν αγχώνεται. Πιθανών, σε έχει ΄΄πάρει΄΄ ήδη. Και εσένα και τη φίλη σου.


ΠΑΡΘΕΝΟΣ: Κανένας άνθρωπος που ανήκει στο ζώδιο της παρθένου, δεν θα έρθει έτσι απλά να σου μιλήσει.
Κατά πάσα πιθανότητα, κάπου σε έχει ξαναδεί και από τότε μέχρι και σήμερα, οργανώνει τη στρατηγική του για να σε ρίξει.


ΖΥΓΟΣ : Ο Ζυγός, θα σε χαλαρώσει τόσο με την κουβέντα που στο τέλος δεν θα ξέρεις αν θες να τον πιάσεις γκόμενο ή να πας μαζί του για ψυχανάλυση.


ΣΚΟΡΠΙΟΣ:Ο Σκορπιός, αν είσαι με άλλο γκόμενο, θα τον κάνει κολλητό και στη συνέχεια θα ΄΄δηλητηριάζει΄΄ τη σχέση σιγά σιγά, μέχρι να τον παρακαλάς εσύ γονατιστή να σε δεχτεί.
Ο πρώην γκόμενος, αγνοείται.


ΤΟΞΟΤΗΣ : Ο Τοξότης θα μιλήσει. Θ μιλήσει πολύ.
Θα σου τραγουδήσει, θα σε χορέψει, θα ανοίξει σαμπάνιες και κατά τις 3:00 το πρωί, θα φύγει-μόνος του-, να πάει να κοιμηθεί.


ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ : Ο χρόνος είναι χρήμα. Να τι θα μπορούσε να πει, ένας αυθεντικός αιγόκερως: « Για να μην καθυστερούμε, έχω κλείσει ένα τραπέζι σε ένα εστιατόριο να φάμε. Μετά θα πιούμε ένα ποτό, μετά άλλο ένα στο σπίτι μου και μετά μας περιμένει η μάνα μου για να σε γνωρίσει.»



ΥΔΡΟΧΟΟΣ : Να ένας γνήσιος καλλιτέχνης! Θα σου μιλήσει για μουσική, θα σου μιλήσει για τα αστέρια, για τα χρώματα του ουρανού, για τον εξπρεσιονισμό και αφού σε πρήξει για κάνα 2ωρο, θα την πέσει στη φίλη σου.

ΙΧΘΕΙΣ: Ένας ιχθύς, δεν θα στην πέσει έτσι απλά.
Πρώτα θα σου στείλει λουλούδια από το γυφτάκι, μετά θα σου αφιερώσει το τραγούδι που παίζει και αφού θα είναι έτοιμος να σου απαγγείλει το ποίημα που μόλις έγραψε, εσύ ήδη θα τρέχεις να κρυφτείς από την ντροπή σου.»

Εδώ δεν συμφωνώ...ε όχι και να φύγει μόνο του το Τοξοτάκι!!! Ποτέ!!
Για να σας δώ όλους τους εραστές!! ;)

Μια απαραίτητη μικρή αδειούλα!!

13

Posted by next_day | Posted in | Posted on 1:41 μ.μ.

Εγώ και τα γονίδια είμαστε κάπως έτσι....


Το αυτοκίνητο θα γίνει κάπως έτσι...


Όλα αυτά ένα πράγμα σημαίνουν.....
Την Παρασκευή αναχωρούμε για χωριό!
Μια μικρή άδεια, παρά μια μέρα μία εβδομάδα, η οποία μου χρειαζόταν οπωσδήποτε.. Ήρθε την καλύτερη στιγμή και για τον καλύτερο λόγο. Ο μπαμπάς Μήτσος, οπότε λέμε να συνδιάσουμε την αργία της 28ης με το γλέντι και να κάτσουμε στο χωριό 6 μερούλες!!

Το πρόγραμμα γεμάτο, με πολλούς φίλους και φυσικά τον αγαπημένο μου παππού!!

Θέλτε δεν θέλετε θα σας κρατάω ενήμερους για το πώς περνάω!! Εξάλλου, το βλογάκι μου είναι και κάτι σαν ημερολόγιο, οπότε είναι μια καλή ευκαιρία να κρ;ατήσω ζωντανές τις στιγμές!!

Αδιέξοδο

11

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 6:39 μ.μ.

Μόλις μπήκα σπίτι και είχα τρομερή καλή διάθεση.. προσπαθούσα να καταλάβω το γιατί, μιας και δεν έγινε τίποτα το ιδιαίτερο σήμερα..τελικά κατάλαβα ότι υπεύθυνος για την εύθυμη εώς χαζοχαρούμενη αυτή κατάσταση μου είναι το τραγουδάκι που άκουγα στο αυτοκινήτο και ασυναίσθητα πάταγα το repeat!



Υπέροχοι στίχοι...
Απολαύστε τους...

Δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι πώς θα ζήσω

Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια
μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια
πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα
κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα
κι ένσημο για το ΙΚΑ

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου
πάρε μολύβι κι έλα κάθισε στο πιάνο σου
και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή
μ' ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή
μα άραγε θα μου βγει;

Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις
αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι
και μια τους νότα στο σκοτάδι

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

Αφιερωμένο σε όλους εσάς που είσαστε πάντα εδώ... και εγώ η γαιδούρα ακόμα να απαντήσω στα σχόλια σας..

Μπορούμε, αντέχουμε!!!!!!

Σκέψεις γύρω απο την δουλειά...

4

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 3:18 μ.μ.

Είναι κάποιες φορές που κάθομαι και σκέφτομαι πόσο πολύ μοιάζουν κάποιες περίοδοι της ζωής μας, με την ζωή.. Αυτό που συχνά λέμε, μια μικρογραφία της κοινωνίας. Το σχολείο, οι παρέες μας,  η δουλειά μας.
Αυτό που με προβληματίζει αρκετά τον τελευταίο καιρό, είναι ο χώρος της δουλειάς.
Ξεκινάς μια καινούρια δουλειά, όλο ενθουσιασμό, όλοι οι συνάδελφοι σου, σου φαίνονται γαμώ τα παιδιά, ακόμα και ο προϊσταμένος σου μοιάζει να είναι εντάξει.
Και σιγά σιγά όλα αλλάζουν.. θα μου πείς, πού ζείς κοπέλα μου.. ο κόσμος δεν είναι ρόδινα πλασμενος...οκ συμφωνώ, αλλά πάντα με εκπλήσσει το πόσο εύκολα αλλάζουν τα δεδομένα σου.
Ξαφνικά όσοι εκτιμούσες και πίστευες ότι σε εκτιμούσανε και αυτοί, τουε βλέπεις και σου έρχεται να τους σφαλιαρίσεις, γιατί απλά όχι μόνο δεν σε εκτιμάνε, αλλά θεωρούνε κιόλας ότι είσαι πολύ λίγος για να σου μιλάνε. Είναι εκείνοι, που δεν συμπαθούσες καθόλου και τώρα νομίζεις ότι ταιριάζεις πολύ περισσότερο τελικά και κάνεις μια προσπάθεια και ελπίζεις να σου βγεί σε καλό. Και είναι και εκείνοι, που δεν είχες σχηματίσει γνώμη και τελικά τους εντάσεεις σε μια απο τις παραπάνω κατηγορίες.
Απλά είναι κρίμα, να κατηγοριοποιείς τους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύεις. Περνάς 8 ώρες μαζί τους, δεν είσαι υποχρεωμένος να είσαι φίλος τους, οπότε καλό θα ήταν να προσπαθούσες να είχες τουλάχιστον μια καλή σχέση στα πλαίσια τις συνεργασίες.

