Μετακόμιση....Φάση 3!

2

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 1:16 μ.μ.

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα στο παλιό σπίτι... Αναπολώ όλες τις στιγμές που πέρασα εδώ..... Ήρθα σε αυτό το σπίτι τον Σεπτέμβρη που θα πήγαινα 3η Γυμνασίου... Πολύ κλάμα που έφευγα απο την παλιά μου γειτονιά...Έχανα όλους τους φίλους μου, άλλαζα σχολείο, άλλαζα γειτονιά και το μόνο που έπαιρνα μαζί μου ήταν το καναρινάκι μου, ο Πίπης!!!!!!!

Μπήκαμε λοιπόν στο νέο σπίτι, οι δίκοι μου χαίρονταν γιατί είχαμε μεγάλη βεράντα κι έγω μόνο σχολείο και σπίτι, αφού θεωρούσα ότι κανένας απο τα καινούρια παιδιά που γνώρισα δεν μπορούσε να αντικαταστήσει τους παλιούς μου φίλους!!!!!!

Μόνο ο Πίπης μου, μου έκανε παρέα, ο οποίος μετά απο κανά μήνα ψήφησε!! Εγώ τότε θύμωσα παρά πολύ με τους δικούς μου, που αλλάξαμε σπίτι, γιατί πίστεψα ότι ο Πίπης πέθανε απο ψυχολογικούς παράγοντες, επειδή άλαλξε κι αυτός περιβάλλον!!!!!!!!!!

Τελικά, αργότερα, βρήκαμε στις τροφές που του πήραμε ότι δεν ηταν καλά καθαρισμένες και είχαν πέτρες!!!! Πέρασε ή πρώτη δύσκολη χρονιά, μπήκα στο Λυκείο κι εκεί συνήλθα αρκετά...Άρχισα να προσαρμόζομαι πλήρως, να κάνω νέες φιλίες και να αγπάω την νέα μου γειτονιά!!! Τα 3 χρόνια του Λυκείου πέρασαν πολύ γρήγορα!!!

Ήρθε η χρονιά των πανελληνίων και μαζί με αυτές και ο πρώτος μεγάλος έρωτας της ζωής μου!!! Έδωσα και δεύτερη φορά πανελλήνιες, και πέρασα στην σχολή που ήθελα!!! Ωραία χρόνια!!

Και πάλι νέες φιλίες, πολλές απο τις οποίες έχω ακόμα κρατήσει.... Αγωνία τα πρώτα 2 εξάμηνα για την εξεταστική, μετά χαλαρά, αφού και τα SOS θέματα είχαμε μάθει και ειδικοί στα σκονάκια είχαμε γίνει!!!!!!!! Στο 3ο έτος της σχολής αποφάσισα να δουλέψω..Ο λόγος ήταν, μια ερωτική απογοήτευση!!Είχα χωρίσει και αποφάσισα να κάνω εργασιοθεραπεία!!!!!


Έφτασε και η σχολή στο τέλος της και η ζωή άρχισε να μπαίνει σε μια ρουτίνα! Δουλειά, σπίτι, βόλτες, ταξιδάκια!!!!!


Πριν απο 1,5 χρόνο, έχασα έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου... Με συγκλόνισε ο θάνατος αυτός..... Υπήρξαν κι άλλοι στην διάρκεια αυτών των χρόνων, αλλά έφυγαν μεγάλοι άνθρωποι, η ζωή είχε κανονικούς ρύθμους.. Ο τελευταίος όμως ήταν εντελώς "εκτός προγράμματος"..... Ευτυχώς μέσα σε όλα υπήρξε ο άνθρωπος που με στήριξε και ήταν δίπλα μου και εύχομαι να είναι για το υπόλοιπο της ζώης μου..


Ο πραγματικός έρωτας!!!!


Η ζωή συνέχιστηκε κανονικά, με τις δυσκολίες τις, τα γέλια, τα κλάμματα, την ευτυχία....

Και τώρα αλλάζουμε σπίτι!!!

Πάμε στο δικό μας σπίτι!!!

Εύχομαι και ελπίζω, ότι θα μας βρούν πολλές χαρές..Αναπόφευκτες οι λύπες, ελπίζω μόνο να μην αφήσουν βαθιές πληγές στην ψυχή.....

Καλή μας μετακόμιση λοιπόν και απο εδώ και πέρα μόνο χαρές!!!!!


Υ.Γ. 1) ο μπαμπάς ακόμα δεν μπήκαμε στο σπίτι, ήδη περιμένει να ακούσει τα εγγόνια του να γελάνε και να τρέχουνε πάνω κάτω στις σκάλες!!!!


