Παγκόσμια Ημέρα ατόμων με Ειδκές Ανάγκες

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 11:05 π.μ.


Ή καλύτερα ατόμων με ξεχωριστές ικανότητες.

Εχθές, 03.12.2008, ήταν η παγκόσμια ημέρα ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Η συγκεκριμένη ημερομηνία καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ το έτος 1992, αφού εκείνη την μέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ.

Η συγκεκριμένη μέρα δίνει την αφορμή στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.

Εμένα δυστυχώς αυτό δεν με ικανοποιεί..... Όπως όλοι, και ακόμα περισσότερο τα συγκεκριμένα άτομα έχουν δικαιώματα και τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου!

Τα ποσοστά των ατόμων αυτών είναι αρκετό μεγάλο, και το τρομακτικό είναι ότι περίπου το 80% βρίσκεται στις αναπτυσσόμενες χώρες!!!! Ο πολιτισμός βλέπετε!!!!!

Εγώ δεν θέλω να εστιάσω στα ποσοστά.....Θέλω να αναφέρω την δική μου εμπειρία από την επαφή αυτών των υπέροχων και πολύ δυνατών ανθρώπων!

Πριν από 2 χρόνια τελειώνοντας την σχολή μου, έφτασε η στιγμή να κάνω την πτυχιακή μου....Και επειδή η σχολή μου είχε συναφές αντικείμενο αποφάσισα, να ασχοληθώ με την Κοινωνική και Επαγγελματική Αποκατάσταση Ατόμων με Κινητικές Αναπηρίες.

Η πρώτη επαφή υπήρξε στο Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων. Πηγαίνοντας εκεί, στην αρχή και μην έχοντας ακόμα μιλήσει ακόμα με τα παιδιά με τα οποία είχαμε κλείσει ραντεβού, μαύρισε η ψυχή μας!!!! Είδαμε κυρίως νέους ανθρώπους, μικρά παιδιά, σε καροτσάκι...Κάποιοι από αυτούς να μπορούν να κουνήσουν μόνο το κεφάλι... Ήταν πραγματικά συγκλονιστικό....

Μετά το πρώτο σοκ, το δεύτερο ήταν το πολύ ευχάριστο!
Συναντήσαμε το πρώτο παιδί, με τον οποίον θα μιλάγαμε και θα μας συμπλήρωνε ένα ερωτηματολόγιο το οποίο είχαμε ετοιμάσει, για τις ανάγκες τις εργασίας!!!

Ένα παλικάρι, 26 χρονών, ανάπηρος στα κάτω άκρα...Από ατύχημα με μηχανή!!!!
Είχαμε βρει την γιατρό του, η οποία μας πήγε στην αίθουσα φυσιοθεραπείας......
Μπαίνουμε μέσα μας συστήνει και πραγματικά ήταν τόσο ευδιάθετος, τόσο χαμογελαστός και τόσο θερμός απέναντι μας και το ατύχημα το είχε πάθει μόλις 2 μήνες πριν!!!!!!!!

Όλα τα παιδιά τα οποία γνωρίσαμε, είχαν ακριβώς την ίδια διάθεση ΓΙΑ ΖΩΗ!!!!!!!!

Με μια βόλτα στα συγκεκριμένα κέντρα αποκατάστασης, μπορούμε όλοι να πάρουμε απίστευτα μαθήματα ζωής!!!!

Όλοι μας μίλαγαν, με τόση θέρμη για τα σχέδια για την ζωή τους, για τις σχέσεις που έχουν με τους φίλους, την οικογένεια!!!
Η μόνη πικρία που έβγαινε σχεδόν από όλους, ήταν για το κράτος, για την "πολιτισμένη" και ευαισθητοποιημένη κοινωνία, που τους θυμάται μόνο κάθε 3 Δεκεμβρίου!!!

Φεύγοντας από το κέντρο, η ζωή άρχισε να φαίνεται πιο απλή, πιο εύκολη!!!!

Μετά από 3 μέρες, μάθαμε ότι στο Caravel γινόταν εκδήλωση με αφορμή την Παγκόσμια μέρα. Σκεφτήκαμε ότι εκεί θα είχαμε μια καλή ευκαιρία να ενημερωθούμε καλύτερα και να γνωρίσουμε περισσότερα άτομα, που θα μας έδιναν πολύτιμα στοιχεία για την εργασία μας!
Πήγαμε λοιπόν, είδαμε πάρα πολύ κόσμο αλλά αυτό που θέλω να τονίσω είναι ένα συγκεκριμένο περιστατικό.
Ήταν καλεσμένη και μια Ευρωβουλευτής, το κόμμα δεν παίζει ρόλο, η οποία είχε και η ίδια κινητική αναπηρία. Την πλησιάσαμε, και πριν καν προλάβουμε να ολοκληρώσουμε τον λόγο για τον οποίο την «ενοχλήσαμε», μας διέκοψε να μας πει ότι δεν έχει τον χρόνο να ασχοληθεί μαζί μας για να δώσει συνέντευξη στα κανάλια που ήταν εκεί!!!!! Για εμένα αυτή η αντιμετώπιση απέναντι μας, δείχνει και την γενικότερη αντιμετώπιση απέναντι στην συγκεκριμένη ομάδα ατόμων….

Κλείνοντας και για να μην αφήσω «πικρή γεύση στο στόμα», θέλω να αναφέρω μια κουβέντα η οποία μας έδωσε να καταλάβουμε το μεγαλείο της ψυχής αυτών των ατόμων!
Πηγαίνοντας για μια ακόμα φορά στο Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης, κάπου σκόνταψα και βρέθηκα φαρδιά, πλατιά στο αυλή του κέντρου…. Με πλησίασε τότε ένα κοριτσάκι, κάπου 10 χρονών, σε καροτσάκι, και με ρώτησε εάν θέλω να μου δώσει το καροτσάκι της για να πάω στον ορθοπεδικό να δει εάν χτύπησα το πόδι μου…………………………..

Comments (3)

Ότι και να πεις είναι λίγο για αυτά τα άτομα!

Πραγματικοί άνθρωποι!

Τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν έχουν ανάγκη τον οίκτο μας και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ισότιμα χωρίς επιφυλάξεις και υποκρισίες. Τα άτομα αυτά παρουσιάζουν αρνητισμό μόνο όταν διαπιστώσουν ότι γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης και ιδιαίτερα όταν υπάρχει συγκαλυμμένη υποκρισία

Αγαπητέ/ή Μαρκάκη,
συμφώνα με όλα όσα λές...ελπίζω να μην "βγήκε" απο τις σκέψεις μου η αίσθηση του οίκτου....
Θα διαφωνήσω ως προς τον αρνητισμό που λές.....
Πιστεύω ότι τα συγκεκριμένα άτομα, αντιμετωπίζουν πολύ καλύτερα και με περισσότερη ωριμότητα και πάνω απ'όλα θάρρος την υποκρισία...
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.

Δημοσίευση σχολίου