Με αυτά και μ'αυτά πείνασα και δεν ξέρω και τί να φάω...
Καλό απογευματάκι!

Αγγελίες #2

9

Posted by next_day | Posted in | Posted on 9:59 π.μ.

Νέες αγγελίες δημοσιεύονται απο την Διαμαντένια σας Προβλήτα που σας λύνει ή σας δένει τα χέρια!

Κατηγορία : Ζητώ να μου χαρίσουν!

"ΠΑΠΑΓΑΛΟΥΣ διακοσμητικούς, αγαλματάκια, μπιμπελό, βάζα, κούπες με παπαγάλους κ.λπ., ζητώ να μου χαρίσουν"
Εάν σου έχουν κάτι κάποιο τέτοιο δώρο και δεν ταιριάζει με το σπίτι σου..Αν ο παπαγάλος σου θυμίζει τον πρώην σου..Αν τέλοσπαντων θές να αλλάξεις την διακόσμηση του σπιτίου, μην τα πετάξεις! Κάνε έναν συνάθρωπο σου ευτυχισμένο!!

"ΜΗΧΑΝΑΚΙ οποιασδήποτε μάρκας και μοντέλου, με πινακίδες, ζητώ να μου χαρίσουν"..
Μην προβληματίζεσαι πλέον που κανείς δεν έχει δεχτεί να του χαρίσεις το μηχανάκι σου! Πάλι σου βρήκα την λύση!

"ΚΟΥΚΕΤΑ - κρεβάτι παιδική σε άριστη κατάσταση ζητώ να μου χαρίσουν"
Εάν τα παιδιά σου έχουν μεγαλώσει, εάν δεν έχεις σκοπό να κάνεις άλλα παιδιά, αν και όλα σου τα ανίψια,ξαδέρφια,εγγόνια μγάλωσαν κι αυτά και αν φυσικά είναι σε άριστη κατάσταση μην σκεφτείς να πετάξεις την παιδική κουκέτα!

"Ζητω να μου χαρισουν μπουζουκι η τζουρα,εχω πολυ μερακι μα καθολου λεφτα!!"
Ε άμα έχεις μεράκι όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία!!

"Ειμαι φοιτηρια κ ζωτω να μου χαρισουν εναν φορητο υπολογιστη για τις εργασιε μου εστω κ παλιο αρκει να δουλευει..ευχαριστω πολυ"
Είναι για καλό σκοπό, για εργασίες..Για το μέλλον αυτής της χώρας ρε γαμώτο!

"zitw na mou dwsei kapoios mia lamba UVA/UVB giati ksemina apo lefta kai ematha oti to xreiazete to iguana mou gia na epibiwsei....sas parakalw prepei na tin exw autin tin UVA/UVBaktinobolia...!"
Έλεοοοοοοοοοςςςςς..... (sorry για τα greeklish!)

"Ζητώ να μου χαρίσουν αμάξι, απο 1100 κυβικά και άνω"
Βρήκες τον ανθρωπό σου!! Έχουμε 3 άνω των 1200!!!Πάρε με να διαλέξεις!!!

"Ζητώ να μου χαρίσουν αεροπορικά εισιτήρια απο Σεπτέμβρη μέχρι Δεκέμβρη"
Χειμερινές διακοπες προτιμάει ο άνθρωπος, τί να κάνουμε τώρα;;;

Καλή εβδομάδα να έχουμε!!!
Φιλιά πολλά!!!!
Ο Αντρέας είχε φτάσει πλέον πολύ κοντά στο σημείο του ατυχήματος. Είχε δει την μηχανή,αλλά δεν ήθελε να πιστέψει ότι ήταν το φιλαράκι του. Εξάλλου, δεν ήταν ο μόνος στην Πάτρα που είχε την ίδια μηχανή.

Τον Πάνο τον είχαν ήδη απομακρύνει από την άσφαλτο κι έτσι ο Αντρέας δεν μπορούσε ακόμα να καταλάβει τί αστείο παιχνίδι παιζόταν στην πλάτη του. Άκουσε το κινητό του να χτυπάει και ένιωσε ατέλειωτη χαρά να τον πλημμυρίζει. Το έβγαλε από την τσέπη του, είδε το όνομα του φίλου του και ήρεμος το σήκωσε. Μάλλον θα του γκρίνιαζε γιατί τον είχε ήδη στήσει. Θα του εξηγούσε όμως και θα κατέβαινε και ο Πάνος να βοηθήσει.
Ασυναίσθητα είχε ήδη πλησιάσει την Μαργαρίτα και σήκωσε το τηλέφωνο.


«Έλα φίλε μου, πρέπει να κατέβεις στην πλατεία, έγινε ατύχημα με μια μηχανή και μάλλον είναι σοβαρά τα πράγματα», είπε ο Αντρέας χωρίς να περιμένει να ακούσει ποιος είναι απότην άλλη μεριά της γραμμής.
Η Μαργαρίτα σάστισε καθώς άκουσε την φωνή του στο πλάι της. Τον κοίταξε με μάτια τρομαγμένα, λέγοντας του με ένα βλέμμα όσα δεν μπορούσαν να ειπωθούν. Ο Αντρέας τα έχασε.Κοίταζε μια το κινητό του, μια την Μαργαρίτα. Δεν μπορούσε και πάλι να χωρέσει ο νους του όλο αυτό που αυτή την στιγμή συνέβαινε. Δεν μπορούσε να καταλάβει και δεν ήθελε να καταλάβει.

Έμεινε με το κινητό στα χέρια να κοιτάει την Μαργαρίτα. Σαν ένα κακόγουστο αστείο που εξελισσόταν και κανείς δεν μπορούσε να γελάσει.Τα λεπτά περνούσαν και όλα έμοιαζαν να είναι παγωμένα. Ο κόσμος που ήταν εκεί γύρω μαζεμένος, είχε γυρίσει πλέον το βλέμμα του στα δύο παιδιά και σαστισμένοι όλοι περίμεναν την αναμενόμενη έκρηξη από τον Αντρέα.

Αυτή η έκρηξη δεν άργησε πολύ να έρθει.

Ο Αντρέας άφησε το κινητό να πέσει από τα χέρια του, έψαξε με άδειο βλέμμα να βρει τον φίλο του και όταν τον είδε, τον πλησίασε, γονάτισε δίπλα του, και χάθηκε στην ξεψυχισμένη αγκαλιά του. Έκλαψε γοερά για πολλή ώρα, αγνοώντας τις προσπάθειες του κόσμου να τον απομακρύνει. Μόνο όταν άκουσε μια γλυκιά, ζεστή φωνή σήκωσε το βλέμμα του.

Ήταν η Μαργαρίτα, τον είχε πλησιάσει, είχε σκύψει δίπλα του και προσπαθούσε να του εξηγήσει ότι έπρεπε να σηκωθεί γιατί το ασθενοφόρο είχε ήδη φτάσει.Γύρισε και την κοίταξε και τότε νευρίασε πολύ.Άρχισε να φωνάζει σαν μικρό παιδί που του πήραν το παιχνίδι. Αντιδρούσε στον θάνατο και στην ομορφιά. Τόση ομορφιά από εκείνη την κοπέλα, δεν χωρούσε σε μια τέτοια στιγμή. Ήθελε να φύγει μακριά του, γιατί τα όμορφα μελιά της μάτια τον έκαναν να θέλει να χαμογελάσει.