Υ.Γ.2) έχω ξετρελαθεί με το ασανσέρ μέσα στο σπίτι!!!!! Δεν το είχα ξαναδεί σε άλλο σπίτι και κάθε φορά που πάω για κάποια δουλειά, κάνω βόλτες πάνω κάτω!!!!!


Υ.Γ.3) θα έχω επιτέλους τον εντελώς δικό μου χώρο!!! Έναν ολόκληρο όροφο!!!!!

Το ημερολόγιο ενός απεργού πείνας

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 9:48 π.μ.

Αντιγράφω αποσπάσματα απο το περιοδικό Ταχυδρόμος......



3 Νοεμβρίου : Πρώτη μέρα απεργία πείνας. Υπάρχουν άθρωποι που τρώνε και απέχουν απο την αγώνα μας, αλλά δεν μας προκαλούν. Προσπαθούν να τρώνε κρυφά και να μας σέβονται.





4 Νοεμβρίου : Νερό και καφές. Η πέινα με θερίζει. Η δικηγόρος μου προπαθεί να με πείσει να πίνω τουλάχιστον χυμούς. Θα μου κάνουν καλό. Είμαι μια χαρά προς το παρόν.





5 Νοεμβρίου : Το στομάχι μου πάει να σπάσει απο τον πόνο. Το φαγητό δεν φεύγει στιγμή απο το μυαλό μου. Ηδη άρχισαν την περιφορά ταψιών στους θαλάμους για να μας κάνουν να λυγίσουμε. Πόσο βλάκες που δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι μας πεισμώνουν.





6 Νοεμβρίου : Τέταρτη μέρα και συνέβη κάτι περίεργο. Το στομάχι μου έχει κλείσει. Δεν ζητά τόσο επίμονα φαγητό. Αισθάνομαι να ζαλίζομαι λιγάκι. Ισως θα έπρεπε να ξεκουράζομαι περισσότερο τώρα. [.......]Έχουμε δίκιο και έχουμε στο πλευρό μας ελεύθερους. Έτσι όπως τους άκουγα πρέπει να ήταν πολλοί. Πάω για ύπνο.





7 Νοεμβρίου : Η πείνα δεν ξεχνιέται. Πρέπει να κάνω κάτι για να ξεχαστώ. Ένα ζεστό μπάνιο θα με ανακούφιζε. Για ακόμη μια φορά το νερό είναι παγωμένο. Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;





8 Νοεμβρίου : Το σώμα μου ζητάει τρφή. Νιώθω αδυναμία στα πόδια και ζαλίζομαι. Έχω επισκεπτήριο απο την δικηγόρο μου. "Τί έφαγες σήμερα;", την ρωτάω. "Έλα τωρα", μου λέει "δεν θα μιλήοσυμε για μένα". Το ήξερα πως δεν θα μου απαντούσε, αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ να μην ρωτήσω. Άλλωστε το κάνω κάθε μέρα και παίρνω πάντα την ίδια απάντηση.





9 Νοεμβρίου : Μαθαίνω πως τρείς Κούρδοι στις φυλακές των Τρικάλων εχουν ράχει τα στόματα τους. Διαμαρτύρονται μαζί μας μετον δικό τους τρόπο. [.....]





10 Νοεμβρίου : Πόσοι είμαστε άραγε; Ο Γιώργος μού είπε πως άκουσε για 3.000 σε όλη την χώρα και πως θα προστεθούν κι άλλοι. Πάμε καλά.





[.......]





14 Νοεμβρίου : Σήμερα κρυώνω πολύ. Η θερμοκρασία έχει πέσει και δεν μας έχουν ανάψει το καλοριφέρ. Ένας απεργός πείνας απο κάποιες μέρες αρχίζει και να κρυώνει. Το ξέρουν αυτό και δεν μας τα ανάβουν.





[.......]





18 Νοεμβρίου : Καθισμένος στο κελί μου μετά απο 14 μέρες συνεχούς αφαγίας, με φωνάζου στο γραφείο του Διευθυντή. Πάρε τηλέφωνο σπίτι σου, μου λένε. Παίρω και δεν απαντάει κανείς. Τί συμβαίνει ρωτάω; Καμία απάντηση. [......] Ξαναπαίρνω. Το σηκώνει η αδερφή μου κλαίγοντας. Μόλις πέθανε η μάνα μου....





19 Νοεμβρίου : Με μεταφέρουν το πρωί σε ένα νεκροτομείο δεμένο με χειροπέδες και με 4 αυτόματα να με σημαδεύουν. Δεν καταλαβαίνω τί γίνεται. Γιατί όλο αυτό; Είμαι εξαντλημένος απο την απεργία και εκείνοι με σημαδευούν πα΄νω απο το νεκρό σώμα της μάνας μου. Το απόγευμα έγινε η κηδεία της, αλλά δεν με πήγαν ποτέ. Την έθαψαν χωρίς εμένα. Τί πίστεψαν δηλαδή; Πως θα αποδρούσα με 4 αυτόματα στο κεφάλι μου; Δεν έχου έλεος. Εχουν απλά την εξουσία και την επιβάλλουν με τον χειρότερο τρόπο. Συνεχίζω να μην τρώω.

[.....]


21 Νοεμβρίου : Το υπουργείο δέχεται να ικανοποιήσει τα περισσότερα απο τα αιτήματα μας. Σταματάμε [......] Πρέπει να μάθούν να μας σέβονται αλλίως θα μας ξαναβρούν μπροστά τους......

Φυλακές & Φύλακες

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:36 π.μ.

"Φυλακή"...χώρος όπου κρατούνται άτομα που έχουν κάνει παρανομία...



Αυτή είναι η ερμηνεία της "φυλακής" στα λεξικά.....



Ένας ψυχρός ορισμός και τίποτα παραπάνω....




Όμως, η μόνη φυλακή που υπάρχει είναι αυτός ο χώρος;;

Σκέφτομαι πόσες φυλακές, υπάρχουν......

Πόσοι άνθρωποι είναι ελεύθεροι, όσων αφορά τον ορισμό της λέξης "ελευθερίας" και όμως είναι φυλακισμένοι.



Φυλακισμένοι σε σκέψεις........συναισθήματα....διλλήματα...σχέσεις......
Σχεδόν όλοι μας έχουνυπάρξει φυλακισμένοι σε διάφορες καταστάσεις....



Και όλοι έχουμε έναν φύλακα....

Τον τυπικό δεσμοφύλακα στις φυλακές, έναν φύλακα άγγελο που μας φυλάει απο δυσάρεστες καταστάσεις, αγαπημένα πρόσωπα που με την συμβουλή τους μας "αποφυλακίζουν" απο την προσωπική μας φυλακή....



Ευχαριστώ τον δικό μου φύλακα άγγελο....Ένα αγαπημένο πρόσωπο που έφυγε νωρίς απο την ζωή, αλλά την νιώθω πάντα δίπλα μου....


Φυλακές & Φύλακες

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:36 π.μ.

"Φυλακή"...χώρος όπου κρατούνται άτομα που έχουν κάνει παρανομία...



Αυτή είναι η ερμηνεία της "φυλακής" στα λεξικά.....



Ένας ψυχρός ορισμός και τίποτα παραπάνω....




Όμως, η μόνη φυλακή που υπάρχει είναι αυτός ο χώρος;;

Σκέφτομαι πόσες φυλακές, υπάρχουν......

Πόσοι άνθρωποι είναι ελεύθεροι, όσων αφορά τον ορισμό της λέξης "ελευθερίας" και όμως είναι φυλακισμένοι.



Φυλακισμένοι σε σκέψεις........συναισθήματα....διλλήματα...σχέσεις......
Σχεδόν όλοι μας έχουνυπάρξει φυλακισμένοι σε διάφορες καταστάσεις....



Και όλοι έχουμε έναν φύλακα....

Τον τυπικό δεσμοφύλακα στις φυλακές, έναν φύλακα άγγελο που μας φυλάει απο δυσάρεστες καταστάσεις, αγαπημένα πρόσωπα που με την συμβουλή τους μας "αποφυλακίζουν" απο την προσωπική μας φυλακή....



Ευχαριστώ τον δικό μου φύλακα άγγελο....Ένα αγαπημένο πρόσωπο που έφυγε νωρίς απο την ζωή, αλλά την νιώθω πάντα δίπλα μου....


Στόχος #2

2

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 6:10 μ.μ.

Σε συνέχεια του στόχου #1..........



Σήμερα ήταν μια άκρως κουραστική μέρα, από ψυχολογικής άποψης.....
Όλα ακροβατούσαν και εξακολουθούν να ακροβατούν σε ένα πολύ λεπτό σκοινί....



Ενώ λοιπόν κάθομαι στο γραφείο και περιμένω το αφεντικό να επιστρέψει απο μια συνάντηση για να τελείσουμε κάποιες άλλες δουλίτσες, κάθομαι και σκέφτομαι πώς μπορώ να αντιμετωπίσω την κατάσταση....



Επίσης, μετά απο προτροπή της ~~Α~~ "πάμε γερά", αποφάσισα να θέσω τον στόχο #2!!!!



Και αυτός είναι....



Να αρχίσω να βλέπω πιο θετικά τα πράγματα......
Ο αγαπημένος μου, μου είπε ότι είμαι προκατειλλημένη και εγώ απάντησα ότι απλά κρίνω αντικειμενικά με βάση την ροή των πραγμάτων..... Τελικά, ήμουν λάθος..... Μόνο αντικειμενικά δεν έβλεπα τα πράγματα... Με πολύ κακή διάθεση και απαισιοδοξία, δεν νομίζω ότι μπορούσα να έχω και πολύ αντικειμενική κρίση....