Η Μαργαρίτα τρόμαξε από την αντίδραση του Αντρέα και απομακρύνθηκε. Είχε νιώσει ότι ήταν άδικο, αλλά μπορούσε να το δικαιολογήσει. Ήταν τόσο δύσκολη αυτή η στιγμή.
Πλησίασε τις φίλες της και τουςζήτησε να φύγουν. Ο Αντρέας την άκουσε και ήθελε να της φωνάξει να μην φύγει. Την ήθελε κοντά του, όσο και αν του φαινότανε παράλογο, ότι εκείνη την στιγμή είχε ανάγκη κάποιον άγνωστο. Η ζεστή φωνή της, η μυρωδιά από τα μαλλιά της όπως είχε σκύψει πλάι του, τον μάγεψαν και ένιωθε ένα μικρό θαύμα να γεννιέται, μέσα στις στάχτες του θανάτου.

Δεν μπόρεσε να της φωνάξει, η φωνή του δεν έβγαινε και έτσι έπνιξε την επιθυμία του μέσα στον πόνο.Τον σήκωσαν και τον μετέφεραν κι αυτόν σε ένα δεύτερο ασθενοφόρο που είχε πλησιάσει.Ήταν σοκαρισμένος και ίσως να χρειαζόταν και ο ίδιος ιατρική παρακολούθηση. Καθώς περπατούσε προς το ασθενοφόρο, γύρισε και την κοίταξε.

Άφησε το βλέμμα του επάνω της να ξεκουραστεί για λίγο, πήρε βαθιά ανάσα και στάθηκε αντιμέτωπος μπροστά στην μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής του.

Συνεχίζεται...(πιό ευχάριστο, το υπόσχομαι...)

Τα προηγούμενα μπορείτε να τα βρείτε εδώ..
Ο Αντρέας ένιωσε έναν περίεργο πόνο στο στήθος.
«Δεν θα είναι τίποτα σκέφτηκε» και συνέχισε να σημειώνει τους βαθμούς του Πάνου.
Πάτρα περάσανε και οι δύο τους, τουλάχιστον θα ήταν μαζί, αλλά ήθελε να φύγει, να πάει να σπουδάσει σε μια άλλη πόλη.
«Ας είναι, έχουμε χρόνια μπροστά μας», σκέφτηκε, «να πάμε όπου θελήσουμε».
Όταν τελείωσε δίπλωσε ευλαβικά το χαρτί που είχε σημειώσει, το έβαλε στην τσέπη του και ξεκίνησε να προχωράει προς την πλατεία, να περιμένει το λεωφορείο που θα τον πήγαινε στον αγαπημένο του φίλο.
Αυτός ο κόμπος μόνο να έφευγε και όλα θα ήταν καλύτερα.
Στο τέλος του δρόμου, λίγο πριν την κεντρική πλατεία, είδε κόσμο μαζεμένο και μια τρομακτική ησυχία βούιζε στα αυτιά του. Συνήθως δεν πλησίαζε όπου υπήρχε κόσμος και φασαρία, όμως αυτή την φορά κάτι τον τραβούσε προς τα εκεί. Ένιωθε σαν κάποιο μαγικό χέρι να τον έσπρωχνε στην αντίθετη κατεύθυνση από την δική του, εκεί που κάτι γινότανε.Ένιωσε ένα δροσερό αεράκι να τον φυσάει, αλλά δεν ένιωσε καλύτερα. Πήγαινε σαν υπνωτισμένος.
~~~
Τα λάστιχα στην καυτή άσφαλτο σου έσκιζαν την καρδιά.
Οι φωνές από τους περαστικούς ακούγονταν τόσο παράφωνες.
Φυσικά και δεν είδε το αυτοκίνητο.
Η Μαργαρίτα πάγωσε και γύρισε να κοιτάξει τι συμβαίνει.
Το ίδιο και οι φίλες της,τρομοκρατημένες, παγωμένες, γεμάτες απορία, γύρισαν το κεφάλι προς την μεριά του δρόμου που ακούστηκε αυτός ο περίεργος ήχος από τα λάστιχα. Περίεργος γιατί προμήνυε ένα μεγάλο κακό. Παράταιρος,γιατί όλοι μπορούσαν να καταλάβουν τί είχε συμβεί, αλλά κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει.
Πλησιάσανε κοντά στην μηχανή που ήταν στην άσφαλτο πεσμένη, μαζί με πολλούς ακόμα περαστικούς και προσπαθούσαν να καταλάβουν αν το όμορφο, μελαχρινό αγόρι ήταν ζωντανό. Το πρόσωπο του ήταν καλυμμένο από αίμα και δεν μπορούσανε εύκολα να καταλάβουνε τι συμβαίνει. Κάποιος πιο ψύχραιμος, πιθανόν να ήταν και γιατρός, γονάτισε,ακούμπησε τα δάχτυλα στο λαιμό του αγοριού και έσκυψε το κεφάλι.
Οι στιγμές πέρασαν πολύ γρήγορα. Απομάκρυναν το όμορφο αγόρι από την μηχανή, του σκούπισαν το πρόσωπο και κάλεσαν ασθενοφόρο. Κάποιος έψαξε και βρήκε το κινητό του και προσπαθούσε να σκεφτεί ποιόν θα μπορούσε να πάρει τηλέφωνο και με τί λόγια να περιγράψει ότι συνέβη.
Η Μαργαρίτα και οι φίλες της, είχανε απομακρυνθεί λίγα μέτρα, αλλά δεν μπορούσαν να φύγουν. Δεν ήταν περιέργεια. Ήταν αυτή η αίσθηση ότι κάπου τον είχαν δει, από κάπου τον
ήξεραν, αλλά δεν μπορούσαν να θυμηθούν από πού.
Πλησίασαν για να μπορέσουν να βοηθήσουν τον άνθρωπο που προσπαθούσε να τηλεφωνήσει σε κάποιον πού να μπορούσε να εξηγήσει και να μην προξενήσει μεγαλύτερο κακό. Του πήραν το κινητό από τα χέρια και μπήκαν στις τελευταίες εξερχόμενες κλήσεις.
«Αντρέας», κάποιος φίλος του θα είναι σκέφτηκαν και πάτησαν για να πραγματοποιήσουν την κλήση.

Άστεγος χωρίς σπιτί ή άστεγος με σπίτι;;;

15

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 3:49 μ.μ.

Δεν ήξερα εάν έπρεπε να αναρτήσω το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά τελικά με επηρέασε τόσο πολύ, που ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Είναι πραγματικό αυτό που συνέβη, με προβλημάτισε πάρα πολύ, αλλά θα ήθελα να αφήσω τα σχόλια σε εσάς. Εγώ απλά θα περιγράψω το γεγονός...
Δίπλα ακριβώς απο το μαγαζί μας, υπάρχει ένα μικρός εκκλησάκι και γύρω του έχει μερικά παγκάκια και λίγη πρασινάδα. Είναι μεν, περιφραγμένο, αλλά υπάρχει ένα μικρό άνοιγμα, απο το οποίο μπορεί εύκολα καποιος να περάσει. Βλέπανε λοιπόν οι δικοί μου για κανά δυό μέρες, έναν άστεγο να πηγαίνει αργά το απόγευμα και να κοιμάται εκεί. Χθές το μεσημέρι λοιπόν, τον είδαν τυλιγμένο σε μπλέ σακκούλες να είναι ξαπλωμένος και να προσπαθεί απελπισμένα να κρύψει το σώμα του. Είχε ώρα αρχίσει η βροχή και ο καημένος είχε ήδη γίνει μούσκεμα.
Τελικά, η μαμά αποφάσισε να πλησιάσει να τον ρωτησει μήπως θέλει να μπεί στο μαγαζί, να ζεσταθεί λίγο, να στεγνώσει.
Πηγαίνοντας λοιπόν, βλέπει ένα νεαρό αγόρι, με πολύ γλυκή φυσιογνωμία και όσο πλησιάζε η μαμά, να προσπαθεί να κρυφτεί μέσα στις σακκούλες. Επειδή φοβόταν φοβισμένος αρκετά η μαμά του εξήγησε τί θέλει.
Το παλληκάρι της απάντησε ότι είναι γυμνός και της έδειξε τα ρούχα του που ήταν πεσμένα στο χώμα και της εξήγησε ότι είχε βραχεί μέχρι το κόκκαλο και γι'αυτο τον λόγο τα είχε βγάλει και προσπαθούσε να τυλιχτεί με τις σακκούλες.
Η μαμά πήγε και του αγόρασε μια φόρμα, ένα φούτερ και παπούτσια και του πήρε και φαγητό. Το πρόσωπο του λέει, δεν την φόβιζε και εξάλλου ήταν και μέρα μεσημέρι!
Αφού ντύθηκε, τον πήρανε στο μαγαζί, να φάει με την ησυχία του και πιάσανε την κουβέντα.
Το παλληκάρι τους είπε ότι τον έχει διώξει ο πατέρας του απο το σπίτι του γιατί είναι εθισμένος σε ναρκωτικές ουσίες........

Τα σχόλια δικά σας...
Πάνος
Ο Πάνος όλη αυτή την ώρα καθόταν στο περβάζι του παραθύρου του και περίμενε υπομονετικά το τηλεφώνημα του Αντρέα. Κοίταζε στον δρόμο τον κόσμο που περπατούσε και σκεφτότανε πόσο διαφορετικές είναι οι ζωές όλων αυτών των άγνωστων μεταξύ τους περαστικών.
Διαφορετικές εμπειρίες, διαφορετικές ζωές και όμως περπατάγανε κάθε μέρα στους ίδιους δρόμους χαμένοι στις σκέψεις τους.
«Είναι κρίμα», σκέφτεται.
«Να έχουμε κάθε μέρα τόσους διαφορετικούς κόσμους ακόμα και στο διπλανό διαμέρισμα και να μην μπορούμε να πούμε τίποτα παραπάνω από μια καλημέρα, όταν συναντιόμαστε στην είσοδο του σπιτιού»

Πάντα έτσι ήταν ο Πάνος, σκεφτόταν και επεξεργαζόταν το κάθε ερέθισμα που του έδινε η απλή, καθημερινή ζωή. Έτσι και τώρα, ενώ περίμενε ένα τόσο σημαντικό τηλεφώνημα, δεν μπορούσε να αφήσει στο περιθώριο αυτές τις σκέψεις. Εξάλλου, γνώριζε πως ακόμα και αν το σκεφτόταν έντονα, δεν θα άλλαζε κάτι.

Προσπάθησε να θυμηθεί την γνωριμία του με τον Αντρέα. Προσπάθησε να φέρει στο νου του, όλες τις στιγμές που είχανε περάσει μαζί. Και ήταν τόσα πολλά αυτά που είχανε ζήσει μαζί. Ένιωθε τόσο χαρούμενος που είχε έναν τέτοιο φίλο στην ζωή του.
Δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Όσο και να ήθελε να καταπολεμήσει την αγωνία, όσο
περνούσε η ώρα μεγάλωνε.
«Φίλε, σε περιμένω στο Σημείο», έστειλα μήνυμα στον Αντρέα, πήρε το κράνος τους, μάζεψε
τα κλειδιά βιαστικά από το πάτωμα και κατέβηκε στην μηχανή του.

Στάθηκε για ένα λεπτό να την κοιτάξει. Την είχε μεγάλο καμάρι αυτή την μηχανή, την είχε κερδίσει με το σπαθί του και δεν μπορούσε να την αποχωριστεί. Συμπονούσε όμως και την μάνα του, η οποία ανησυχούσε και γι’ αυτό τον λόγο δεν έβγαζε ποτέ το κράνος του. Δεν του είχε αρνηθεί ούτε μια στιγμή να ολοκληρώσει την επιθυμία του να αγοράσει μια μηχανή, δεν θα μπορούσε λοιπόν αυτός να της χαλάσει αυτή την μικρή χάρη που του είχε ζητήσει, φιλώντας του τα χέρια.

Σήμερα όμως είχε πολύ ζέστη και ήθελε να νιώσει πραγματικά ελεύθερος. Πέρασε το κράνος στο χέρι του και με απόλυτη προσοχή ξεκίνησε για το Σημείο. Εκεί θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τις σκέψεις του, να ημερέψει την αγωνία του και η ώρα θα περνούσε και θα συναντούσε τον Αντρέα.

Πέρασε έξω από ένα σχολείο, το τελευταίο πριν το δικό του και είδε τρείς κοπέλες αγκαλιασμένες να χαίρονται και να γελάνε.
«Μπράβο ρε κορίτσια», σκέφτηκε. «Συγχαρητήρια!».
Δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα.
Δεν είδε το αυτοκίνητο που ερχόταν επάνω του, ούτε άκουσε τις φωνές των περαστικών.
Το μόνο που ένιωσε ήταν κάτι ζεστό να κυλάει στο μέτωπο του…
~~~
Συνεχίζεται... 


Τα προηγούμενα θα τα βρείτε εδώ

Τί τραγούδι να σου πώ....

6

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 5:08 μ.μ.

Επειδή κάποιες φορές, τα τραγούδια είναι γραμμένα για όσα νιώθουμε και όσα σκεφτόμαστε...



Τι τραγούδι να σου πω που να σε ξέρει
Να' ναι εκεί όταν γελάς κι όταν φοβάσαι
Να' ναι εκεί όταν μεθάς κι όταν λυπάσαι
Κι όταν κρύβεσαι στης μοναξιάς τα μέρη

Τι τραγούδι να σου πω
Εκεί που πας
Να μη μοιάζει με κανένα
Μα να μοιάζει μ' όλα όσα αγαπάς

Τι τραγούδι να σου πω, που να' χει αέρα
Σαν κι αυτά μες τις κασέτες που' χουν λιώσει
Γιατί πάτησαν το χρόνο, σ' έχουν νιώσει
Πήραν σήκωσαν το φως κι εδώ το φέραν

Τι τραγούδι να σου πω, χωρίς ουσία
Να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι
Να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει
Να μην έχει ούτε λάμψη, ούτε αξία...

Μα να φέγγει στη δική σου καταχνιά...
Αντρέας
Ο Σεπτέμβρης μόλις μπήκε. Άφησε πίσω του ένα υπέροχο καλοκαίρι και τον προετοιμάζει για έναν πολλά υποσχόμενο χειμώνα.  Ένας χειμώνας γεμάτος από πολλές μικρές και διαφορετικές ζωούλες, οι οποίες όλες μαζί θα αποτελέσουν κομμάτια από αυτό το υπέροχο πάζλ που λέγεται Ζωή. Αυτή την στιγμή την περίμενε όλο το καλοκαίρι και τώρα που βρίσκεται μπροστά σε αυτό τον πίνακα ανακοινώσεων που θα του αλλάξει την ζωή, διστάζει να πλησιάσει. Οι αναμνήσεις του χώρου έχουν πλημμυρίσει το μυαλό και την καρδιά του και δεν θέλει να τις αφήσει. Οι αναμνήσεις δεν πρέπει να περιμένουν.