Αποφάσισα, λοιπόν, και ενώπιον όλων σας, να δώ την κατάσταση πιο αισιόδοξα!!!
Να μην σκέφτομαι πρώτα την αρνητική κατάληξη και να κάθομαι με δεμένα τα χέρια....
Να έχω στην άκρη του μυαλού μου ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά και προσπαθώ να κάνω ότι περνάει απο το χέρι μου, για να το αποτρέψω...



Αυτά!!!!



Υ.Γ. : Εάν έχει κάποιος καμιά ιδέα για διακόσμη σπιτιού, απλές και οικονομικές λύσεις, ας μου πεί....

Μια λεπτή κλωστή χωρίζει...

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:07 π.μ.

την χαρά απο την λύπη.....





το ευχάριστο άγχος απο το καταστροφικό άγχος....





την ηρεμία απο την τρικυμία....





Και αν φταίς εσύ, βρίσκεις την άκρη....





Εάν φταίνε άλλοι όμως...............................




Εύχομαι μόνο να μην σπάσει αυτή η κλωστή, και πάθουν το παραμικρό τα αγαπημένα μου πρόσωπα.....




Εάν σπάσει......... καλύτερα να μην σκέφτω σε τί σημείο μπορεί να φτάσω....

Μετακόμιση... Φάση 2!

2

Posted by next_day | Posted in | Posted on 12:05 μ.μ.

Η μετακόμιση καλά κρατεί!!!

Το σπίτι πλέον είναι γεμάτο κούτες..Για να πας στο μπάνιο πρέπει να ξεκινήσεις τουλάχιστον 5 λεπτά πριν, για να μην κατουρηθείς πάνω σου!!

Κάνεις ένα ατέλειωτο ζιγκ - ζαγκ μέσα στο σπίτι...

Κοπανάς πάνω σε πράγματα.... Μα καλά....πριν ένα λεπτό πέρασα....πώς βρέθηκε αυτό εδώ!!!!

Όσο για το κανούριο σπίτι......

Είναι πλέον γυαλισμένο, καθαρό.... έχει ΚΑΙ πόμολα!!!!!!!!!! Είναι έτοιμο επιτέλους!!!!!
Είναι οριστικό... την Κυριακή μπαίνουμε!!!!!

Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να μας βρούνε πολλές πολλές χαρές στο καινούριο μας σπίτι!!!

Επίσης, εύχομαι στον φίλο Κίτσο Μήτσο να κάνει υπομονή και να μας ενημερώνεις αγαπητέ για τις εξελίξεις της δικής σου μετακόμισης!!!
Απανταχού, μετακομίσαντες () ενωθείτε!!!!

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς μέσα απο κούτες!!!


Σκόρπια λόγια, σκόρπιοι στίχοι, σκόρπιες σκέψεις....

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 12:13 μ.μ.

Εκεί στον Νότο που τρίζει ο θάνατος και η αγάπη κάνει κρότο....


Στείλε μου μήνυμα, χρόνια το περιμένω, την μονάξια που λες εσύ κι εγω την υπομένω....


Να μ'αγαπάς με τα λάθη μου όλα στην σειρά....


Όσο αξίζει μια γρατζουνιά απ'την ανάσα σου, δεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωής....


Μα εγώ απο τον ύπνο μου την έκανα κοπάνα....


Αξίζει, φίλε, να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει...


Μοιάζει η αλήθεια μου, τεράστιο ψέμα, σε τοίχο η φωνή μου χτυπά, ανοίγω τα μάτια, σηκώνω το βλέμμα. ξημέρωσε κι έξω φυσά....


Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον, το μέλλον που φτιάχνεται όπως θέλετε..Αφού η ιστορία σας ανήκει, σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε...

Μετακόμιση...Φάση 1!

4

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 5:29 μ.μ.


Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που ξεκίνησα το πακετάρισμα..Πολύ πακέτο...Εγω στην αρχή χαιρόμουνα πάρα πολύ...Τελικά όμως κουράστηκα πάρα πολύ και βρέθηκα και τάβλα στο κρεββάτι με την μέση μου!
Παρ'όλα αυτά πήγε αρκετά καλά!
Τελείωσα με την μια ντουλάπα, την μισή βιβλιοθηκή και όλα τα καλοκαιρινά ρούχα και παππούτσια!!Μα καλά...που τα είχα τόσα πράγματα??Ξαφνικά ένιωσα ότι το δωματιό μου, είναι πολύ πιο μεγάλο, απ'ότι πίστευα!!!!
Το πακετάρισμα εκτός απο πολύ κουραστικό πάντως, ξυπνάει και πολλές αναμνήσεις!!
Και τι δεν βρήκα μέσα σε κουτιά στη μία ντουλάπα!!!
Όλες μου τις στολές απο τις παραστάσεις μου στο μπαλέτο, όλα τα παππουτσάκια, βιβλία απο το δημοτικό,επιτραπέζια, παιδικά ρουχαλάκια που τα κράταγε η μαμά!! Βρήκα μέχρι και την πρώτη μου πιπίλα!!!!!!!!!!!!
Βρήκα πολλά ακόμα...Παλιούς έρωτες μέσα απο γράμματα, τα ημερολόγια μου (τα οποία ανάλογα με την φάση της ζωής μου είχαν και όνομα!!Το καλύτερο ήταν το "Χάρης", γινόταν μια γυναίκα και μια άντρας, ανάλογα με ποιό φύλο είχα τα νεύρα μου!!!)!!!
Μέχρι και τον πρώτο μου υπολογιστή βρήκα..απο εκείνους που είχαν πράσινες οθόνες!!!
Μέσα απο όλα αυτά τα αντικείμενα, ξύπνησαν πολλές μνήμες...ανέμελα παιδικά χρόνια, ζόρικες πανελλήνιες, παιδικά πάρτυ, φοιτητικά χρόνια...
Και ένιωσα ότι γέρασα!!
Πέρασαν τα χρόνια....Έφυγαν άνθρωποι...Και τί έμεινε???
Κούτες γεμάτες αναμνήσεις.....

Χρόνια Πολλά Αθηνά!!

2

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 9:55 π.μ.


Χρόνια σου πολλά μικρή μου Αθηνά...
Σου έυχομαι μέσα απο την ψυχή μου να είσαι πάντα καλά....Γερή, δυνατή και πάντα με αυτά τα γλυκά φιλιά που μας χαρίζεις...
Και μην ξεχνάς...
Όταν κάτι δεν ακούγεται, δεν σημαίνει ότι παύει να ισχύει....
Κι αν δεν μας ακούσεις ποτέ, πάντα θα βλέπεις το πόσο σ'αγαπάμε...

20.11.2008 Παγκόσμια ημέρα των παιδιών

0

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 3:36 μ.μ.


Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα των παιδιών!
Αρχικά χρόνια πολλά σε όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα!!!
Και ενω έψαχνα στον Κύριο Γούγλη, να βρώ ωραίες παδικές φατσούλες, να ομορφύνω το ποστ αυτό,βρήκα και πολλά πρόσωπα παιδιών, που υποφέρουν..
Εύχομαι όλα τα παιδιά του κόσμου, με αφορμή αυτ την μέρα να βρούν αυτό που τους αξίζει....Απλά πράγματα που όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται και ακόμα περισσότερο ένα παιδί.

Ο ήχος της βροχής

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 8:58 π.μ.


Σήμερα ήταν απο τις ελάχιστες φορές, που δεν είχα δυνατά την μουσική στο αυτοκίνητο.
Μ'αρέσει ο ήχος της βροχής..Να ακούς τις σταγόνες, που πέφτουν πάνω στα τζάμια...Με κάνει να σκέφτομαι διάφορα.
Στιγμές που πέρασαν, ανθρώπους που έφυγαν, στιγμές που θα έρθουν, όλα όσα με περιμένουν κάθε φορά στην αρχη της μέρας
...

Οι σταγόνες μου θυμίζουν δάκρυα, κάποιου εκεί πάνω..Δάκρυα χαράς ή δάκρυα λύπης;
Ο ήχος της βροχής μου θυμίζει βουβό κλάμα..Λιγμοί χαράς; απόγνωσης; λύπης;

Κανείς δεν ξέρει.....

Μόνο η βροχή ξέρει και λέει τραγούδι βουβό..

17 Νοέμβρη, Διονύσης Τσακνής

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 3:58 μ.μ.

Τη μέρα αυτή που διάλεξα
εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα στο
φως να καταθέσω,
πως πήρα τέτοια απόφαση
δεν ξέρω αν θ' αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό.

Νοέμβρης ήταν η χρονιά και δω γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά κι αυτή εβδομήντα τρία,
και να που ερωτεύτηκα κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό.
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου εκεί γύρω στα σαράντα,
στα κόμματα γαντζώθηκαν και γω δεν ξέρω τι να πώ
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα

Η απόσταση μας έσωσε μα οι θύμησες πληγώνουνε
και λέμε σαν βρισκόμαστε τα ίδια και τα ίδια
μα νοιώθω σα μικρό παιδί που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη Επαρχία

Κοιτάζω πάλι πίσω μου, δυο γιους απόκτησα κι εγώ,
δεκαεπτά Νοέμβρηδες μου βάρυναν την πλάτη,
σημαίες και γαρύφαλλα εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό.