Απομακρύνεται με αργά, σταθερά βήματα και πλησιάζει στις κερκίδες. Ανεβαίνει στο πιο ψηλό σκαλοπάτι, κάθεται απαλά και στρίβει ένα τσιγάρο. Ο καπνός που πέφτει από τα χέρια του, του θυμίζει την άμμο της κλεψύδρας. Κυλάει αργά και αφήνει τον χρόνο να περνά. Και δεν φοβάται πια. Ο χρόνος είναι στα δικά του χέρια και μπορεί να τον χειριστεί όπως εκείνος θέλει.

Ανάβει το τσιγάρο και θυμάται κάτι που το είχε πει ο Πάνος. Ο ψηλός, μελαχρινός Πάνος που όλα τα κορίτσια ήταν ερωτευμένα μαζί του. Ο Πάνος που ήταν πάντα μαζί του και στα εύκολα και στα δύσκολα. Ο Πάνος που τώρα δεν ήταν εκεί. Είχε πάρει για ακόμα μια φορά την μηχανή του και τον περίμενε στο Σημείο. Εκεί που πάντα έδιναν ραντεβού για τις πιο σημαντικές στιγμές τους.

«Φίλε, όταν κοιτάω το τσιγάρο που σιγοκαίει, περνούν μπροστά από τα μάτια μου, οι πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου».
Τώρα μπορεί να δει πόσο δίκιο είχε!

Βρίσκεται στο σχολείο που γνώρισε τον πρώτο του πραγματικό έρωτα. Τον Έρωτα που κάνει τα χέρια σου να ιδρώνουν και την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σου. Θυμάται τα σαν από στάχυ πλασμένα μαλλιά της. Πέρναγε δίπλα του και μια μυρωδιά γιασεμιού, τρύπωνε στα πνευμόνια του. Και έπαιρνε βαθιές ανάσες για να χορτάσει όσο μπορεί από εκείνη.
Εκεί στις κερκίδες που κάθεται τώρα, γνώρισε και τον πόνο από Έρωτα. Μέσα από δύο γαλάζια, ψυχρά μάτια. Τότε δεν ήθελε να το πιστέψει. Έκλεισε ερμητικά τα αυτιά του και δήλωσε άρνηση σε όσα του έλεγε. Δεν ήταν εκείνη που του μιλούσε έτσι.

Στην πίσω αυλή έκανε το πρώτο του τσιγάρο. Καθόταν με καμιά δεκαριά ακόμα συμμαθητές του. Όλοι ντυμένοι με ξεβαμμένα παντελόνια και τα δάχτυλα παγωμένα από το κρύο. Εκεί στην πίσω αυλή γνώρισε τον Πάνο. Σαν τώρα το θυμάται. Ο Πάνος ήταν πάντα μόνος του, μακριά από όλους. Και έβλεπες στο βλέμμα του κάτι ιδιαίτερο, κάτι ξεχωριστό. Σαν να ήξερε ένα μυστικό,  τόσο μεγάλο και τόσο σημαντικό και κανείς άλλος δεν έπρεπε να το μάθει. Και γνωριστήκανε και μοιραστήκαν  μαζί το μυστικό.

Σε αυτό το σχολείο έζησε τα τρία πιο όμορφα χρόνια της ζωής του και τώρα έπρεπε να τα κλείσει όλα αυτά σε ένα κουτάκι του μυαλού, να φυλάξει το κλειδί στην καρδιά του και να προχωρήσει για το επόμενο κεφάλαιο της ζωής του.

Έσβησε το τσιγάρο, ένας βαθύς αναστεναγμός ξέφυγε από τα σωθικά του, σηκώθηκε και με πιο βιαστικά βήματα πλέον προχώρησε προς την έξοδο. Εκεί που ήταν αναρτημένοι οι βαθμοί του από τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, εκεί που τον περίμενε μια νέα ζωή, ίσως και σε μια νέα πόλη, με καινούριους ανθρώπους, καινούρια  στέκια, καινούριες στιγμές, ένα καινούριο κουτάκι στο μυαλό του και στην καρδιά του.

~~~
Μαργαρίτα
Την ίδια ώρα, την ίδια ακριβώς στιγμή, λίγα τετράγωνα πιο πέρα, σε ένα άλλο σχολείο, η Μαργαρίτα χοροπηδούσε ήδη και αγκαλιαζόταν με τις κολλητές τις. Είχανε όλες περάσει στην Αθήνα, στις σχολές που θέλανε και βλέπανε τα σχέδια που κάνανε όλο το καλοκαίρι να γίνονται πραγματικότητα. Σχέδια για την φοιτητική τους ζωή, σχέδια για το πώς θα φτιάχνανε τα σπίτια τους, αγωνία για την νέα πόλη. Τα είχανε κανονίσει όλα! Ή σχεδόν όλα, αλλά δεν ήταν αυτό που τις απασχολούσε τώρα.

Η χαρά διαδέχθηκε σιγά σιγά μια μελαγχολία. Η Μαργαρίτα θα άφηνε το σπίτι της, την αγαπημένη της οικογένεια, τον λατρεμένο της αδερφό. Θα ήταν δύσκολα μακριά τους. Η κατάσταση του αδερφού της, μέρα με την μέρα επιδεινωνόταν και οι γονείς της δύσκολα τα έβγαζαν πέρα.

Διχάστηκε ανάμεσα στην ζωή της και ανάμεσα στην αγάπη για τον αδερφό της. Πέρασαν δύσκολα χρόνια, άγριες εμπειρίες για ένα παιδάκι που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε τόσα προβλήματα. Έμαθε από πολύ μικρή ηλικία τι σημαίνει καρκίνος, τις παρενέργειες τις χημειοθεραπείας, τα γεμάτα οίκτο βλέμματα των συμμαθητών της. Όμως εκείνη έμαθε να αντιστέκεται και να στέκεται δυνατή σε όλα αυτά για να μπορεί έτσι να βοηθάει τον αδερφό της. Μαζί στην ίδια τάξη από την Α’ Δημοτικού, μάθανε μαζί να αντιμετωπίζουνε τα πάντα. Στο Λύκειο όμως όταν έμαθαν για την ασθένεια του αδερφού της, τα πράγματα δυσκόλεψαν.

Εκείνο το πρωί της κόστισε πολύ. Έπρεπε να πάει μόνη  της στο σχολείο, καθώς ο οργανισμός του Νίκου είχε εξασθενίσει πολύ για να μπορεί να παρακολουθήσει τα μαθήματα του. Όλοι την ρωτάγανε τι συμβαίνει και όταν τους έλεγε ότι ο αδερφός της θα κάνει πλέον τα μαθήματα στο σπίτι την κοιτούσαν έκπληκτη. Ένιωθε ότι περίμεναν να ακούσουν ότι πέθανε. Και θύμωνε.. θύμωνε πολύ. Έμαθε όμως ακόμα και σε αυτό να στέκεται αγέρωχη, να υψώνει το ανάστημα της και να μην επιτρέπει σε κανέναν να μπαίνει βαθιά στην καρδιά της και να την πονάει.

Οι φίλες κατάλαβαν αμέσως τις σκέψεις της. Την κράτησαν στην αγκαλιά τους και της υποσχέθηκαν ότι όλα θα πάνε καλά. Και εξάλλου τι ήταν η Αθήνα από την Πάτρα; 
Τρείς ωρίτσες.
~~~

Συνεχίζεται...



Σε ευχαριστώ Μαράκι που με έπεισες....

Πίσω στα σχολικά θρανία

19

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 8:35 μ.μ.