Κρατάω το στόμα μου κλειστό,
τα χείλη μου ματώσανε,
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν.
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε,
αυτό έχω μόνο να τους πω,
τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν.

Δευτέρα....

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 8:53 π.μ.

Ξεκίνησε η εβδομάδα ή τελείωσε ένα σκ;

Έφυγα από σένα ή γύρισα στα συνηθισμένα;

Σε περιμένω ή με περιμένεις;

Κάνουμε υπομονή ή μας σπάνε τα νεύρα στο περίμενε;

Φεύγω ή επιστρέφω;;

Όπως και να έχει την ίδια πικρή γεύση αφήνει…
Το ίδιο γ@μημένο συναίσθημα…
Σημασία όμως τελικά έχει ότι πάνω απ’ όλα ήταν ένα υπέροχο σαββατοκύριακο στην αγκαλιά του….

«..και γράφω το όνομα σου με το κόκκινο, το κόκκινο μελάνι της αγάπης.. και είμαι εδώ κι αντέχω κι ας φυσάει από παντού»….

Στόχος #1

0

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 4:05 μ.μ.

Να συνεχίσω την διατροφή και τα καλά αποτελέσματα που ήδη είναι αισθητά!

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη

3

Posted by next_day | Posted in | Posted on 2:38 μ.μ.

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη....





Η συνέχεια δική σας...

Στείλε μου μήνυμα

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:30 π.μ.

Το τασάκι αποτσίγαρα γεμάτο

κι ένα μπουκάλι που το ήπιες ως τον πάτο

Η τηλεόραση ένα σήριαλ να παίζει

κι εσύ γερμένη πάνω στο τραπέζι

Λες...

Στη μοναξιά θα ζήσω και στην ερημιά

να μη μ'αγγίζει η βοή αυτού του κόσμου

Η άνοιξη μου ήταν μια

κι ένα το φως μου


Στείλε μου μήνυμα, χρόνια το περιμένω

Την ερημιά που λες,κι εγώ την υπομένω

Στείλε μου μήνυμα,πάντα σε περιμένω


Είναι μεσάνυχτα κι εσύ σαν χτες,σαν πέρσι

για έξω ντύθηκες,σ'αρέσει δεν σ'αρέσει

Ισκιος στη νύχτα κι όλο βρέχει κι όλο βρέχει

Ψάχνεις βιτρίνα το ειδωλό σου να αντέχει

Λες...

Στη μοναξιά θα ζήσω και στην ερημιά

να μη μ'αγγίζει η βοή αυτού του κόσμου

Η άνοιξη μου ήταν μια κι ένα το φως μου


Στείλε μου μήνυμα,χρόνια το περιμένω

Την ερημιά που λες,κι εγώ την υπομένω

Στείλε μου μήνυμα,πάντα σε περιμένω...


Στίχοι: Γ. Περίδα

Μουσική: Βασ. Παπακωνσταντίνου

Χαιρετίσματα

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 4:21 μ.μ.

Γίναμε θέαμα

4

Posted by next_day | Posted in | Posted on 8:46 π.μ.

Ο Καλυβάτσης εμφανίζεται στην σκηνή με φαλακρό κεφάλι, μεγάλα αυτιά και μια τεράστια μύτη..."Ο πατέρας μου έχει μεγάλα αυτιά σαν τον Μπουλά, ο παππούς μου φαλάκρα σαν τον Ζουγανέλη και η μαμά μου μεγάλη μύτη σαν τον Παπακωνσταντίνου. Όταν είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, μου κόπηκαν τα πόδια (γονατίζει...) και έγινα Θηβαίος!!!"

Κάπως έτσι ξεκινάει το κυρίως πρόγραμμα στην Ακτή Πειραιώς "Γίναμε Θέαμα"...
Συμμετέχοντες : Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ζουγανέλης, Μπουλάς, Θηβαίος, Καλυβάτσης και όλοι εμείς!!!

Οι εντυπώσεις σίγουρα θετικές!!!!

Για τον Παπακωνσταντίνου, δεν μπορώ να μιλήσω αντικειμενικά.. Αγαπημένος καλλιτέχνης από πολύ μικρή ηλικία, οπότε εγώ ξετρελάθηκα!!!!!

Ο Ζουγανέλης, έδινε ρέστα στα σκετσάκια και στις συνομιλίες με τον Καλυβάτση.. Κορυφαία στιγμή, σε ένα σκετσάκι με τον Μπουλά και τον Καλυβάτση, όπου παριστάνουν τους μοναχούς, τρελοί διάλογοι, τρομερές κινήσεις πάνω στην σκηνή και η ψυχρολουσία στο τέλος με ένα κουβά νερό, για αγιασμό (να θυμηθώ την επόμενη φορά, να μην κλείσω τραπέζι κοντά στην σκηνή!!!)

Ο Μπουλάς, ήταν μάλλον επί των δημοσίων σχέσεων..Με το ένα χέρι στην τσέπη του τζίν,με το άλλο κρατούσε το μικρόφωνο το οποίο δεν το χρησιμοποιούσε και πολύ αφού μονίμως έπινα κουβέντα με τα τραπέζια...Πολύ καλός ήταν στα τραγούδια του Μαχαιρίτσα, όπου ήταν και η μόνη φορά που αφοσιώθηκα σε εκείνον.

Ο Θηβαίος, με μία λέξη άπαιχτος....Πολύ καλό το live του, πολύ καλή σκηνική παρουσία και φυσικά τα γνώριμα τραγούδια του και η φωνή του έκαναν τα μάτια να βουρκώνουν...Πολύ καλή στιγμή του, η ερμηνεία του "Πόσο πολύ σ'αγάπησα", με χαμηλωμένα φώτα και σχεδόν χωρίς καθόλου μουσική...

Τέλος, ο Καλυβάτσης, ο οποίος έκανε αυτό που ξέρει καλά να κάνει....Χιούμορ και stand up comedy!!!Μόνιμα σε κόντρα με τον Ζουγανέλη, τον οποίον χαρακτήρισε μπουγάτσα χωρίς φύλλο και το συμπέρασμα ότι τελικά πρέπει να το σέβεται και του μιλάει στον πληθυντικό, αφού "στο κάτω με εσάς μεγαλώσαμε Κε. Ζουγανέλη"!!!!

Η στιγμή που μου έμεινε από όλη την βραδιά, ήταν το μισάωρο όπου Παπακωνσταντίνου και Θηβαίος, τραγουδάνε μαζί στην σκηνή...Ο ένας μπλέκεται στα τραγούδια του άλλου, και το αποτέλεσμα που βγαίνει είναι εκπληκτικό....Τα τραγούδια που με εντυπωσίασαν, από το δίδυμο ήταν η "Μικρή πατρίδα" του Θηβαίου και το "Στέλλα" του Παπακωνσταντίνου..Φωνάρες και οι δύο, τραγουδάρες και τα δύο και το αποτέλεσμα που βγήκε, ήταν τρομερό...

Το γέλιο άφθονο, αλλά και η συγκίνηση, έκαναν τη βραδιά την καλύτερη πρόταση για ένα Σαββατόβραδο...

Κατά τις 3, αρχίζουν οι χαιρετούρες, εξαφανίζονται από την σκηνή και ακούγεται η φωνή του Ζουγανέλη : "Παρακαλούμε, μην φωνάζετε κι άλλο κι άλλο, μην χτυπάτε με τα πιρουνάκια τα πιάτα και τα ποτήρια, μην χτυπάτε τα πόδια στο πάτωμα, μην ουρλιάζετε, γιατίιιιιιιιιιιιιιιιιι...θα ξαναβγούμε!!!!!!"
Σε εκείνο το σημείο άρχισαν τα πραγματικά ροκ τραγούδια, με επιρροές και από την ελληνική και από την ξένη μουσική σκηνή...Το μαγαζί ήταν έτοιμο να γκρεμιστεί και ο Παπακωνσταντίνου ήταν κορυφαίος!!!
Και για το τέλος….Όσοι έχουν παρακολουθήσει Παπακωνσταντίνου, γνωρίζουν σίγουρα την τελευταία του κουβέντα.. «δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!!»… Φεύγουν από την σκηνή και από τα μεγάφωνα ακούγεται η φωνή του Μπουλά : «Γραφείο Τελετών Κουφάλας Νεκροθάφτης. Τα καλύτερα φέρετρα, κολυβοταρτάκι, κολυβοτούρτες.. Πεθαίνετε τώρα, πληρώνετε μετά από 2 χρόνια…Σε περίπτωση αναστάσεως η προκαταβολή επιστρέφεται!!!»

Τραγούδια που ακουστήκαν και ήταν από τις καλύτερες στιγμές του προγράμματος….

«Πόσο πολύ σ’ αγάπησα»,

«Μικρή πατρίδα»,

«Προσοχή, στον γορίλλα»,

«Γυναίκα»,

«Στέλλα»,

«Πριν το τέλος»,

«Αντέχω»,

«Φλασάκι»,

«ένας Τούρκος στο Παρίσι»,

«William George»….

Λίγα λόγια μένα...