Σήμερα ήταν η πρώτη μερα του τελευταίου εξαμήνου στο μεταπτυχιακό...Με αυτή την σχολή έχω χάσει λίγο την αίσθηση του χρόνου..
Εξάμηνο = Έξι μήνες. Ξεκινάς Οκτώβριο και τελειώνεις Απρίλη.. Σωστά???
Λάθος!
Ξεκινάς Οκτώβρη και τελειώνεις Φλεβάρη!
Ας έχει...
Ειδικότητα λοιπόν καταλήξαμε στο HR.
Ενδιαφερόταν φαίνεται.. Θα δείξει.. Ευτυχώς οι 2 καθηγητές που είχα σήμερα είναι και γαμώ τα παιδιά.. Και την πλάκα σου θα κάνεις, και χαλαρός θα είσαι και θα μάθεις!
Γενικά σαν τμήμα έχουμε δέσει πάρα πολύ παρά το γεγονός ότι οι ηλικίες μας είναι ευρέω φάσματος μεταξύ 25 και 46!!!! Έχουμε όμως πολύ καλή χημεία και αυτό μάλλον περνάει και στους καθηγητές.

Τρίτη και Πέμπτη λοιπόν, φοράω την ποδιά μου. παίρνω την σάκα μου (μα σκληρή πλάτη για να μην πάθει και τίποτα η μεσούλα μου), το κολατσιό της μαμάς και ξεκινώ...

Και πλέον η ορκομωσία φαντάζει πιο κοντά όσο ποτέ!!!

Θα ντυθούμε κι εμείς με αυτά τα ωραία μακριά φορεματάκια, θα βάλουμε τα καπελάκια μας και θα τα πετάξουμε στους ουρανούς....


 Πόσο το ζήλευα στις ταινίες!!!


 Καλή μου αρχή λοιπόν και καλές βουτιές στην γνώση (με κλειστή μύτη όμως, πειράζει;;......)

Μπούρου Μπούρου

15

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 12:08 μ.μ.


Ρημάδες λέξεις...
Πού σκ@τ@α έχετε κρυφτεί;;;;;;;;

Και τί μπορώ δηλαδή να καταλάβω απο το "παιδι, άλογο, φώς"....



Ψάχνω, ψάχνω, θα το βρώ....

Οκτώβριος... Μήνας αφιερωμένος στον Καρκίνο το μαστού

10

Posted by next_day | Posted in | Posted on 7:52 μ.μ.

Με αφορμή την ανάρτηση της Κοκκινοσκουφίτσας σχετική με τον καρκινό του μαστού και επείδη είμαι κι εγώ απο αυτούς που έχασε κάποιον δικό του, σκέφτηκα να βάλω κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι στήν προσπάθεια πρόληψης του συγκεκριμένου είδους καρκίνου.
Έχασα κι εγώ την νονά μου απο καρκίνο του μαστού..Αρχικά στον μαστό ήταν, μετά έφτασε παντού...Η μητέρα μου έχασε την μητέρα της σε ηλικία 11 χρονών απο καρκίνο του μαστού... Δύο γυναίκες, νέες και οι δύο...
Κι εγώ και  η μητέρα μου, κάνουμε ψηλάφιση μαστού μόνες μας και τακτικά επισκεπτόμαστε και τον γιατρό μας...
Αυτό όμως που θέλω περισσότερο να καταθέσω σε αυτό το πόστ, δεν είναι οι πρσωπικές μου εμπειρίες, αλλά στοιχεία....
Στοιχεία για την ασθένεια, για τους τρόπους πρόληψεις, για όλα τα βασικά και απλά πράγματα που πρέπει να γνωρίζει μια γυναίκα!

Πρώτο και βασικό στοιχείο... Εάν ο καρκίνος του μαστού διαγνωστεί έγκαιρα, τότε το ποσοστό επιβίωσης αγγίζει το 95%!!!! ΄Και μόνο αυτός ο αριθμός θα πρέπει να ήταν ισχυρό κίνητρο για την πρόληψη!

Ενας βασικός κανόνας προληπτικού ελέγχου, είναι ότι η ψηλάφιση θα πρέπει να συνδιάζεται και με την τακτική επίσκεψη στον γιατρό μας καθώς και η μαστογραφία, αφού η συγκεκριμένη εξέταση μπορεί να ανιχνεύσει πολύ μικρούς όγκους και ο γιατρός μας μπορεί να εντοπίσει όγκους που δεν απεικονίζονται στην μαστογραφία.

Περισσότερες λεπτομέρειες μπορούν όλες οι γυναίκες να βρούν στο διαδύκτιο και φυσικά μια πλήρης ενημέρωση απο έναν έμπειρο γιατρό είναι η καλύτερη μέθοδος πρόληψης!

Τέλος, θέλω να τονίσω ότι όλες οι γυναικές πρέπει να είναι ενημερωμένες όχι μόνο για τις ίδιες, αλλά κα για τις κόρες τους.... Αυτές είναι που πρέπει να δώσουν το παράδειγμα, σε όλα τα κορίτσια.

Δείτε κι ένα βίντεο απο την Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία που μπορεί να βοηθήσει πολλούς!


Ε ναι, λοιπόν...θα το πώ!!!

17

Posted by next_day | Posted in | Posted on 3:43 μ.μ.

Είμαι ζηλιάρα πολύ...
Πολύ ζηλιάρα!!!
Scared

Τόσο καιρό έχω το μπλογκάκι και κανείς μα κανείς δεν μου έχει δώσει ένα βραβειάκι...

Sad

Άντε λοιπόν...περιμένω το πρώτο μου βραβείο που κάποιος απο όλους εσάς θα μου δώσει έτσι αυθόρμητα...

Nerd

Καλό ΣΚ να έχουμε παιδάκια!!!!

Η λεκτική επαλήθευση

7

Posted by next_day | Posted in | Posted on 2:42 μ.μ.

Κοίτα να δείς τώρα τι μου ήρθε...

Θες να κάνεις τρελίτσες, χαδάκια, σεξ, έρωτα, όπως θες πές το, με τον δικό σου ή την δικιά σου... Έχεις κάνει όλες τις ετοιμασίες, έχεις έρθει στο ανάλογο mood, έχεις βρεί ακριβώς τί θές να πείς και τί να κάνεις και όταν πάς να κάνεις το τελευταίο βήμα προς την ελευθερία.... Λεκτική Επαλήθευση!!!!!!

Κάθεσαι στον καναπέ σου, πίνεις το καφεδάκι σου, έχεις κι ένα πιάτο κουλουράκια..Λίγο πριν αδειάσεις το πιατάκι, αντιλαμβάνεσαι ένα μικρό πονάκι εκεί στην κοιλίτσα που έχουν πέσει τα κουλουράκια.. Στιγμιαία αναρωτιέσαι πότε αγόρασες αυτα τα ρημάδια και απο πότε έχει λήξει το γάλα στο φραπέ... Αστραπιαία πετάγεσαι, ανοίγεις το ανεμιστηράκι να μην σκάσεις κιόλας, κι λίγο πρίν την απόλυτη ανακούφιση..... Λεκτική Επαλήθευσ!!!!

Τα έχεις πάρει τρελά με τον μ@λ@κα συνάδελφο, σου έχει κάνει τρομερή επίθεση τις τελευταίες μέρες και τον περιμένεις στην γωνία.. Σου δίνεται η ευκαιρεία, σηκώνεις τα μανίκια, ανοίγεις το βοθράκι με όσα έχεις μαζεμένα και..... Λεκτική Επαλήθευση!!!!
Δύσκολη μέρα η σημερινή.
Η ώρα είναι μόνο 10 κι εγώ κουτουλάω..είπα όμως να μπώ να γράψω λίγα πράγματα..
Απο το πρωί στο τρέξιμο..
Η μαμά χάλια...
Δεν ξέρουμε εαν έχει οξεία τενοντίδα ή ρήξη στον ώμο....προς το παρόν πρέπει να φύγει όλο το πίον που έχει μαζευτεί στο χέρι της...
Τα σχέδια για το υπέροχο σκ που σχεδιάζα ακυρώθηκαν..
Έχω ανοίξει τον τσελεμεντέ, έχω φορέσει τσεμπέρι και έχω αποκτήσει τρίτο χέρι το ξεσκονόπανο..Για όλα φταίει ο ωραιότατος κατα τα άλλα νάρθηκας που έχει τυλίξει όλόκληρο το δεξί χέρι της μαμάς...
Στο γραφείο οι γνωστές μ@λ@κίες που γίνονται πάντα, μόνοπυ τώρα τς παίρνω πιο προσωπικά, γιατί όπως και το κάνουμε ενώ όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει αδικία, είναι αχώνευτη η ρουφιάνα...
Μέσα σε όλα έχω και κάτι δέκατα που μου έχουν σπάσει τα νεύρα, μάλλον απο την ένταση των ημερών θα είναι...
Πού θα πάει θα περάσει κι αυτό..

Τέλος οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ και ένα ακόμα πιο τεράστιο συγνώμη...

Ευχαριστώ όλους εσάς που ερχόσαστε εδώ και με γεμίζετε με γλκά λόγια και είστε δίπλα μου...
Και ένα συγνώμη που δεν έχω καταφέρει να περάσω απο όλους εσάς...
Σας διαβάζω κάθε μέρα, με ταξιδεύετε, αλλά δεν έχω τον χρόνο να σας απαντήσω...

καλό βραδάκι να έχουμε...

Προσπαθώ να σκεφτώ ένα τραγουδάκι να βάλω να ανέβει λίγο η διάθεση, αλλά ούτε καν αυτό σε αυτό δεν μπορώ να καταλήξω... Οπότε σας καληνύχτω με ένα γλυκό φιλί!!

Τα συναισθήματα

5

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:42 π.μ.

Φόβος


Πένθος





Αγάπη









 Ένας κοινός παρανομαστής.....

Σου κόβουν την ανάσα...

Τα ζώδια και η αλλαγή λάμπας!

9

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 2:11 μ.μ.


ΚΡΙΟΣ  : Προσπαθώντας να βγάλει την λάμπα, ξεχαρβαλώνει και το ντουί. Αγανακτισμένος ξεριζώνει το καλώδιο και φεύγει.

ΤΑΥΡΟΣ : Λάμπα; Πόσο κάνει μια λάμπα; Και που μπορείς να την αγοράσεις; 

ΔΙΔΥΜΟΙ : Θα ανάψει ένα φακό και θα συνεχίσει να μιλάει στο τηλέφωνο.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ : Όταν πεισθεί ότι η λάμπα είναι οριστικό παρελθόν, θα την αφήσει στη θέση της για να του θυμίζει τις έντονες στιγμές που πέρασαν μαζί.

ΛΕΩΝ  : Πρώτα παίρνοντας το κατάλληλο ύφος θα βγάλει ένα λογύδριο για το δράμα της καμένης λάμπας. Ύστερα, και μέσα σε μια επιβλητική τελετή εγκαινίων, θα φωνάξει έναν Παρθένο για να κάνει την αλλαγή, ενώ αυτός, από μακριά για να μη σκονίζεται, θα εποπτεύει.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ : Θα κλείσει τον γενικό και θα πάρει μια καρέκλα, αφού πρώτα βάλει εφημερίδες για να μη λερώσει. Στη συνέχεια θα καθαρίσει το ντουί με οινόπνευμα και βαμβάκι και την λάμπα με υγρό πανί που δεν αφήνει χνούδια. Ακολουθεί πιάσιμο της λάμπας με χαρτομάντηλο και βίδωμα. Τελειώνοντας: απολύμανση της λάμπας εκ νέου, φύλαγμα της παλιάς για πιθανή αξιοποίησή της, η καρέκλα στη θέση της και μετά από δύο ώρες όλα είναι στην εντέλεια.  

ΖΥΓΟΣ : Ακόμα συσκέπτεται γιατί δεν έχει αποφασίσει το σχήμα και το χρώμα της λάμπας.  
ΣΚΟΡΠΙΟΣ : Θα βγάλει επιτέλους τα μαύρα γυαλιά του.

ΤΟΞΟΤΗΣ : Αφού διαβάσει τα πάντα για τις λάμπες φθορισμού, τα ευγενή αέρια, τα φωτόνια, τα Θεοφάνεια και τον Φλάς Γκόρντον, θα προεκτείνει το καλώδιο της λάμπας του διπλανού δωματίου.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ : Πρώτα θα περιμένει το πόρισμα της πραγματογνωμοσύνης. Ύστερα θα υποβάλει γραπτή αίτηση, δήλωση με χαρτόσημο, αριθμό πρωτοκόλλου κ.λπ. Θα περιμένει δυο τρεις μέρες για να την εγκρίνει και τελικά θα αναθέσει την εργασία σε ειδικό τεχνικό.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ : Θα ζητήσει την συγκατάθεση της λάμπας για την αλλαγή. Μετά την άρνησή της, θα συντάξει «το μανιφέστο του ηλεκτρολόγου» και θα την καταργήσει.

ΙΧΘΥΕΣ : Ποια λάμπα; Δεν βλέπω τίποτα!


Εγώ είμαι Τοξότης!
Και μπορώ να πώ ότι έπεσε μέσα!

Εσείς;;;;

Καλή εβομάδα!
Θα απαντήσω στα σχόλια σας, δεν σας έχω ξεχάσει, απλά τρέχω και δεν φτάνω!!!
Φιλί γλυκό σε όλους!!!


Και η βροχή....

8

Posted by next_day | Posted in | Posted on 8:51 μ.μ.

έγινε δάκρυα.....



και τώρα πώς σταματάνε;;;

πώς στερεύουν;;;

πώς σταματάνε τα πάντα να σε πονάνε;;;

Ατλαντίς Pure Rock

9

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:19 μ.μ.

Για όσους τον ακουσαν..
Για όσους ξενύχτησαν μαζί του..
Για όσους τον θυμούνται...

Για να μην κουράσω και φορτώσω πολύ την σελίδα με τα πολλά βιντεάκια απλά παραθέτω τα links απο το youtube και μερικούς αντιπροσωπευτικούς κατά την γνώμη μου στίχους...

Όλα αυτά για σένα, 4 εποχές... "τα λόγια μου φτηνά σαν το ποτό, σαν τσιγάρα που τελειώνουν ένα ένα, κι όλα αυτά για σένα...μα δεν μπορώ να τρέξω,μα δεν μπορώ να 'ρθώ, σαν να είναι ένα τεράτιο ψέμα, απόψε σαν φίλοι τελειώνουμε εδώ..."

Όρκος, μέντορες... "ο έρωτας τραγούδι κι εσύ η μουσική, αδειάζει η καρδιά μου μακριά σου, ενω κάθε στιγμή κοντά σου φαντάζει μαγική... Πάντα εδώ θα μένω να σε περιμένω, τι κι αν είσαι σε μία άλλη αγκαλιά"...

Αλήτικα,  Ριφιφί... "..και αλήτικα, αλήτικα ο χρόνος μου κυλάει, μια παραίσθηση μια αίσθηση με φέρνει και με πάει...τα όνειρα μου προσευχή και τα λάθη μου σημάδια δίνουν χρώμα στην ζωή..."