8

Posted by next_day | Posted in | Posted on 11:32 π.μ.

Και τώρα που επιτέλους κατέληξα στην εμφάνιση του blog (ελπίζω..!!), είναι ώρα να γράψω λίγα πράγματα για μένα.
Το βασικότερο απ'όλα είανι ότι είμαι πολύ πολύ ερωτευμένη!!!
Τα υπόλοιπα....
Είμαι γκρινιάρα πολύ!!
Ζηλεύω εύκολα!!!
Είμαι αρκετα αισιόδοξη (αρκεί τα πράγματα να πηγαίνουν καλά...)!!!
Αντιπαθώ τους δήθεν!!
Αντιπαθώ αυτούς που το παίζουν μεγάλοι και δεν ζούν την ηλικία τους!!
Αντιπαθώ τους Αμερικάνους!!

Και λίγα λόγια γι'αυτο το blog.
Πάντα μου άρεσαν τα blogs που πραγματικά κάτι είναχ να πούν, όπως του φίλου ή του αγαπημένου μου χωριού.. Εγώ όμως δεν έχω τόση έμπνευση ή για να το πώ καλύτερα δεν κάνω τόσο καλή διαχείρηση του λόγου...Από την άλλη, καλώς ή κακώς δεν παρακολουθώ την επικαιρότητα..
Οπότε κυρίως σε αυτό το blog θα υπάρχουν σκέψεις γα διάφορα, απορίες (πού ίσως και κάποιες φορές να περιλαμβάνουν και την επικαιρότητα), προσωπικές ιστορίες...
Ίσως να είναι βαρετό για κάποιους, αλλά για εμένα αυτό το blog λειτουργεί κάπως σαν ημερολόγιο..
Ελπίζω όσοι το παρακολουθήσουν, να μην βαρεθούν....

Καλή ανάγνωση σε όλους....

Sorry.....

4

Posted by next_day | Posted in | Posted on 3:42 μ.μ.

Αποφάσισα να ασχοληθώ με την εμφάνιση του blog.....Δυστυχώς θα πρέπει να κάνω αλλαγές τις οποίες όλοι θα βλέπετε....
Συγνώμη για το σπάσιμο νεύρων....

Ένα δάκρυ

0

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:14 π.μ.

Ένα δάκρυ....
Για κάθε φορά που σε πλήγωσα...
Για κάθε φορά που σε πόνεσα...
Για κάθε φορά που σε ξέχασα...
Για κάθε φορά που σε εγκατέλειψα...
Για κάθε φορά που δεν ήμουν δίπλα σου....
Για κάθε φορά που με έψαξες κι εγώ δεν ήμουν πουθενά...

Και όταν στέρεψω απο δάκρυα θα περιμένω νοσταλγικά...
Τα ζεστά σου μάτια και το γλυκό σου χαμόγελο...
Να έρθουν να ζεστάνουν την καρδιά μου...
Να μαλακώσουν τις πληγές τις ψυχές μου...

'Ενα μόνο σου ζητώ...
Κράτα ένα χαμογέλο...
Για όλες τις φορές που γέλασες στο πλάι μου...
Για όλες τις φορές που ένιωθες χαρά που ήσουν δίπλα μου...
Για όλες τις φορές που ήμουν δίπλα σου...
Για όλες τις φορές που σε θυμόμουν...

Χάρισε μου αυτά τα χαμόγελα....
Κρύψε από πίσω όλα τα λόγια αγάπης και άσε το χαμόγελο σου να γαληνέψει την τρικυμία της καρδιάς μου...
Μην μιλήσεις, απλά κράταμε στην αγκαλιά σου..Σφίξε με, φιλήσε με τρυφερά, δείξε μου ότι δεν θα υπάρξουν άλλα δάκρυα για εμάς...

Και κράτα τα δάκρυα φυλακτό μέσα σου...

Ακόμα ένα δάκρυ δραπετεύει απο τα μάτια......γαμώτο.......

Σαν σήμερα_02/11/....

2

Posted by next_day | Posted in | Posted on 10:53 π.μ.


...1911 : Έρχεται στην ζωή ο Οδυσσέας Ελύτης. Τιμήθηκε με βραβείο Νόμπλελ Λογοτεχνίας το 1979 και έφυγε 17/3/1976.

Κυριακή στο σπίτι

1

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 10:50 π.μ.

Είχα αρκετό καιρό να περάσω Κυριακή στο σπίτι με τα γονίδια!
Σήμερα λοιπόν, λέω να την εκμεταλλευτώ όσο μπορώ...
Διάβασμα, φαγητό όλοι μαζί το μεσημέρι, συζήτηση για τα πάντα, το απογευματάκι πάλι διάβασμα και το βράδυ καμιά ταινιούλα.....