Άρωμα,  μάσκες.. "Πιο δυνατό απ'το πάθος του ανέμου, απο την οργή των θεών.. Ζαλίζει όταν θα σβήσουν τα φώτα το άρωμα της, το σκοτάδι τρυπά, λόγια πολλά σαν μια αντανάκλαση που σβήνει όπως το φώς την σκιά,.. Νύχτες τρελές εκεί στα κάστρα που γυρνούσαμε μαζί μέχρι χθές..Θέλω να πώ στην ψυχή μου πως υπάρχω, είμαι εδώ"

Διακοπές στο Σεράγεβο, Magic De Spell..."Φώναξε, η ζωή μας χάνεται,πάει...Διάλυσε την σκόνη που σκεπάζει το φώς, ο θάνατος διακοπές στο Σεράγεβο πάει...Ξύπνησε, στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρώς"

Κάνω μια ευχή,  Εξόριστοι... "Κάνω μιαν ευχή, ξανά να 'ρθείς..Αν με αναζητήσεις θα με βρείς... Δίχως να σκεφτείς έλα πάλι κοντά..στην δική μου ζωή, στην δική μου αγκαλιά..."

Φίλα με, Ριφιφί... "Τί πιο όμορφο σε αυτή την ζωή απ'την λάμψη των δικών σου ματιών..τί πιο όμορφο και πιο λαμπερό σε έναν κόσμο που φοβάται το φώς..."

Για σένα φίλε,  ΟΝΥΞ... "Για σένα φίλε απόψε σκέφτομαι, απόψε κάθομαι και τραγουδάω..για σένα φίλε τώρα αισθάνομαι και μες στο σώμα μου πια δεν χωράω..Απόψε φίλε, σου το χρωστάω, είσαι αλλού μα σε πονάω..αν με ακούς δεν σε ξεχνάω..."

Όλης της γης τα μυστικά,  De Facto.. "Κι ήρθε εκείνη η νύχτα με ανάσα βαριά, μου είπε λόγια σκληρά.. στα μάτια μην με κοιτάς, γιατί φεύγω και πάω στης λύπης την γή, ξέρει μόνο η δική μου ψυχή.."

Όμορφη πόλη, Ψόφιοι Κοριοί.... "Καλή η παρέα μα κι αυτή αραιώνει, κάποιοι θα φύγουν, θα μείνουμε μόνοι...Όμορφη πόλη με μια σκέψη την ώρα μας περνάμε.. πώς θα φύγουμε απο εδώ κι ας είναι πίσω να γυρνάμε..."

Εμένα οι φίλοι μου, Magic De Spell..."Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά, εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντομένα... Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά, που κάνουν τραμπάλα σε ταράτσες ετοιμόροπων σπιτιών..φτιάχνουν δρόμους κι ενώνουν ερήμους.."

Θα βάλω τα δυνατά μου,  Δυτικές συνοικίες... "Θα βάλω τα δυνάτα μου, μαύρη πέτρα θα ρίξω στο παρελθόν,δεν θα προδώσω ξανά τα ονειρά μου, την ζωή μου στα σκουπίδια εγώ δεν πετώ"

Ατλαντίς, Ξύλινα Σπαθιά..."Μου είχες πεί πως θα ρθείς και ήρθες, ατλαντίς στον βυθό φωτισμένα άρματα...στο νησί τις γαλάζιες νύχτες, μες στα bar τα παιδιά σε κοιτάνε ανύποπτα..με ρωτάν από πού να ήρθες, δεν θα πώ ποτέ σε κανέναν τίποτα..."

Καινούρια Ζάλη, Τρύπες.. "Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός, σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει, μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ..κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με την σκόνη... πες μου ποιόν φόβο αγάπησες πάλι, ποιές λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγούν, ποιός άνεμος σε παίρνει πιο μακριά απο εδώ, ποιοί δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη.."

Μέρες αργίας, Διάφανα Κρίνα... "Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει...Γονιός δεν θα είναι να μου πεί σήκω και ντύσου, καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει...Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με κρίνει, δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου, θα έρθει την ώρα που σπαράζεται το φώς μου..."

Στιγμές, Πράσσειν Άλογα..."Είναι κάτι στιγμές, που σαν σύννεφα χάνονται στον ουρανό.. Πρόσωπα αγαπημένοι, πρόσωπα λατρεμένα που αφήνουν κενό..Ένας κόμπος το στήθος σου σφίγγει και είναι τόσο βουβή η ανάσα σου...κάποιες ώρες που θα ευχόσουν να ήσουν θεός.."

Η νύφη που φορούσε μαύρα, Είλωτες..."Κάποτε βρήκα κι εγώ μια τρελή να παντρευτώ, μια γυναίκα ουρλιαχτό που στο γάμο εμφανίσθει με μαύρο νυφικό κι ουίσκι, κόντεψα να τρελαθώ...Η νύφη που φορούσε μαύρα και αγαπούσε τα σκοτάδια, αλλά μπορούσε να σε φωτίσει, με ένα φιλι της να σ'αναστήσει.."

Ο Μπάμπης ο Φλού,  Π. Σιδηρόπουλος..."Μια ιστορία θα σας πώ για τον Μπάμπη, τον Μπάμπη τον φλού..Πάντα πιώμενος κι άνεργος ήταν ωραίος ο Μπάμπης ο Φλού... Μουρμουράει μόνος και διαρκώς σου έλεγε Φλού φίλε μου όλα είναι Φλού"

Το παυσίπονο, Μωρά στην Φωτιά..."Δως μου το παυσίπονο μου  τώρα, γιατρέ μου το μωρό μου έχει φύγει...Πες μου ποιός είμαι, τί κάνω εδώ..άνθρωποι γύρω κοιτάνε τον τρελό..."

Νάυλον ντέφια και ψόφια κέφια, Σπυριδούλα... "400 δρχ ζητάς να μου παίξεις παλιά τραγουδάκια..μου θρονιάστηκες σαν κερατάς σε αρτίστικα μπαρ στα κολωνάκια...με σκεπάζει με σάβανο και την νύχτα μου σπάς με ψόφια κέφια..."

Και για το τέλος.....

Διαμαντένια Προβλήτα, Ενδελέχεια..."Να τα όνειρα, πάρτα, τώρα πάνω σε κάρτα θα χτυπάμε αυτά που αγαπάμε..να τα όνειρα κοίτα, διαμαντένια προβλήτα σε μια λίμνη στην άκρη του κόσμου... "(ναι, από έδω έκλεψα τον τίτλο!! ;) )

Αξίζουν να τα ακούσετε αν έχετε την υπομονή!
Κι όσοι θυμηθούν κι άλλα, εδώ είμαστε να ταξιδέψουμε μαζί...

1 χρόνος

19

Posted by next_day | Posted in | Posted on 9:47 π.μ.

Επειδή ζήλεψα που όλοι γιορτάζετε τα μπλόγια σας, είπα κι εγώ να βρώ κάτι να γιορτάσω!
Τελικά εκεί που ετοιμαζόμουνα να γράψω για άσχετους αριθμούς πόστ και σχολίων και άλλα τέτοια, ανακάλυψα ότι τελικά κι εγώ γιορτάζω!
Ακριβή ημερομηνία δεν γνωρίζω να σας πώ!
Έχω κάνει πολλές αλλαγές, έχω έρθει και έχω φύγει περίπου 1598 φορές, έχω αλλάξει 532 σπίτια, 895 φορές διακόσμηση και άλλα πολλά τέτοια χαρούμενα!
Γιορτάζω λοιπόν κι εγώ και σας κερνάω τουρτίτσα!!!